Dag 48
Woensdag 4 mei
Niet het Bels, maar het Frans lijntje

Deze ochtend zijn we om 6uur muisstil uit bed gegaan. Onze Nederlandse vrienden lagen nog ol 1 oor en we wilde ze lekker laten slapen.

We begonnen aan de lange eentonige etappe over de oude spoorbaan.
In ons boekje stond beschreven dat we gelijk een aantal obstakels tegen zouden komen. De obstakels waren onderbrekingen van de weg waar geen brug was gemaakt. Je moest er de weg afdalen en dan weer op. Het waren enorm stijle paden. Het boekje schreef ook dat je je voor de veiligheid kon vast houden aan de houten railing.
Dit probeerde papa dan ook bij de eerst afdaling, maar dat bleek niet zo'n succes. De leuning was zo rot als wat! Het scheelde weinig of ons pap donderde naar beneden. De andere obstakels hebben we dan ook zonder gebruik van de leuningen overwonnen.

De Oude spoorweg kun je zien als het "belslijntje" (het fietspad van Tilburg naar Turnhout) alleen dan onverhard.
In de ochtend konden we lekker tempo maken en hadden we weinig last van het eentonige pad. Er zaten een aantal bochtjes in waardoor we niet kilometers voor ons uit keken. Ergens was het zelfs wel ontspannen, omdat we een keer geen markeringen hoefden te zoeken.

Na dik 3 uur lopen aten we ons brood op in het het gras langs de weg. We hadden deze ochtend werk gemaakt op onze boterhammen. Kaas-ham-ei en mayo.
We pauzeerde maar kort omdat we hadden afgesproken om rond 16u in Bourriot Bergonce te zijn.

Onderweg kwamen we een affiche tegen waarop reclame werd gemaakt voor eten dat je als pelgrim makkelijk kan vervoeren en dat voedzaam is. Er hing een briefje bij dat de eerste die dit zag het proefpakketje mee mocht nemen. We waren blijkbaar de eerste vandaag en namen het dus vrolijk mee. (Zie foto) We hebben het nog niet geproefd, maar het zal vast goed smaken.

Na de middag werd de weg erg saai. Geest dodend mag zelfs gezegd worden. Papa moedigde me aan om m'n muziek in m'n oren te doen, zodat ik een beetje afleiding had. Dat voelde voor mij alleen niet goed. We lopen deze tocht samen en dan ga ik het niet voor mij alleen makkelijker maken. Een paar kilometer verder kreeg ik de ingeving dat ik m'n muziek natuurlijk ook gewoon op speaker aan kon zetten. Op die manier konden we samen genieten van wat afleiding.
Het eerste nummer dat van mijn top 1000 lijst begon te spelen was walk of life van de dire straits. Hierbij denk ik altijd gelijk aan Corne met zijn band Zomar. Maar dit keer werd het ook wel heel toepasselijk voor onze tocht. "Do the walk of life".
De rest van de weg zongen we uit volle borst samen de nummers mee. Van rock tot Nederlandstalig we konden het allemaal. (Hard en vals) Het zingen werd soms nog even afgewisseld met een solo op het lucht gitaar of de drums.
Op een moment werden we overvallen door emotie en pinkte we een traantje weg op het nummer van Marco Borsato en Sam Smith - breng me naar het water. Dit liedje deed ons beide denken aan oma, waar we inmiddels anderhalve maand geleden afscheid van hebben moeten nemen. Muziek betekend voor ons allebei heel veel, mooi dit samen te kunnen delen.

Met deze afleiding vloog de tijd voorbij. We liepen ineens weer heerlijk en voor we het wisten arriveerde we vroeger dan gepland.

We kwamen in een gehuchtje waar drie huizen stonden en werden hartelijk ontvangen door de Veronique en Colin. In de tuin genoten we van het prachtige weer en een koud glas ranja.
Gelukkig hadden we in ons verblijf WiFi en kon ik even naar huis bellen om te vragen of mijn nieuwe wandelschoenen al binnen waren. (Het profiel van mijn linker schoenzool in namelijk compleet weg, anjes)
Mama nam op en was in tranen. De hele dag was ze thuis gebleven om te wachten op het pakketje. En net toen ze 2 minuten in de garage was had post NL aan de deur gestaan. Wat enorm klote! Ze had namelijk stad en land afgezocht om aan het zelfde model te kunnen komen. Dankzij tante Corrie kon mama aan het nummer van post NL komen en hier waren ze erg vriendelijk en gingen proberen de chauffeur nog langs te sturen. Uiteindelijk stond kort voor dat ze vertrokken de chauffeur nog voor de deur met het voor mij oh zo belangrijke pakketje! Hij was vanuit Turnhout terug gebeld naar Alphen. Wat mij betreft verdiend Post NL bij deze een warme douche!!!

S avonds aten we met het gezin mee. We kregen frois gras als voorgerecht dat ons prima smaakten. Verder aten we Hollandse kost.

Morgen hoeven we maar 13km te lopen om onze rustplaats voor de komende dagen te bereiken. Inmiddels is het gezin in Nederland vertrokken en hebben wij het er erg op staan!
Voor papa komt een paar dagen rust goed van pas aangezien zijn achillespees zeer begint te doen.

Vandaag liepen we 39km dat ons totaal brengt op 1451km.

Dag 49
Donderdag 5 mei
Vakantie in een vakantie

Vannacht sliepen we beide slecht. We zagen bijna elk uur op de klok. Steeds vroeg ik me af waar ons gezin nu zou rijden en of alles goed ging.

We waren blij dat het 6:30u en dat we uit bed konden.
Na een ontbijtje vertrokken we voor de kleine etappe van 13km die we voor de boeg hadden vandaag. Al om 7.45u kregen we sms dat ons gezin aangekomen was op de camping. Vanaf dat moment leek elke kilometer we twee keer zo lang. Nog steeds liepen we de saaie lange weg van de oude spoorbaan. Na 10uur kwamen we aan in Roquefort waar we ons mam en Gijs al zagen staan bij de kerk. We vlogen hen in de armen en ze namen ons mee naar de camping. Daar zagen we we Silke, Rens en Beau. Allemaal kregen ze een dikke knuffel van ons! Wat een fijn gevoel ze weer even dichtbij te hebben.
Het weer was heerlijk en mama had goed bezorgd. Heel de middag zaten we lekker voor het huisje met een pilsje en een wijntje en dat onder het genot van goede muziek. Het was stralend weer!
Ik kreeg een pakket met kaarten uit Nederland. Super leuk om alle leuke berichtjes te lezen. En Dymph had samen met Jort super lekker koekjes gebakken, daar smulden we samen van!
Ilze had powerrepen voor onderweg gemaakt. Die heb ik veilig opgeborgen en die gaan we onderweg proeven.
Weer een onbeschrijflijk gevoel hoe iedereen op zijn manier met je mee leeft en moeite neemt om een kaartje te schrijven en zelfs eten te maken:))

Om 17u deden we even een kort dutje. Voor ons was het lang geleden en onze familie had vannacht meer dan 11u gereden, dus zij hadden het nodig.
S avonds aten we spaghetti die mama thuis al had gemaakt. Het is namelijk 5 mei en dan is hier in Frankrijk alles dicht.
Moe en tevreden gingen we op tijd naar bed.

Vandaag liepen we 15km dat het totaal op 1466km brengt.

Geschreven door Pietlieke.is.weg