Dag 22
Vrijdag 8 april


Na een heerlijke lange nacht werden we in het hotel verrast met een stevig ontbijt! Voor het eerst aten we vers stokbrood:) Daarnaast nog jus d oranje en een warm croissantje. Met meer brandstof dan normaal vertrokken we op tijd. Er stond een lange trip op onze planning.
Toen we buiten kwamen zagen we dat het gevroren had vannacht. De automobilisten stonden te krabben terwijl wij wolkjes blazend langs liepen.
Al vrij snel waren we de stad uit en begaven we ons tussen de wijngaarden. Daar was al volop bedrijvigheid. De boeren waren aan het bemesten met grote wagens of wijntakken aan het opbinden.
De paden vandaag waren goed te doen waardoor we er een lekker tempo in konden houden.
We liepen beide zo goed dat het lichamelijk leek alsof we pas één dag op pad waren. Of het nu lag aan twee dagen wat minder kilometers lopen, een goede nachtrust of het goede eten van gisterenavond en vanmorgen weten we niet. Maar wat is het een fijn gevoel!
In de bossen stuitten we op een reeks overstekende rupsen. Dat was een heel vreemd gezicht! (Zie foto) De rupsen staken de weg over alsof ze de polonaise deden! Terwijl ik de foto's maakten nam ons pap de tijd ze te tellen. Jaja, die tijd hebben we gewoon ;) in totaal kropen er 74 stuks achter elkaar.
Onderweg kwamen we langs akkers waar geen Nederlandse boer met zijn machines over heen zou willen gaan. Het was meer grind dan grond. Toch zaaien ze die akkers hier gewoon in. Het zal ons benieuwen of we wat op groeit. Voor alle boeren onder jullie hebben we er een foto van genomen.
Eerder dan verwacht kwamen we in het dorpje aan waar we pauze konden houden. We genoten van koffie en thee en pakte de route weer op.
Na een fixe klim besloten we boven op een berg onze boterhammen te gaan eten. De resten van gekapte bomen dienden als stoel en tafel.
Na de lunch belde we een refuge voor zondag. Dit bleken Nederlanders te zijn. Ze waren enorm enthousiast dat wij daarheen kwamen. Alweer iets om naar uit te kijken!
Op het moment dat we wilde gaan inpakken zagen we twee andere pelgrims langs lopen. Het waren twee vriendinnen; 1 uit Brussels en 1 uit Namen die jaarlijks een stuk van de route lopen. We kletsen even met hen en gaven ze tips m.b.t. de slaapplaatsproblemen in deze buurt. We deelde onze adressen met hen en gingen ieder ons eigen weg.
De laatste kilometers voelden we een klein beetje in de benen. Om die reden kozen we ervoor om de verharde weg van 4km te nemen naar Arcy-sur-cure ipv die door het bos. Rond 17u waren we op de plaats van bestemming en werden we enorm vriendelijk onthaalt door Madeleine. We dronken Samen wat waarna we even konden gaan ontspannen. Eten begint hier altijd pas vanaf 19u.
Toen we onze voorbereidingen van de route van morgen aan te doen waren kwamen de twee pelgrims binnen die we deze middag hadden ontmoet. Zij hadden last minute nog plaats kunnen regelen en liggen nu op een matras op de grond bij ons op de kamer.
Samen aten we:
Pittige wortelsoep
Aardappelen met kippenpoot
Zelfgemaakte appeltaart

Voor de mensen die mij goed kennen zitten hier twee dingen in het menu die ik niet lust/eet. Maar na een lange tocht smaakt alles zo blijkt. Ik heb netjes m'n bordje leeggegeten.

Vandaag een wandeling van 35km gedaan dat ons totaal op 681km brengt!

Geschreven door Pietlieke.is.weg