Dag 40
Dinsdag 26 april
Ver weg en zo dichtbij!

Gisterenavond hebben we weer wat slaapplaatsen vooruit gereserveerd. Dit leek ons een goed plan aangezien de refuge die we voor vandaag wilden boeken vol zat. Het had dan wel maar 6 bedden, maar er kwamen een hoop adresjes aan waar maar 1 slaapmogelijkheid is. Nu hebben we alles tot donderdag alweer vast staan en gaan we vanmiddag verder met bellen en reserveren.

Voordat we vertrokken moesten we even wat extra meters maken omdat we de sleutel nog in de brievenbus bij het gemeentehuis moesten doen. Daarna gingen we terug en pakte we de route op.
De afgelopen dagen is het in de ochtend echt heel guur. We vertrekken dan ook weer met onze handschoenen aan. Helaas moesten we de outfit vandaag uitbreiden met een poncho... Hij hield heel de dag regen.

Onderweg zagen we al vrij snel 2 wandelaars die in tegengestelde richting liepen. Wij dachten eerst: die zijn fout gelopen, maar het bleken pelgrims te zijn die van saint-Jean-pies-de-port naar Vezelay liepen. Het was een heel aardige Amerikaanse vrouw en een Fransman. We stonden stil en kletsen een kwartiertje samen in de regen. We maakten een foto met ze en vervolgden ieder ons pad.
In de ochtend lukte het me niet om in een lekker loop ritme te komen. M'n benen hadden net niet de energie om te lopen als normaal. Maar met een tandje minder brachten ze me gewoon verder.
Na 15km lopen kwamen we aan in een
dorpje. Daar werd het tijd voor een pauze. Omdat het regenden was het niet gemakkelijk om een droge plek uit de wind te vinden. We liepen daarom maar door richting de kerk. Daar stonden 4 pelgrims. We liepen op ze af en begroeten elkaar in het Frans. Na twee woorden merkten we al snel van elkaar dat we allemaal Nederlanders waren. Dus schakelden we om naar onze moedertaal, we zo gemakkelijk! Binnen een minuut werd onze verbazing nog veel groter toen bleek dat deze 4 mensen uit Ulvenhout kwamen! En we bleken ook nog eens een hoop gemeenschappelijke bekenden te hebben. Na een kletspauze besloten zij door te gaan en wij even kort wat te eten in de kerk.
Na een dik uur lopen haalden we ze weer in. Vanaf dat moment bleven we bij elkaar lopen. Onze eindbestemming was gelijk, en met nog maar 12 km te gaan konden wij prima rustiger aan doen.
We kletsen er gezellig op los. Geregeld wisselden we van gesprekspartner en dat gebeurd vaak als je padjes smal worden en je noodgedwongen moet ritsen. Één van de dames was zo innovatief geweest om van melkpakken plastuiten te knippen. Zij kon dus gewoon staan haar plasje doen zonder dat de tas steeds van haar rug moet.

S middags aten we met z'n alle op de traptrede van een kerk. De anderen hadden thermoskannen met warm water bij. Stiekem waren wij met onze koude ranja wel wat jaloers. En ik denk dat het van ons snoeten af te lezen was... Ze boden ons een heerlijk bouillonetje aan. Jeetje wat knapte we daar van op! Ria zag hoe we ervan genoten en zei ons dat we haar thermoskan mochten houden! Wat een groot cadeau, ik durfde het amper aan te nemen en aan de andere kant was t zo fijn! Ze stonden erop dat we het zouden meenemen, zij hadden vandaag hun laatste dag en konden in Nederland wel weer nieuwe meenemen voor als ze de route in september weer op gingen pakken. Blij als een kind zijn we met de thermoskan! Iedere dag als we een kopje thee of boullion drinken zullen aan jullie denken: Guus, Marjanne, Ria en Cor THANKS!!

Rond 16uur arriveerde we in la coquille een bijzonder stadje voor onze route. Het symbool van de Jacobs route is namelijk een schelp, hier coquille genoemd.
Bij de kerk namen we afscheid van onze Ulvenhoutse vrienden en gingen opzoek naar onze slaapplaats. Die bleek op de route naast de kerk te zijn, ideaal! Het adres was place de st jacque de Compostelle. Er deed een erg vriendelijke man open die zowel Frans als Engels sprak. Hij liet ons binnen in een prachtig nostalgisch huis. We kregen een kamer op de eerste verdieping met twee hele fijne bedden en als klap op de vuurpijl had we een badkamer met bad en WiFi!
Lekker op gemakje gingen we in bad en belde we met thuis. Wat voelt het goed als je de tijd hebt om te ontspannen. Voor het eten zijn we nog snel boodschappen gaan doen. Daar zagen we een supermarkt die wat meer in Nederlandse stijl was ingericht. We konden zelfs peperkoek vinden:))

Eenmaal terug "thuis" was de vrouw des huizes er ook. Onze gastheer en vrouw bleken Amerikanen die naar Frankrijk waren verhuisd. Heidi was nu juffrouw en Greg was huisman.
In Amerika had Greg altijd in restaurant gewerkt en dat was te merken! We kregen heerlijk eten. Voor het eerst in m'n leven heb ik een kippenpoot op (tot op het bot) die echt heerlijk was!

Als het gezellig is vliegt de tijd, dat bleek wel toen we op de klok keken. Het was al 22u en we zaten nog gezellig te kletsen over van alles en nog wat! Een keer ging het niet alleen over Santiago en dat is ook wel eens fijn!
Veel later dan normaal gingen we naar bed, maar wat hadden we een gezellige avond gehad!
Ik bed moest ik m'n best doen m'n ogen open te houden bij het schrijven van dit verhaal, dus mochten er fouten in staan weten jullie waarom;)

Vandaag liepen we 31km dat ons totaal brengt op 1186km.

Dag 41
Woensdag 27 april
Koningsdag in de Dordogne.

Vanmorgen kregen we voor het eerst in weken brood met granen en zaden voor het ontbijt.
We genoten van een stevige maaltijd met een pittige etappe op de planning.
Gelukkig zagen we buiten de zon al schijnen! Ondanks dat het dan nog fris aanvoelde is het fijn dat alles met de zon net wat mooier is.

De eerste kilometers vlogen voorbij doordat we veel hadden om over te kletsen. Telkens wanneer je leuke nieuwe mensen ontmoet zorgen die voor nieuwe gespreksstof.
Voor we het wisten hadden we er de eerste 20km opzitten en werd het hoogtijd voor pauze. In het stadje Thiviers aten we onze boterhammen met een kopje soep op een bankje in de zon.
Na het eten belde we wat slaapadressen voor de aankomende dagen. We hadden alleen nog steeds geen reactie van de mevr waar we vrijdag willen slapen. En aangezien zij de enige is die in dat plaatsje die slaapgelegenheid heeft wachten we dringend op haar telefoontje.

We liepen vandaag door wisselend landschap. Je kunt wel zien dat je weer een andere regio bent in gelopen. We hadden heuvelachtig landschap waar je kilometers ver van je af kon kijken.
Beide liepen we perfect; geen klachten, prima tempo en lekker weer!
Vandaag helaas weer een dag zonder WiFi. De weersvoorspelling konden we dan ook niet controleren. Maar ons pap vertrouwd erop dat we de komende dagen mooi weer houden. De boeren doen hier namelijk de eerste snede gras af. En ter info voor die gene die er verstand van hebben: de eerste snede is hier wel 60cm lang.

Op de laatste kilometers hoorde ik een dier de bosjes in gaan toen wij passeerde. We bleven even stilstaan om te kijken wat het was. Tot onze verbazing zagen we een slang zitten die ons aan keek en behoorlijk begon te sissen! We maakten een foto, maar kwamen niet al te dichtbij.

6km voor het einddoel van vandaag dronken we nog wat bij een bakkertje. Precies genoeg energie om door te gaan tot in Sorges waar we vannacht slapen.
Bij aankomst troffen we twee aardige Franse vrijwilligers van het refuge en 3 Nederlandse wandelaars die elk jaar een stukje van de route lopen. 1 mevrouw komt uit Roermond en het echtpaar komt uit Zwolle.
We maakten kennis en dronken wat in het zonnetje. Wat hadden we heerlijk gelopen vandaag! Dit weer hadden we iedereen met Koningsdag in Nederland ook gegund!

We konden in de refuge onze kleren voor €4 wassen en drogen. We hebben hier dankbaar gebruik van gemaakt aangezien je kleren van dik 8 uur lopen in de zon niet lekkerder gaan ruiken;)

S avonds werd er voor ons gekookt! We aten wortelsoep (die met een half potje zout erbij lekker smaakten) rijst met linzen en worstjes en warme appel met kaneel na! (Ja mama en Silke; ik heb die warme appel gewoon op en vond het zelfs best lekker)

In de avond deed ik nog wat aan de route planning en papa probeerde nogmaals een slaapplek voor vrijdag te regelen. Helaas is dat nog steeds niet gelukt.
Om 21:30u kropen we ons bed in. Morgen hebben we hopelijk weer net zo'n fijne dag! Als we op dit tempo en met deze gezondheid door mogen lopen dan halen we santiago op onze sokken;P

Vandaag liepen we 39 kilometer dat ons totaal op 1225km brengt!

Geschreven door Pietlieke.is.weg