Frankrijk, Ostabat-Asme

Dag 54
Dinsdag 10 mei

Na een heerlijke nacht slapen in de feestzaal van Beyries stonden we om 6 uur op om de grote etappe te gaan starten.
Bij vertrek was het al lekker weer. Doordat het helder was konden we de joekels van bergen heel goed zien liggen. Adembenemend!!
Onderweg kregen we steeds zicht op een ander stuk van de Pyreneeën, maar het verveelde geen moment. Het gaf ons het gevoel weer heel dicht in de buurt van een doel te zijn. En tevens schud het je even wakker dat je toch al bijna tot in Spanje bent gekomen.
We namen enorm veel foto's, maar geen enkele kan tippen aan het uitzicht en gevoel dat wij er bij hebben.
Onze top drie van mooiste omgevingen is weer gewijzigd:
1: Pyreneeën
2: Dordogne
3: Ardenne

Mijn kuit deed het vandaag redelijk. Ik voel hem nog steeds, maar het is minder aanwezig. Gisteren avond had ik nog een inspirerend gesprek met Cecile, een Franse pelgrim. Zij vertelde me dat ze tot het inzicht gekomen was dat de pijn opzich vaak niet het ergste is, maar de negatieve gedachtes die je er zelf aan verbind. Bijvoorbeeld de angst dat je santiago niet gaat halen. Als je de pijn accepteert en er geen oordeel over hebt zou het volgens haar lichter worden. Dus dat heb ik vandaag geprobeerd. En of het nu echt werkt of tussen m'n oren zit, ik liep een stuk beter. Morgen ga ik proberen zonder pijnstillers te starten .

Na 18 km pauzeerde we in Orthez in de zon onder een brug. We hadden een rustig plekje aan het water en konden wat grote stenen als stoelen gebruiken. (Zie foto)
En public, wisselden we onze lange broeken in voor de korte.

Na de pauze hadden we we nog 20km te gaan. En gelukkig hadden we ons niet goed voorbereid en wisten we niet wat ons te wachten stond.
Het werd een zware tocht met de ene klim na de andere. De paden waren wat nat door de regen van vannacht. Dat alles maakten het een energie vretende middag. Onderweg hadden we door de hitte veel dorst en waren onze waterflessen leeg. Gelukkig kwamen we een huis tegen waar iemand thuis was. Daar konden we onze flessen vullen en kregen we een koud glas ranja dat heerlijk smaakte.

Een half uur later op weer een hele stijle helling hadden we beide geen kracht meer in ons lijf om boven te komen. Ondanks dat we geen honger hadden besloten we al staand wat te eten.
Met het laatste beetje energie dat we hadden kwamen we boven. Daar plofte we in het gras en hielden een pauze om ons lichaam bij te laten tanken. Ons pap viel zelfs even in slaap. (Zie charmante foto)
Na nog wat bergbeklimmingen liepen we de laatste 7km over een asfalt weg. Ook deze had hoogte verschillen, maar we hadden grip om onze voeten af te zetten. Dat scheelde een hoop.

We kwamen om 17u aan in het dorpje sauveterre de Béarn. Op het Terras dronken we een cola en een pilsje!
Daarna zochten we zo snel mogelijk onze slaapplaats op. Het gebeurt ons namelijk niet vaak dat we zo laat arriveren.
Toen we aanbelde deed er een onverzorgde man open. Hij vertelde dat hij pas in juni open ging met zijn kamers. Toen we voor de derde keer uitlegden dat we hadden gereserveerd en dat we vader en dochter waren ging er een belletje rinkelen.
We waren gelukkig welkom.

De man was het huis aan het renoveren en was nog niet op de helft, maar hij had bedden en een functionerende douche.
Wel vertelde hij dat hij geen vlees eet of alcohol drinkt. We waren gelijk benieuwd wat we te eten zouden krijgen die avond.

Bij het douchen heb ik er serieus 5 minuten over gedaan om het minst vieze plekje van de badkamer te zoeken om m'n handdoek neer te leggen. Gadverdamme, wat was het daar smerig!! Gelukkig was de douche netjes en heb ik slippers bij me.
De was doen was ook een uitdaging, maar je word creatief... Onder de kraan waste ik de belangrijkste dingen; ondergoed en sokken. Omdat alles zo smerig was hing ik de schone was maar om m'n staart heen. Mijn eigen haren waren ten minste wel schoon.
Door dit onverzorgde aanzicht kregen we schrik van het eten. Gelukkig viel dat reuze mee. De man kon heerlijk koken! We kregen een risotto, sla, zelf gemaakte chutney en een kaasplank na.
Aan tafel hadden we een gezellig gesprek met Yves. Hij vergeleek de camino met een wasmachine. Telkens als je denkt dat je alles hebt gehad komt er weer een nieuw programma, maar aan het einde van de rit is alles schoon.
Met deze wijsheid gingen we op tijd naar bed.

Vandaag liepen we 38km dat ons totaal op 1578 km brengt.

Geschreven door Pietlieke.is.weg

10 mei 2016Terug in het ritme & verdomde kuiten

12 mei 2016Slaapplek problemen

Al 14 reacties bij dit reisverslag

De verhalen blijven telkens weer leuk om te lezen. Geniet nog van jullie mooie wandelroutes en bijzondere momenten samen.
Angela 2016-05-11 18:02:30

Pelgrimeren lieve schat Je komt vanalles tegen Aanpassen gaat steeds beter Back to basic Dikke knuffel van mij Grtjs.Toos
Toos Roovers 2016-05-11 18:17:03

Wat een ervaring, de Pyreneeen in zicht!! Ik doe het jullie niet na, maar wens jullie nog veel wandelplezier! Samen komen jullie er wel!! Groetjes uit Alphen!
Jeannette Geerts 2016-05-11 18:26:55

Jullie daar dan zal ik hier Scherpenheuvel vertegenwoordigen, want geen enkele van Puijenbroek mee, dat kan toch niet. Ik neem de honneurs waar😊
Bernadette 2016-05-11 18:44:31

Stel kanjers die jullie zijn! Dan verdien je weleens een middagdutje hoor. Je lijkt daar verdomd veel op onze pa Piet, zo je daar ligt te slapen. Die deed ook altijd in de zomer buiten z'n middagdutje! Succes straks met het bedwingen van die hoge pukkels, want dat zal potverdorie wel taai zijn! Zijn wel hele mooie foto's.
Constance 2016-05-11 18:47:17

Het is iedere keer weer geweldig leuk en spannend het verslag te lezen van jullie belevenissen tijdens jullie voettocht. Wens jullie bieden het allerbeste. Heb heel veel bewondering voor jullie.KANJERS!!! Groetjes vanuit Alphen
Nelly Bekkers 2016-05-11 18:52:10

Tot aan santiago of niet.. Jullie hebben jullie zelf hoe dan ook al overtroffen! Denk aan alles wat al wel gelukt is!! Toppers:)! X trotse dochter en zusje ;)
Silke 2016-05-11 21:20:03

Het zien van de Pyreneeën: we krijgen er kippenvel van 👍🏼. We krijgen zelf altijd een kick bij het zien van witte toppen, een bijzondere sensatie. Tijd om weer een keer te proosten 😉. Ga zo door: met wandelen vooral, maar ook met schrijven!
Katrien en Marco 2016-05-11 23:02:14

Wat een ongelooflijke avonturen maken jullie mee! Ik lees trouw alle verhalen. Echt te bizar voor woorden dat jullie nú al bijna helemaal tot in Spanje zijn gelopen, kanjers! Geniet van de Pyreneeën en succes met de beklimmingen. Heb er het volste vertrouwen in:-) PS: ik vind jouw wandelstok mooier dan die van de man waarmee je op de foto staat, Lieke
Gijs de Vliep 2016-05-11 23:23:49

Tja Yves had misschien wel gelijk: iedere dag vol verrassingen! Wat is het een prachtige reis. We genieten echt mee, ik lees iedere dag jullie verhaal voor aan Paul en meestal praten we dan nog een hele tijd na. Ook hier dus veel om over na te denken. x
Paul en Pam 2016-05-12 07:23:40

Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen, wat lijkt me dit toch een prachtige ervaring, en met de foto's erbij lijkt het bijna alsof ik een klein beetje mee loop...... Met Spanje in het vizier schiet het al een eind op! Hou vol en geniet vooral. Ik wacht het volgende verslag weer af!
Carla 2016-05-12 09:46:24

Vind het zoo knap als je die negatieve gedachten kunt uitschakelen. Geloof goed dat de tocht dan de helft minder zwaar is. Mijn respect voor jullie is zo groot. Die bergen baas maken! Woppa, met pijn, met weinig drinken. NIET NORMAAL! Stap voor stap, elke stap is er weer eentje. Tip van Frank bij berg beklimmen. Kleine pasjes maken, van grote passen word je alleen maar meer moe. En dat is echt zo. Maar ws hebben jullie dat al ondervonden. Zet hem op Pelgrims! Ps. Te gaaf dat je je schone was laat drogen in je haar haha. Met je onderbroek op je kop risotto eten. Ge maakt 't mee ;)
Linda 2016-05-12 10:25:53

haha Lieke creatief;) je was op hangen aan je staart! Maar goed dat je, je haren hebt laten groeien dan! Wat een mooie foto's weer!! Elke keer weer zo boeiend om jullie verhalen te lezen! Ik wacht weer af tot de volgende:D
Manou 2016-05-12 12:10:38

Hoi Piet en Lieke, wat een ervaring deze keer weer. Als ik dit lees voel ik zelf de pijn in mijn kuiten als ik bij mij thuis de trap naar boven op ga. Ik vind het nu al geweldig wat jullie presteren, echt heel super. Ik hoop voor jullie dat alles voorspoedig zal verlopen. heel erg veel succes naar de eind streep al laat die nog ff op zich wachten. Gr. john
John Joossen 2016-05-14 19:15:27