Dag 69
Woensdag 25 mei
Heimwee..?!

Vannacht moest ik er even uit voor een plasje toen ik nog licht zag aanstaan in de tippitent. Drie Zweedse jongens zaten er nog muziek te maken. Ik had al begrepen van Wilbert dat jongens in een band speelden en de camino samen liepen om inspiratie op te doen om nummer te schrijven. Wie weet heb ik dus tijdens het wildplassen wel de eerste tonen van een nieuwe Zweedse hit gehoord. Het kan hier allemaal omdat de enige regel vrijheid blijheid is.

Wat hadden we heerlijk geslapen in ons "eigen" hutje! Geen last van geluiden van anderen of licht dat aan en uit gaat. Toch wilde ik nog langer blijven liggen toen ik wakker werd. Als het aan mij had gelegen hadden we op deze fantastische plek een rustdag genomen. Maar papa was een andere mening toebedeeld en motiveerde me om op te staan.
We werden door Wilbert enorm in de watten gelegd met een gigantisch ontbijt. Hij had zelf brood gebakken, er was verse jus en muesli met melk. We bleven daardoor wat langer aan het ontbijt dan normaal.
De tafel zat vol met vrolijke pelgrims. Zo was er bijvoorbeeld een stelletje uit Mallorca die met twee paarden op pad waren en een Duitse vrouw met een kindje van een jaar of 3. Op beide zijn we niet jaloers, want wat is het een gesjouw als je buiten jezelf nog voor iemand/iets anders moet zorgen. Wij moeten er niet aan denken deze tocht bijvoorbeeld met een kinderwagen te lopen!

Om half 8 vertrokken we uit het dorp, waarbij ulicoten een wereld stad lijkt. Het heeft namelijk maar 10 inwoners. (En dan moet je nagaan dat er er zelfs 1 gezin is dat uit 5 personen bestaat)

Vandaag hadden we alleen maar lange rechte wegen over relatief saai landschap op de planning staan. Beide begonnen we niet helemaal in een positieve flow. We waren veel in gedachten en die stond met name op thuis gericht. Wellicht zijn dit de eerste tekenen van heimwee. Papa doorbrak de stilte en we raakten in een gezellig lang gesprek dat van het ene onderwerp in het andere over ging. Voor we het wisten zaten we weer in ons goede doen en hadden we er 20km opzitten.
We besloten toen dat het tijd was voor een korte pauze. Het bankje langs het dodelijk saaie pad deelde we met twee Koreanen die amper Engels spraken. De vrouw zat met een mondkapje voor. Waar dat goed voor is zijn we niet achter gekomen.

Sinds twee dagen gaat het opstarten na de pauzes me niet meer zo goed af. Ik loop fluitend het dorp binnen waar we pauze gaan houden en loop als een oude oma weer weg als we even gezeten hebben. Op de kleine teen waar m'n blaar heeft gezeten zit nu een frommeltje huid die erg zeer doet als er na t rusten weer druk op de voeten komt te staan. Ik heb zo ongeveer wel een kilometer nodig voor ik weer normaal kan lopen en tempo kan maken. Maar ik durf de huid er niet af te halen, omdat het anders zo kwetsbaar wordt.

Op de laatste kilometers kwamen we nog een man tegen die wel serieus wat boeten moest doen. Hij liep namelijk op blote voeten! Wij zijn op de kiezelpaden al heel blij dag we stevig bergschoenen hebben. Toch liep deze man best een goed tempo. Dikke respect, maar ook hier zijn we niet jaloers op.

Om 14:30u arriveerde we in de Albergue. Ik kom er na weet ik hoeveel dagen Spanje pas achter dat ik het al doe tijd verkeerd schrijf! Echt iets voor mij;)
Het is een simpel onderkomen met een fijne, grote tuin. Overdag was het afwisselend bewolkt en zonnig geweest, maar toen we klaar waren met lopen scheen de zon volop. Papa deed de was terwijl ik ons blog up to date maakten na een dag zonder WiFi.
Daarna genoten we heerlijk van de zon.

In de avond aten we wat we de avond ervoor hadden bereid, en het smaakten heerlijk. Menig pelgrim liep watertandend langs ons tafeltje.
We hadden bootjes van sla gemaakt bij gebrek aan service. Deze vulde we met de aardappel/tonijn salade die we zelf hadden gemaakt. En als side dish hadden we tomaat met mayo. (Zie foto)
Als toetje kochten we nog een ijsje en toen de zon op het terras verdween gingen we lekker naar bed.

Vandaag liepen we 34km dat de totale afstand op 2045km brengt.

Geschreven door Pietlieke.is.weg