Dag 24
10 april
Paradijs

Deze morgen trakteerde we onszelf op cornflakes met melk. Vannacht hebben we op aparte zalen geslapen bij de nonnen. Het had wel als voordeel dat ik een keer geen oordopjes in hoefde s nachts ;)

Om 8uur werden we verwacht in de kerk voor het ochtend gezang. De nonnen en de monniken bleken te beschikken over gouden strotten. Man, konden zij zingen! Aan het einde van het gezang, dat langer duurden dan wij gepland hadden, werden we naar voren geroepen met nog 4 andere pelgrims. We kregen een zegen van een monnik en konden veilig onze tocht naar Santiago vervolgen.

Net voor we afscheid namen van de nonnen kwam de mevrouw van onze refuge van vanavond al even kennis maken. Het was een heel aardige Hollandse vrouw.

Het terrein vandaag bestond weer op berg op berg af met als kers op de taart modderige paden. Aan uitdaging komen we in ieder geval niet te kort!
Tijdens het lopen was het dan ook vaak slingeren van links naar rechts over de schoenen droog te houden. Alsof het nog niet nat genoeg was kwam er nog een collone terreinwagens langs. Die maakten het nog enigszins begaanbare pad compleet modderig. Dus onze schone kleren waren binnen een mum van tijd weer vies.
Als tegenhanger werden we wel getrakteerd op geweldig weer! Het was 19 graden met een lekker windje. Wat een leven is dit zeg!
Het enige wat tegenviel was mijn zomer wandelbroek. Ik heb met de voorbereidingen enkel in de winterversie getraind, wat stom bleek achteraf. In m'n zomervariant zit namelijk geen stretch en dat loopt voor geen meter. Meerdere malen heb ik het ding vervloekt!

Om 15uur kwamen we aan in een pelgrims paradijs, een herberg van Nederlanders die hier een oude boerderij aan het opknappen zijn. Het is helemaal onze smaak. Oude spanten, mooie tegels, en houtkacheltjes in elke ruimten.
We werden super hartelijk ontvangen met een pilsje en een wijntje! Met de zon op ons gezicht en een geweldig uitzicht hadden wij absoluut niets te klagen!

Na anderhalf uur arriveerde twee andere pelgrims die we gisteren al even hadden gezien. Marcel en Elise uit Vasse dat in Overijssel ligt.
Bijzonder leuke mensen die het zelfde in het leven staan dan wij! Ze zoeken uitdaging in de Camino en genieten waar het kan.
Samen genoten we van de middag zon.
Ondertussen werden onze kleren weer een keer in de machine gewassen door de gastvrouw.

Ons blog schrijven in de volle zon voelt echt als vakantie.
We worden verwend doordat de vrijwillers hier voor ons koken en wij niets anders hoeven te doen dan relaxen. Wat kan het leven toch goed zijn!

S avonds voor het avondeten deden we mee aan de traditie die Hubert en Arno hebben sinds hun herberg in saint-Jean-pied-de-port. Ze gooien een denkbeeldige bal over naar iemand aan tafel en die stelt zich dan kort voor en vertelt iets over zijn camino. In eerste instantie vonden we het een beetje raar, maar je weet in no time met wie je aan tafel zit.
Als avond eten kregen we heerlijke soep waar ons pap zo van genoot dat hij drie keer opschepte. Als hoofdgerecht kregen we Mexicaans; wraps en bonen in chocolade. En als dessert nog een toetjes met bramen uit eigen tuin. We smulden van de mooi gedekte tafel.

Toen we naar bed gingen bleken onze verwarmingsdekentjes al aan te staan en konden we letterlijk in een warm nestje kruipen!


Dag 25
11 april
Jasje aan, jasje uit

Na een heerlijke nachtrust mochten we vandaag genieten van een Nederlands ontbijt met hagelslag! Jullie begrijpen wel dat we het andere beleg lekker hebben laten staan;)

Toen we buiten kwamen zag de lucht er heel anders uit dan de dag ervoor. Dikke donkere wolken stonden aan de horizon. De zonnebrand hadden die morgen dus voor niets op ons gezicht gesmeerd..

De wegen waren in vergelijking met de voorgaande dagen minder stijl. We hebben wel weer wat heuvel beklommen, maar die stegen dan op een rustiger tempo. Daarnaast hebben we heel de morgen op verharde wegen kunnen lopen. Wat een verademing. Want de combinatie regen en onverharde paden is niet bepaald een succes.
Onderweg hebben we wel drie of vier keer onze poncho aan en uit gedaan. Dan weer een flinke regenbui, dan weer even niet. En als het niet regent is een poncho nogal wat broeierig.
Een half uur later begon het dan weer te miezeren en konden de poncho's weer uit de tas.

Omdat we weer in een gehuchtje gingen slapen, moesten we ons onderweg bevoorraden qua eten en drinken. Jammer genoeg bleek de laatste mogelijkheid hiervoor op 20km van de slaapplek af te liggen. Maar ja, een mens moet eten en drinken dus kochten we voldoende om de dag vandaag en een deel van morgen door te komen. We trakteerde onszelf op een bak rijstepap die we bij de kassa op een stapel met zakken potgrond op aten.

Toen we weer van start gingen na de pauze viel het ons beide erg tegen. Onze rugzakken waren wel 2,5kg per stuk zwaarder door de boodschappen en we voelde ons pakezels. Wat was het lastig weer een nieuwe balans te vinden met dat zware, ineens rotding, op je rug!
De beklimmingen werden hierdoor ook erg zwaar. Halverwege de route heb ik er zelfs voor gekozen om m'n waterfles voor een groot deel leeg te gooien. Alle kleine beetjes helpen zullen we maar denken.

We aten nog een boterham in een klein bus hokje voordat we aan de laatste 7 kilometer begonnen.
Alsof de duvel ermee sleept zijn dit de afgelopen dagen de laatste kilometer een echte slijtageslag. Zo ook vandaag weer. We moesten nog 1 mega stijle klim maken. En dan wel over een inmiddels nat onverhard pad. Wat was het soms even vloeken onderweg op het pad en op de tientonner op onze rug.
Compleet leeg haalde we de top en liepen we naar de slaapplaats. Een oud postkantoor wat nu ingericht is als pelgrims verblijf.
Hier hebben we wat plannen gemaakt voor de komende dagen. De komende 50km is er namelijk geen slaapplaats en maken we een constructie met de bus op en neer. Waarover morgen meer.
Rond 18u kwamen Elise en Marcel aan en dronken we samen wat. We maakte zelf een soort van spaghetti en een pakje asperge soep.
S avonds werd het later dan normaal omdat we zo gezellig aan de praat bleven met elkaar.
Om die reden besloten we de wekker voor morgen pas om 8 uur te zetten. Luxe voor ons!

Inzicht van de dag:
Nooit meer zoveel boodschappen meenemen en dan maar meer risico nemen.

Geschreven door Pietlieke.is.weg