Dag 73
Zondag 29 mei
Vroege vogels

Vandaag ging de wekker vroeger dan we gewend zijn. Om 5:30u gingen we uit bed. De weersvoorspelling voor vandaag was namelijk erg slecht na 14u S middags. Onze gedachten was daarom vroeg vertrekken en het onweer proberen voor te blijven. Toen we om half zeven het dorp uit liepen was het feest nog steeds bezig! De muziek stond kei hard en onze route liep er nog langs ook. Een clubje van 20 zatte jongeren stond nog te dansen en uit hun dak te gaan op een pleintje. Prachtig om te zien. Het was een soort van plaatselijke Baarle swingt dat dit weekend in mijn eigen dorp is;)

In de morgen zagen we weinig pelgrims. We liepen door de velden van dorp naar dorp. Na 15 km hielden we een pauze. Dit is meestal ook het moment dat we gaan kijken waar we de volgende dag slapen. Toevallig had ik het boekje in m'n hand en las de recensie over de Albergue die we wilde boeken. Er stond letterlijk: dorp met 1 inwoner, zeer primitief, geen stromend water en tonnetjesplee. Als afsluitende zin stond er: zeer aparte overnachtingsplaats. Nu zijn wij niet vies van primitieve plekken en hebben we al een hoop meegemaakt, maar een plaats zonder stromend water en op een houten doos je plasje moeten doen gaat zelfs ons een beetje te ver. We besloten de route aan te passen en die van morgen wat korter te maken. Die kilometers pakken we de dag erna er wel weer bij.
Toen ik belde om te reserveren werd me gelijk naar mijn leeftijd gevraagd. Ik bleek te jong en mocht geen plaats reserveren, dat was alleen voor de "ouderen". Net voordat de man op wilde hangen kon ik zeggen dat ik met mijn vader van 62 jaar loop. Dit veranderende de zaak en ineens was reserveren mogelijk! Toch maar fijn om met een "ouwe" vent op stap te zijn.

In de middag mochten we eindelijk weer een beetje gaan klimmen. Dit gaf enorm afwisseling in het landschap. Meteen genoten we van de kleine uitzichten die het gaf.

Vroeger dan de Spaanse Piet Paulisma had beloofd viel er een bui. We hadden veel geluk dat we net toen langs een hutje in de open velden liepen. Het hutje was van een man die er al 7 jaar woonden en een hekel heeft aan alles wat met moderne techniek te maken heeft. Hij had een klein hutje van hout en lakens dat hij warm stookten met een houtkachel. (Zie foto) We schuilden er voor de bui en warmde lekker op in zijn tentje. Onze maag weer gevuld door fruit en melk met muesli. De man had van alles staan wat je vrij kon pakken. Hij wilde er geen geld voor, maar we doneerde hem als dank. Hij vertelde op de Nederlandse tv te zijn geweest. Helaas kon hij ons niet zeggen voor welk tv programma het was.
Na de bui stapte we op en troffen we twee Nederlanders uit Oirschot. We kletsen een half uurtje met hen, maar liepen daarna verder. Het is lastig om bij mensen te blijven lopen die een langzamer tempo hebben. Daardoor raak je namelijk erg vermoeid.

Onze tactiek van het vroeg vertrekken had gewerkt tot op de laatste 20 minuten. Met de kathedraal van Astorga al in zicht begon het hard te regenen. De poncho's kwamen weer te voorschijn en die hielden de grootste regen tegen.
Onze schoenen werden gelukkig niet heel nat van binnen.
In de Albergue aangekomen kozen we een stapelbed uit en terwijl papa de bedden dekten deed ik boodschappen. Het is zondag en dan mag je al blij zijn dat er überhaupt een supermercado open is.

Vanavond koken we weer zelf. En hadden we aan tafel een gezellig gesprek met een Amerikaan. We deelden het eten dat we over hadden en kregen er wijn voor terug. Iedereen deelt hier, dat is echt absurd en het gaat zo vanzelf.

We liepen deze dag 33km. Dat brengt de totale tocht op 2175km

Geschreven door Pietlieke.is.weg