Dag 45
Zondag 1 mei
Pluk de dag

Deze morgen zijn we zachtjes opgestaan om zo de anderen niet wakker te maken. We hadden bedacht vroeg weg te gaan aangezien we veel kilometers moesten/mochten. Om 6:15u gingen we daarom uit bed. De eigenaar van ons verblijf had de avond ervoor het ontbijt al gebracht zodat wij konden vertrekken wanneer we wilden.
We kwamen er alleen achter dat ze ook de koffie al had gezet. Die hebben we dan maar opgewarmd in een pannetje op het vuur! En dat smaakten volgens papa niet eens zo slecht.
We lieten een briefje achter aan onze Nederlandse mede pelgrims en gingen om 7:15u op pad.
Het was zonnig, maar in de ochtend nog fris. Elke ochtend zijn we blij dat we onze handschoenen nog niet mee terug naar huis hebben gegeven!

Bij het voorbereiden van de route, wat we vanaf het fout lopen zijn gaan doen, zagen we gisteren al dat het een bergachtige etappe ging worden.
En daar had het boekje geen fout in gemaakt. We gingen mooie bergen over die ons lieten genieten van een prachtig uitzicht! Om je heen gebeurt dan helemaal niets wat het nog mooier maakt.

We zien nu voor het eerst dat de wijnranken in bloei staan. (Zie foto) Wat een verschil met de tijd dat we door de champagne streek liepen.
Zelfs het graan staat in de aar. (Zie foto)

Na 20km heerlijk wandelen gingen we pauzeren in het stadje Sainte Foy la grande. Omdat het 1 mei was, de dag van de arbeid, hadden we er rekening mee gehouden dat alles dicht zou zijn. Gelukkig konden we in het stadje nog een bakker vinden die net aan het sluiten was. We kochten er gauw een brood voor morgenvroeg en wat fris drinken voor vanavond.
Op een trap voor het gemeentehuis aten we de laatste, nog steeds super lekkere, bruine boterhammen uit Heesch. We zagen tijdens het eten de een na de ander een heel klein bloemetje halen die een mevrouw aan straat verkocht. We denken dat het een traditie is die met 1 mei te maken heeft, maar zeker weten doen we het niet.
Plots kwam er een vrouw op ons af lopen en ze gaf ons pap een klein bloemetje en wenste ons bon courage! Wat een lief gebaar! Al konden we natuurlijk helemaal niets met het bloemetje. Toch staken we het in onze tas.

Na de pauze liepen we parallel aan de rivier de
Dordogne.
Toen we er 35 kilometer in totaal op hadden zitten pauzeerde we nog even bij een kerkhof. Daar maakten we een cup-a-soepje om energie voor de laatste 10km op te doen. Ik had alleen geen zin om op te staan en door te lopen. Ik zat lekker, maar wist ook dat hoe langer ik zou blijven zitten hoe zwaarder het vertrekken werd.

Het laatste stuk van onze etappe dacht papa dat ik het zwaar had en probeerde hij veel te praten. Ik liep eigenlijk hartstikke lekker, maar had voor het eerst echt geen zin om te praten. We spraken af elkaar de ruimte te geven en niet te praten. Heerlijk was het om je gedachten lekker de vrije loop te laten gaan. Er schiet echt van alles door je hoofd op dit soort momenten. En terwijl je alle gedachten gewoon laat binnen komen kijk je om je heen en zie je hoe mooi de omgeving is.
Het was de eerste keer dat we bewust bijna twee uur stil hebben gehouden, maar we vonden het beide ook wel eens prettig.

Net voor het einde kregen papa en ik het over wat we nu heel graag zouden willen. Ik zei dat ik voor het eerst echt zin in een ijsje zou hebben, papa zou voor t frietje gaan als hij moest kiezen.
Om 16:45u kwamen we aan in Pellegrue. In het dorp was een rommelmarkt bezig. En onze wens werd vervuld. Er stond een kraampje met zelfgemaakt ijs! We kochten beide een ijsje en zochten een plekje in de zon op het terras om er van te genieten. We dronken een pilsje en waren trots dat we ook deze killer route van 44km hadden gehaald.
Toen papa naar rechts keek leek het wel of al onze wensen allemaal uit kwamen; er stond een friettentje! We beloonden onszelf ook nog even met een frietje. Toen de barvrouw ook nog JA antwoorden op de vraag of ze WiFi had kon onze dag niet meer stuk.

Onze refuge was een appartement boven office de tourisme. We hadden bij het reserveren de code van de deur gehad en konden dus zo binnen. In de refuge was plaats voor wel 6 pelgrims, maar gelukkig waren we alleen. Af en toe is het fijn om je eigen ding te kunnen doen. Zeker na zo'n zware dag.

Het koken werd wel een uitdaging aangezien de twee kookpitjes die er stonden niets deden. We hadden boodschappen om macaroni met ragout te eten. Gelukkig merk ik dat je hier wel vindingrijk wordt. Toen papa stond te douche probeerde ik de macaroni in de magnetron te koken. We hadden geen diepe schaal en het beste dat ik kon vinden was de koffiepot. Dus deed ik een poging het daarin gaar te krijgen. Ondertussen was ik alweer wat anders gaan doen. (Je blijft nu eenmaal niet 10 minuten staan kijken naar pasta die kookt)
Ineens hoorde ik een druppelend geluid... Oeps, al het vocht wat in de koffiekan zat lag nu in, onder op het aanrecht of de magnetron. Toen ik de boel schoon gemaakt had zag ik wel dat de pasta gewoon gaar was. Het was dus niet voor niets geweest en we konden gewoon eten.

Om 20:30u ging ik lekker naar bed terwijl papa de was nog een paar keer omdraaide.

Vandaag liepen we 44km dat ons totaal brengt op 1349km.

Dag 46
Maandag 2 mei
Oude bekenden

Beide hadden we heerlijk geslapen na de pittige tocht van gisteren. Maar na een goede nachtrust stonden we fit weer op.
Voor het ontbijt hadden we nog net genoeg beleg. Volgens ons boekje konden we in het volgende dorpje bevoorraden, dus dat was geen probleem.
Om 8uur gingen we met de zon in ons gezichten op pad.
Na 5 km liepen we door her dorpje Saint Ferme, daar zochten we de bakker op waar we beleg en brood zouden kunnen kopen voor onderweg. Helaas bleek de bakker buiten brood en cola niks anders te verkopen. Shit wat baalden we! Alleen droog brood eet zo lastig weg en om 15u zouden we pas in de volgende stad zijn waar een winkel was. Er zat niks anders op dan bij mensen thuis aan te gaan bellen en te vragen of we wat broodbeleg bij ze konden kopen. De eerste man die we op straat zagen spraken we aan. Hij was erg vriendelijk en vertelde dat hij wel wat had staan. Hij liep z'n huis binnen en kwam even later terug met een potje jam. Wij reageerde zo enthousiast dat de man het ons cadeau gaf toen we vroegen wat hij ervoor wilde hebben. Weer een mooi gebaar van een wild vreemde die je onderweg tegenkomt.

We liepen kilometers lang wijngaarden en bergachtige landschappen. S ochtends pauzeerde we even bij een oude wasplaats. Daar kon de lange broek worden ingeruild voor de korte , padvinders, variant.
We liepen door tot ongeveer 12:30u. Toen werd het tijd om ons brood met de cadeau gekregen jam te gaan proeven. We smulden ze op, op een bruggetje in Saint Hillaire op.
Vanaf daar was het nog 5 km lopen naar het voor laatste dorpje Reole. Daar konden we boodschappen inslaan voor vanavond. Toen we bij de supermarkt aan kwamen zagen we ineens twee oude bekende zitten met een pilsje in de zon op een stoeprandje. Het waren Marcel en Elise! De twee uit Overijssel waar we een paar weken geleden mee hadden opgetrokken. Wat gezellig om elkaar weer treffen! We lasten daarom nog maar een extra pauze in en kletsen lekker bij.
Om 16u werd het voor ons tijd om inkopen te gaan doen en Marcel en Elise vertrokken naar de camping waar ze hadden geboekt.
Met twee zware rugzakken vol eten en drinken begonnen we aan de laatste 6km. In de zon met wat extra kilo's liep het zwaar. Het voordeel is wel dat je kunt aftellen en dat maakt het geestelijk wel een stuk prettiger.
Aangekomen bij ons refuge voor deze avond in Basanne bleek het niet het minste gebouw te zijn. We mochten slapen in een gerenoveerde oude molen. Het was een pracht gebouw in the middle of nowhere. (Zie foto) En we hadden het rijk ook nog een voor ons alleen. Wat wil je nog meer voor €10 pp.

Tot zover hebben we door heel veel mooie omgevingen gelopen, maar met stip staat de Ardenne en de Dordogne bovenaan. Vandaag heb ik meerdere malen gedacht: jeetje wat is het hier prachtig! En wat kun je toch gelukkig zijn met heel weinig. Deze omgeving in combinatie met het mooie weer voelt echt als vakantie!

Vandaag liepen we 32 km dat ons totaal brengt op 1381km.

Nog wat dingen waar ik vergeten ben op te reageren: (sorry als ik iets vergeet)

@Helga: Wat super dat je bent ingeloot voor de Nijmeegse vierdaagse en dat nog wel in het jubileum jaar. Gefeliciteerd! De beste tip die ik kan geven is het slikken van magnesium uit de Belgische apotheek

@Liselotte: de Nike air Blair hebben we in België al achter gelaten! Loopt prima zonder.

@Manon: ben maar niet bang die mode flater komt nog wel online. Ik hou jullie nog even in spanning.

Geschreven door Pietlieke.is.weg