Dag 59
Zondag 15mei
Dubbele feestdag

Deze morgen waren we teleurgesteld in het weerbericht! Vanaf vandaag zou het beter worden, maar tot onze spijt moesten we weer vertrekken in ons tweede huidje :(
We kunnen best veel hebben, maar dag 3 op een rij met een poncho aan wordt wel erg vervelend! Dan denk je echt wel een keer: loop je verdomme helemaal naar Spanje en krijg je regen...

Onderweg naar Pamplona stond de weg even niet helemaal duidelijk aangegeven. En toen we een pelgrim onze kant in zagen lopen begonnen we ook te twijfelen. We overlegde met hem en pakte onze boekjes erbij. Dit gaf echter nog niet echt duidelijkheid, dus besloot papa de eerste señor aan te spreken. Met handen en voeten vroeg hij de weg naar santiago. En de Spanjaard begreep ons en wees ons de weg. Uiteindelijk kwamen we zo weer op het juiste pad.

In Pamplona dronken we een kop koffie en thee en aten een bammetje. Van Eric kregen we, zoals afgesproken, een seintje dat Karin gehuldigd was. We belden met Karin om haar te feliciteren mer haar jubileum! Dubbele feestdag; Pinksteren en een jubilaris. Ons pap trok speciaal voor hen het shirt aan wat hij gekregen had!
Daarna gingen we weer op pad.
Toen we de stad weer bijna uit waren zagen we een een menigte staan. We namen de tijd om te gaan kijken wat er te doen was. Het bleek een skate wedstrijd te zijn. Wat gingen die jongens en meiden hard! Het was mooi om te zien. 1 meisje kwam wel even lelijk te val op het harde asfalt.
Pamplona was een mooie stad waar de bewegwijzering super goed was. Dit is de eerste stad waar papa zich thuis voelde.
Opvallend aan Spanje is wel dat je veel mensen buiten ziet sporten. (Fietsen, wandelen en hardlopen) dit hebben we in Frankrijk amper gezien.

De laatste 10km hadden we een zware beklimming staan. Maar het was geen probleem voor ons, we zaten in een goed ritme en hadden voldoende energie. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die het erg zwaar hadden. Zo zat er een man zonder water. Papa liet hem zijn halve fles leeg drinken, zodat hij toch verder kon. Bergop kwamen ook nog een Engelse jongen tegen die met twee krukken de berg op ging!!! Bizar hoe hij dat deed. De jongen had een spasme, maar was geweldig sterk in zijn armen. Ongelooflijk dat hij dit in zijn eentje deed. Wat hebben wij respect voor het doorzettingsvermogen van deze jongen!
Op de berg zagen we een herdenkingskruis van een Belgische man. Inmiddels hebben we al veel plekken gezien waar mensen waar mensen gestorven zijn op de camino.

Toen we de top bereik hadden waaide we daar bijna weg. Geen wonder dat ze er zoveel windmolens hadden staan! Maar wat gaf het weer een gaaf uitzicht. Wauw, 360 graden alleen maar mooi uitzicht.
Vanaf de bergtop was het nog maar 3,6km naar Uterga, het dorp waar we gingen slapen. Fijn zou je denken, maar dat betekende de berg af in minder dan 2km. Wat was het een stijle afdaling over een grof keien pad. Langs de kant hadden onze vele voorgangers torentjes gemaakt van stenen. Dat is iets typisch voor de weg naar santiago. (Zie foto)
De laatste kilometers moesten we heel gefocust doen. Papa verloor 1 keer even zijn evenwicht en verzwikte zijn enkel.
Gelukkig trok de pijn snel weg na een beetje rekken en strekken. Dat had erger af kunnen lopen.
Het laatste uur kregen we gezelschap van de zon. Eindelijk!
Bij onze refuge doken we lekker het terras op. Genieten in de avond zon was een echte traktatie om de dag af te sluiten.
Buiten spraken we een Nederlander die was weer enorm onder de indruk over onze tocht vanuit NL.
Hij vertelde het gelijk tegen een groepje Duitsers waar hij mee liep. Daarna ging t als een lopend vuurtje op het terras. Iedereen begon te klappen, buigen of te roepen dat we gek zijn. We werden er weer ongemakkelijk van.

We liepen voorlopig de laatste dag in de regen (hopen we) 36 km dit brengt ons totaal op 1724km totaal.

Geschreven door Pietlieke.is.weg