Dag 63
Donderdag 19 mei
Wind tegen

Na een wat onrustige nacht, door een Braziliaan die het halve oerwoud om heeft gezaagd, vertrokken we om 6:30uur.
Beide hadden we vanaf het begin gelijk niet de kracht als anders. Het is heel moeilijk uit te leggen wat je dan voelt, maar je bent niet helemaal jezelf.
We kwamen niet in ons tempo en dan ga je daar een beetje over piekeren. Zowel mentaal en fysiek is het dan even bikkelen.
Tot overmaat van ramp kwam er ook nog een dame achter ons lopen op een halve meter afstand. Normaal gezien maak je dan een praatje of haal je ons in. Maar deze dame vond het wel prima dat wij de wind op vingen voor haar geloof ik. Het gaf ons het gevoel dat we werden opgejaagd als vee. Om die reden ging ik met een smoes stil staan. Maar helaas had ze dat door en deed het zelfde:( Na een half uurtje konden we haar gelukkig afschudden toen ze wat moest eten!

Twee uur late zaten we eindelijk in ons ritme.
Blij dat we weer ons eigen tempo konden lopen.
In de ochtend hielden we pauze bij een supermarkt. Het was een bewolkte dag met veel wind, dat maakte buiten pauzeren niet mogelijk.

De laatste 10km had ik het weer pittig. Vandaag was onze grootste tegenstander de wind! Heel de dag hadden we hem op kop. Dit maakt het wandelen zwaar, en is ook nog eens gruwelijk irritant omdat het zo suist in je oren.
Met stipt op nummer twee van de tegenstanders stond ik zelf! Als je een dag mentaal niet helemaal fit bent, werkt dat door op alles. Gelukkig wist ons pap me regelmatig af te leiden met praatjes over van alles en nog wat.

Nieuw onderweg zijn de palen die om de kilometer staan en aangeven hoever santiago nog is. Gruwelijk irritant en zeker niet vanuit de gedachte van de pelgrims gedaan. Het maakt je namelijk bewust van elke km die je doet en dat werkt niet motiverend aan het einde van de dag.
Bij een aantal van de palen waren de bordjes met de kilometerstand afgesloopt. Vast door een pelgrim die er even doorheen zat;)

De laatste 3km moesten we nog een flinke klim doen. Die ging gelukkig vanzelf. We haalden een aantal mensen in. Één daarvan bleek Lisa te zijn, de Duitse dame die we in roncesvalles hadden ontmoet. Ze liep erg moeizaam. Toen we haar spraken bleek ze een aantal blaren te hebben gelopen en was erg verbrand.
Ze vroeg ons waar we zouden stoppen en besloot bij ons aan te sluiten. We liepen een stukje langzamer, maar dat was niet erg want we waren bijna klaar.
Cirueña was een opvallend dorpje omdat het enkel nieuwbouw lijkt te hebben als je binnen loopt. Totaal sfeerloos. Maar als je het dorp door bent staan er ook wat oudere huizen. Zo ook onze slaapplaats. Prima verzorgd en het had een aardige eigenaar.
Bij de auberge aangekomen zag Lisa twee jongens zitten waar ze een aantal dagen mee op was getrokken en besloot ondanks haar klachten toch met hen door te lopen. Wij hebben het idee dat de een oogje op 1 van de twee heeft.
Het eerste wat wij deden was op bed gaan liggen. Helaas waren deze niet van een de beste kwaliteit, maar dat kon ons middagdutje niet bederven.
Na anderhalf uur werden we herboren wakker. Snel een frisse douche erachteraan deed ons goed.
In de middag kwam het zonnetje nog lekker tevoorschijn. We genoten buiten in de zon op het terras.
Hier ontmoetten we Jan, een Nederlander uit Bakel. Hij sprak honderduit. Hij was van start gegaan met zijn zwager, maar die liep sneller waardoor hij waarschijnlijk wat eenzaam was.

S avonds aten we weer een pelgrimsmenu. Wat een beetje tegenvalt is dat er bijna geen slaapplekken zijn waar ze een keuken hebben. Je eigen eten koken geeft een gevoel iets zelf in de hand te hebben en het creëert een momentje voor jezelf. Dat mis ik hier een beetje.

Vandaag liepen we 33km. Dit brengt ons totaal op 1854km.

Geschreven door Pietlieke.is.weg