Dag 77
Donderdag 2juni
Zwaar, zwaarder, zwaarst

Steeds denk je dat snurken niet nog harder kan gaan, maar vannacht hadden we er weer een prijswinnaar bij! Tot overmaat van ramp ben ik gisteren mn oordopjes vergeten! Onze kamergenoot had er ook veel last van gehad, maar was weer in slaap gevallen toen hij zijn oordopjes in deed. Jaloers keek ik naar zijn oordopje;) En ik denk dat hij het door had. Hij hield in eens een hele zak met we 30 oordopjes omhoog en vroeg of ik een paar wilde hebben! Daar heb ik natuurlijk geen nee tegen gezegd.

De dag begon behoorlijk koud met een frisse wind op kop. Het eerste stuk was nog redelijk vlak, dus warm lopen werkten niet helemaal. Na een uur stonden we aan de voet van de berg en kon het echte werk beginnen. De eerste uren klommen we in de bossen stijl omhoog. Af en toe stopte we om op adem te komen. Het pad was erg smal en we moesten onze pas voorzichtig kiezen. Gelukkig had papa niet veel last van zijn scheen en kon hij in een goed tempo de berg op.
Toen we de bossen uitliepen was daar een klein winkeltje. We kochten er een koude cola die met het warme weer meer dan welkom was.

Na de bospaden kwamen de paden die langs de berg liepen. Deze gaven de meest mooie uitzichten over de vallei. Waar je ook om je heen keek zag je bergen. Allemaal met verschillende begroeiing en kleuren. Het was zo indrukwekkend dat we de neiging hadden elke 5 minuten stil te staan en te genieten! Ik maakte de ene foto na de andere.

Onderweg kwamen we wandelaars tegen die beneden aan de berg er voor gekozen hadden om op een paard de klim te doen. Je kon de paarden huren, zodat je niet zelf moest klimmen. (Zie foto) Ach germe die paardjes.

Een deel van de klim deden we in het gezelschap van een 72jarige Duitser die goed Engels sprak. Hij liep de camino de platta. En was is Sevilla vertrokken.
Toen we het hoogste punt van de berg bereikt hadden (+/- 1400m) was het tijd om onze magen te vullen. Je merkt gelijk dat je door het klimmen meer energie verbruikt. Daar zagen we een club jonge kinderen. Ik sprak één van hen aan en vroeg wat ze hier deden. Ze waren op schoolreis en deden de laatste 150km van de Jacobs route. Onderweg kregen ze opdrachten die met het geloof, de natuur of spiritualiteit hadden te maken.

Omdat we vandaag dik 30km lopen was de middag heel rustig. We hadden de bergen voor ons alleen. De meesten wandelaars kozen ervoor te overnachten na 20km lopen.
De laatste 10 km werden erg zwaar voor ons lijf. De concentratie wordt met de minuut minder en die heb je wel nodig voor de beklimming over een kiezelpad. Je wil je voeten namelijk niet midden op een losse steen zetten en daardoor je evenwicht verliezen. Tevens liepen we op het heetst van de dag. Normaal gezien zijn we allang op de plaats van bestemming, maar je kunt niet met 5,5km per uur de berg op gaan.

Steeds hoopten we dat na de bocht het dorpje inzicht was. Helaas kwamen we vaak bedrogen uit.
Maar op een gegeven moment roken we poep en
Poep, wil zeggen: koeien
Koeien, wil zeggen: boerderij
Boerderij, wil zeggen: dorp
Dorp, wil zeggen: Albergue
WE ZIJN ER BIJNA!
Ja, je gaat steeds meer theorieën zelfs verzinnen!
Gelukkig klopte deze en liepen we langs een boerderij het dorp in.

We kwamen volledig uitgeput aan in een prachtig onderkomen! We waste onze spullen, dronken snel wat en deden daarna een schoonheidsslaapje op bed;)
Als we de wekker niet hadden gezet lagen we er waarschijnlijk tot de volgende morgen.

Om 19uur genoten we van een heerlijk pelgrims diner. Deze vrouw kon echt koken dat kon je gelijk proeven! In haar eentje serveerde ze binnen no time bijna 100 hongerige pelgrims. Klasse!

Vandaag klommen we 33km dat de totaal teller op 2296km zet.

Geschreven door Pietlieke.is.weg