Dag 31
Zondag 17 april


Wat heerlijk sliepen we met onze vrienden en familie om ons heen! We hadden het ontbijt pas om 10uur, dus dit maal konden we lekker rustig wakker worden zonder wekker! Nog even met alle vriendinnen in 1 bed kletsen met gekke foto's maken.
Het ontbijt was verrassend uitgebreid. Croissants, maïsbrood en een appelcrumble.
Papa met zijn dames aan tafel. De eigenaresse dacht dat we één groot gezin waren!

Maar aan al het moois komt helaas een einde. De meiden hadden voor de terugweg nog een overlevingspakket nodig om de kilometers te overbruggen, daarom reden we even langs de supermarkt.
Na dit ritje was het echt tijd om afscheid te gaan nemen. Man wat valt het zwaar na een dag omringt te zijn met zoveel leuke mensen! Ik kon het dan ook niet droog houden. Op deze momenten besef je je hoe bijzonder familie en vriendschap is! En wat ze voor je over hebben!
Mam, Silke, Karin, Marieke en Anouk: JULLIE ZIJN TOP! (Natuurlijk ook de andere die er graag bij waren geweest, maar voor wie t niet mogelijk was)

Toeterend, zwaaiend en met tranen in onze ogen werden we door Silke en mama weer op de route gezet waar we gebleven waren. Na 5 min auto rijden belde Karin me op dat in m'n wandelstok vergeten was. We draaien om en pikte mijn houten vriend op.
Op de route namen we afscheid van ons gezin. Heftig!

Jammer genoeg was het regenachtig en vertrokken we in onze poncho's. Dat was niet heel erg aangezien er zo ongemerkt een keer een traantje met de regen mee kon vallen.
Beiden liepen we met een knoop in onze maag de eerste kilometers. Raar wat afscheid nemen lichamelijk met je doet. Het was weer even afkicken!
De rest van de dag praten we veel over wat we hadden gehoord en hoe fijn we het hadden gehad.

We liepen door een dorpje dat bekend staat om zijn pottenbakkers. Daar werden we verwelkomt door een mannetje van potten die een schelp bij zich droeg. (Zie foto)

We denken dat ons bezoek de regen mee heeft genomen, want al na een half uurtje konden onze poncho's uit en bleef het droog.
Onderweg at papa voor t eerst in weken een broodje pindakaas en ik een broodje oude kaas. Wat waren die heerlijk!
Onze tassen zijn wat aan de zware kant door de nieuwe voorraad eten, maar dat hebben we er voor over.

Om 15:30u kwamen we aan in Châteaumeillant, een klein stadje. Voor vanavond hadden we een mobielhome bij iemand in de tuin gereserveerd. Daar konden we pas om 17u terecht, maar dat leek ons gezien de grote van het stadje niet zo'n probleem. Niets was minder waar! We liepen een stadje binnen waar serieus geen kip opstaat was. Alle cafés en restaurants waren dicht en bij bijna alle huizen waren zelfs de luiken dicht. Het leek wel alsof er een bom was afgegaan en iedereen dit stadje was ontvlucht. We waanden ons in een slechte B-film.
Vandaag was het qua temperatuur best fris, dus besloten we te blijven lopen om warm te blijven. We hebben zowat het halve stadje doorlopen en maar 1 mevrouw en 2 auto's gezien.
We bezochten nog een mooie kerk (zie foto's)
Bij het verlaten van de kerk viel ons oog op een mooie wandschildering met daarop een wandelaar op weg naar santiago. (Zie foto)

Vroeger dan afgesproken belde we bij het adres waar we zouden slapen aan. Gelukkig deden ze open. We liepen een paar huizen verder met de mevr en kregen de sleutel van een stacaravan in een tuin. Prima verzorgd met verwarming en douche.
Onze voorraad eten kwam nu al goed van pas. Er was volgens de mevrouw namelijk geen enkel restaurant open op zondag. We maakten eerst onze oude boterhammen op door ze te beleggen met kaas en in de magnetron te stoppen. Verder kookte we een restje pasta dat we daar vonden en gooien er de laatste kaas door.
Gelukkig hadden we geen zware etappe achter de rug en dit in combinatie met het stevige ontbijt was het avondeten voldoende.
We plande de route voor de komende dagen vooruit. We arceren dan de mogelijke slaapplaatsen in ons boekje en gaan die morgen proberen te bellen. Het aantal kilometers moeten we steeds meer aanpassen aan de slaap mogelijkheden. We proberen zoveel mogelijk in refuges en bij mensen thuis te slapen. Dit is het meest voordelig en sfeervol.
Uit verveling gingen we op tijd naar bed.


Vandaag liepen 17km dat het totaal op 916 km brengt.
Ons bezoek heeft de trip in 700 km af kunnen leggen. Dat bewijst maar hoe vaak wij om worden gestuurd langs kerken en mooie plaatsen.

Geschreven door Pietlieke.is.weg