Dag 18
Maandag 4 april
Afkicken

Gisterenavond hebben we heerlijk gegeten bij de Paters. Tot onze verbazing zaten we ineens samen met Henk, een pelgrim waar we veel over gehoord hadden, aan tafel. Hij vertelde ons dat hij de volgende dag maar 17km ging lopen. Dat was voor ons mooi, want van de verhalen die wij gehoord hadden kon je beter niet met deze man samen lopen.
Na een simpel ontbijten (oud stokbrood en jam) zijn we vertrokken. Het was wel even afkicken na zo'n gezellige dag als gisteren! Ineens voelt met z'n tweeën dan toch even een beetje alleen.
Al snel moesten we de poncho's uit de tas halen, omdat het maar bleef motregenen. Gelukkig konden we die tegen 11uur weer opbergen toen de regen plaats maakten voor de zon!
We liepen deze dag een relatief saaie tocht van 18km op een fietspad langs de Seine. En daarna de resterende kilometers liepen we in en op weg naar de stad Troyes.
Onderweg had ik nog wat last van m'n scheenbeen, maar dit verdween gelukkig toen ik m'n schoenveters wat losser deed.
Door het lekkere zonnetje was het ons gegund om op een bankje langs de route te pauzeren. We genoten van onze verse Hollandse kost.
Papa werd gebeld door Frank, de man die ons in Reims een heerlijke lunch had gemaakt. Hij vertelde ons dat Mia haar vader onverwacht overleden is. Mia heeft om die reden haar reis afgebroken en is met spoed naar huis. We hebben vandaag veel aan haar gedacht.

Eenmaal in Troyes aangekomen hebben we voor onze kleine grote vriend TROY geposeerd. (Zie foto)

In de stad zochten we het adres op van onze slaapplaats voor deze nacht. Dit bleek een gynaecologisch centrum te zijn. We konden onze ogen niet geloven en belde daarom naar de contactpersoon. Deze nam haar telefoon niet aan. Het werd dus wachten tot 17.30u of we daadwerkelijk in een kliniek gaan slapen. Jammer genoeg sliepen we niet in de kliniek, maar bij mensen die daarachter een appartement hadden. Het was een ouder stel dat onwijs aardig en gastvrij was!

Dag 19
Dinsdag 5 april
Toeval

Na een heerlijk lange nacht werden we verwend met een luxe ontbijt. Waar we normaal alleen maar stokbrood met jam hebben kregen we nu een heerlijke pudding koek! We kletsten nog even met de gastheer en vroegen toen om af te rekenen. Tot onze verbazing wilde ze maar €5 pp hebben! Ze vonden het erg gezellig als er wandelaars langs kwamen die ze konden helpen, vandaar het symbolische bedrag.

Vanuit de stad werden we door een stadspark naar de buitenwijken geleid. In de buitenwijken werd volop gebouwd. De weg stond goed aangegeven en we werden weer de klei paden ingestuurd. Gelukkig regenden het niet! De voorspelling was namelijk dat er wel 14mm zou vallen. We waren dus op het ergste voorbereid.
Tegen 11uur kwam zelfs de zon door en we besloten om op de grond tegen een stroom kast te gaan pauzeren. Vandaag zouden we weer alleen maar door gehuchtjes lopen zonder pauzeer mogelijkheden. En door de paar uur baggeren door de klei waren we beiden erg leeg gelopen qua energie. Een paar boterhammen en een peer gaven ons weer brandstof om door te gaan.

Na een stijle beklimming op een asfaltweg kwamen we in een vallei terecht waar we het bos in zouden moeten gaan voor de rest van de dag. Net voor de bosrand zagen we twee mensen die boodschappen aan het uitladen waren. Ik zei tegen papa: die zien er best Nederlands uit. Waarop papa antwoorden dat hij dacht dat ze ons voor de koffie gingen vragen. Toen we langs de auto liepen spraken ze ons gelijk aan. Het waren hele aardige Fransen; Pierre en Annet. Ze vroegen ons of we wat wilde drinken. Hierop zeiden we gelijk JA!
Voor we het wisten werden we gevraagd om mee te lunchen in het prachtige huis van hun zoon. Het klikte erg leuk en we praten en lachte volop. Na 4 de vier gangen lunch met een heerlijk rood wijntje werd het voor ons wel echt tijd om te gaan. We hadden nog een zware laatste 12km voor de boeg en inmiddels was het al half 4. We maakten nog wat foto's samen en vervolgden ons pad. Na tien minuten kwam ik er achter dat ik m'n beugel daar op tafel had laten liggen! (Hoe stom kun je zijn?)
Toen ik rechtsomkeert maakten zag ik Pierre in de verte al aan komen rennen met een servetje in zijn hand. Daar kwam ik even goed weg.

Vrij snel in het bos raakte we de route kwijt! Waar het mis is gegaan weten we nog steeds niet, maar daar deze misser maakten we onnodige kilometers.
Uiteindelijk sjouwden we 13km door het natte bos; heuvel op heuvel af. De laatste loodjes waren langer en zwaarder dan gepland. Onderweg vond ik nog wel een echte pelgrims stok. Deze hielp bij de lastige stukken.
De laatste 4 km waren voor papa moeilijk. Dit omdat hij last kreeg van zijn scheenbeen. Het lijkt wel of we elkaar afwisselen. Ik had deze dag namelijk pijn vrijgelopen.

Na nog 1 laatste stijle beklimming kwamen we aan in Foret Chenu. Daar overnachten we in een huisje dat in de tuin bij een rijke dame staat. Het avond eten werd naar ons huisje gebracht. Het smaakte heerlijk. Na het wassen en douchen gingen we uitgeblust op bed liggen. Papa hoefde zelfs de voetbal niet te zien. Weer een dag van 33km achter de rug. We besloten het de komende dagen in de bossen en bergen wat rustiger aan te doen en belde S avonds de burgemeester van het dorp, 25km van hier, nog even op z'n mobiel of we morgen daar konden overnachten. Dit was geen enkel probleem volgens de vriendelijke man. Met een gerust hart vielen we snel in slaap!

Deze reis doet ons steeds meer beseffen hoezeer het leven aan elkaar hangt van toeval! Op welk moment je ergens bent en wie je op die momenten ontmoet. Het moet allemaal maar precies kloppen!!

Geschreven door Pietlieke.is.weg