Dag 29
Vrijdag 15 april


Vanmorgen kwamen we aan het ontbijt en kregen we de boodschap dat de gastvrouw een slaapplaats voor ons had geregeld. Dat was erg fijn, want de twee opties die wij hadden op 20 en 25km waren bezet of op vakantie. We hadden ineens een rustige dag voor de boeg met de volgende slaapplaats op een kleine 20km afstand.
Ons ontbijt bestond uit vers stokbrood en chocoladebroodjes.
Na de het ontbijt besloten we nog even terug naar de kamer te gaan om ons verslag te verfijnen en de route verder te plannen. We hadden nu toch de tijd omdat we pas om 16u welkom waren in Bouzais. Rond 9u waren we onze slaapkamer wel een beetje beu en we gingen van start.
Al snel brak de zon door en werd het korte mouwen weer!
Na anderhalf uur lopen werd ik steeds stiller. Ik was licht in m'n hoofd en had het gevoel dat m'n lijf gewoon weg geen energie meer had om veel verder te lopen. Heel raar, want lichamelijk had ik qua spieren of gewrichten nergens last van. Na 10 minuten op m'n tandvlees te lopen vroeg ik papa toch m'n sinaasappel even te pakken. Toen ik vertelde hoe ik me voelde vertelde hij precies het zelfde gevoel te hebben! Snel werkte we wat eten binnen in de hoop dat het zou helpen. Wat dit was echt een naar gevoel. Rustig vervolgden we ons pad. Bij papa trok het gevoel snel weg. Helaas bleef ik energieloos, klam en wat duizelig. Wat is het dan fijn dat je samen bent. Papa vroeg geregeld hoe het met me ging en of hij iets kon doen. Stilzwijgend liepen we door. Praten en je neus snuiten was al te veel. Ik had al m'n energie nodig om door te kunnen lopen.
Rond 12u kwamen we in Saint-Armand-Monmort. Hier zochten we zo snel mogelijk een supermarkt op en werkten we een halve liter pap, een banaan en wat kaas weg. Hier knapte we beide echt van op!
Daar zaten we dan, in de stad waar we morgen ons mam, Silke en 3 anderen gaan zien! (We weten nog steeds niet wie er komen) Dit is momenteel wel onderwerp van gesprek tijdens onze tochten:) Wat kijken we er naar uit om weer even gezellig te kletsen en knuffelen met mama en Silke! Nog 1 nachtje slapen.

Omdat vooraf plannen waar je bent lastig is en ze toch een hotelletje moesten boeken lopen we vandaag en morgen een vreemde constructie.
Vandaag lopen we 5 km voorbij de stad de route door. Morgen lopen we een deel van de route en draaien we halverwege om en gaan we terug naar de stad. Zo hebben we toch onze kilometers gemaakt en verliezen we geen dag. Silke zal ons dan zondag weer afzetten waar we geëindigd zijn de dag ervoor.

Na de krachtige lunch liepen we nog 5km en kwamen we veel te vroeg aan bij onze refuge. Het was droog en er stonden stoeltjes buiten, dus wij hadden niets te klagen. We besloten maar groot onderhoud te plegen aan ons belangrijkste gereedschap van de afgelopen maand; onze voeten. Nagels knippen en voeten verzorgen, daar hadden we nu alle tijd voor. Ik heb m'n tas een keer uitgeruimd en alvast gebundeld wat er mee terug kan naar Nederland morgen. Zo gaat het thermoshirt en de winter broek mee retour!

Om half vier werden we door een Franse vrijwilliger binnen gelaten. Deze man zit hier een paar weken om pelgrims op te vangen, voor ze te koken en de refuge te verzorgen. Mooi werk!
Samen met een Franse vrouwelijke pelgrim dronken we wat. Daarna zijn we onze was gaan doen, dat is met het warme weer hard nodig. En omdat het veel tijd vraagt een handwasje te doen lukt het ons niet altijd om alles te wassen. Met z'n tweeën hadden we een droogrek vol.
Na de arbeid zijn we onder de douche gesprongen. Een lekker warme, schone douche met een fatsoenlijke straal. (Die zien we niet heel vaak)

De vrijwilliger wilde absoluut niet dat we zouden helpen met koken. Wij moesten volgens hem ontspannen. Voor het eerst in een maand heb ik m'n spotify aangezet en ben ik heerlijk muziek gaan luisteren op bed!

Om 18:30u gingen we aan tafel. We werden weer getrakteerd op een 4 á 5 gangen menu.

• aperitief met kaas en worst
• salade met vinaigrette
• kip met gemende groenten
• kaasplankje
• aardbeien

Je ziet wel dat wij niets te kort komen!
Het enige nadeel is soms wel dat je deze avondrituelen wel 2,5u duren. De Fransen hebben de gewoonte (in onze ogen) om heel veel te praten en langzaam te eten. Vanavond waren er twee andere Fransen en dan spreken ze onderling zo snel dat wij het beide niet kunnen volgen. Je bent dan 2,5u aanschouwer van een gesprek dat je niet volgt in een kleine ruimte die erg galmt. Dan is een etentje best vermoeiend vinden wij. Gelukkig was het super lekker en had deze man een goede rosé op tafel staan. Ergens moet je op compenseren he;)
Toen het enigszins acceptabel was om de tafel te verlaten deden we dat en kropen snel ons bed in.
Nog 1 nachtje slapen, 20 km wandelen en dan zien we een deel van ons gezin weer. Ik kan jullie vertellen dat het een heel fijn vooruitzicht is.

Vandaag liepen we 18km. Dit brengt ons totaal op 879km van huis.

P.s. Door het energie gebrek geen foto's gemaakt vandaag..

Geschreven door Pietlieke.is.weg