Vandaag stond zo’n 27 km op de rol. Het weer zou goed (lees droog) zijn, dus dat moest helemaal goed komen. Vanochtend stond er een lekker bakje koffie met koekjes voor me klaar. Ook een andere gaste, een Duitse, was er. Zij reed met de fiets naar Rome en ging uiteraard wat sneller dan ik. Nog leuk wat gekletst. Na de koffie om 9 uur meteen vertrokken want veel kilometers te gaan. Onderaan Sutri nog enkele leuke plaatjes gemaakt van grotwoningen en daarna flink door. Mooi zo’n droge dag. Om half 10 begon het te regenen. Niet hard, maar genoeg dat een jas nodig was. Met tegenzin heb ik hem aangedaan en weer verder. Veel veldwegen en nauwelijks iets leuks te zien. Opeens zie ik voor me het Italiaanse echtpaar dat ik gisteren in het begin van het Avonturenbos inhaalde. Die man zag me toch uit. Hele broek vol modder, zijn jas helemaal begaaid. Ondanks dat die geen Engels sprak begreep ik wel dat hij inderdaad gisteren in dat bos onderuit is gegaan. Had mij ook kunnen gebeuren. Na een hartelijke arrividecci weer verder. Tot ik opeens aankwam in Monterosi. Dat was wel heel erg snel. 13 km in 2 uur, niet normaal. Ik ben daar lekker bij een barretje gaan zitten. Lekker wat eten en drinken en uitrusten.
Daarna weer verder gelopen maar kwam niet ver. Een pastoor gebaarde dat ik een stempel kon krijgen in de kerk. Dus naar binnen. Mooie kerk trouwens. Ik een mooie stempel, zij een gulle gave en snel een foto gemaakt.
Daarna kwam ik weer snel in mijn pas en liep lekker door. Aan de bordjes zag ik dat ik watervallen naderde maar ondertussen hoorde ik ook al de hele tijd race-geluiden. Ik liep dus in een boog om een circuit heen, Valielunga (voor de kenners).
Eerst kwam ik nog langs een gigantisch grote golf-course en na een tijdje doortaffelen eindelijk bij de watervallen. Eerlijk gezegd viel dat wel een beetje tegen. Kijk maar op de foto, dat was alles.
Weer goed doorgelopen en zo rond half
3 zag ik het dorpje boven me liggen. Echt, kunnen die Italianen hun dorpen niet gewoon beneden bouwen. Een klim van hier tot ginder en uiteraard kwam ik volledig buiten adem boven aan. Even rustig gaan zitten op een muurtje en daarna op naar de kern van het dorpje. Lekker wat gedronken, stempeltje halen en daarna naar mijn kamer. Weer een heel appartement, maar nu met wasmachine. Daar ben ik dan ook mee begonnen. Was doen. Heb ik het morgen droog.
Morgen zou het een mindere etappe gaan worden schrijft het boekje. Ik ga het zien. Voor nu, tot morgen.

Geschreven door Frans.is.weg