Vandaag bijna 25 km op het programma. Op zich geen moeilijke etappe (naar het scheen). Het begon eerst een paar kilometer plat omhoog. Niks schokkends. Dit ging eerst nog over veldwegen langs landerijen en vervolgens in het bos. Mooie paden, het schoot lekker op. Jammer genoeg is op dit soort routes ook nauwelijks iets leuks te zien. Zo rond 11 uur begon het te regenen en dat bleef zo doorgaan tot een uur of 2. Maar hetzelfde liedje. Weinig te zien.
Toen kwam ik aan in Capranica en dook een bar in waar ik ook wat kon eten. Panini en cappuccino werd het. Toen ik daar rustig aan het eten was stopte het eindelijk met regenen. Dat viel weer mee. Maagje vol en weer verder. Nou, en toen liep ik het oude gedeelte van dit stadje in. Prachtig !!!!
Ik heb daar zoveel foto’s gemaakt. Gewoon heel erg mooi en indrukwekkend.
Na het dorpje moest ik een idioot lange trap af , stukje lopen en (jawel hoor) net zoveel bergop als ik net trappen af gegaan ben. Maar op zo’n etappe kan dit wel. Toen voortvarend verder. Nog maar 6 km te gaan en ik wilde tempo maken. Het zonnetje kwam zowaar uit.
En toen moest ik een bos in……
Paden van zo’n 70 cm breed en een en al dikke modder. Dus balanceren en ontwijken om de schoenen enigszins moddervrij te houden. Maar ja, hoe dieper ik het bos in ging, hoe erger het werd. Lopen veranderde in survival. Klimmen over takken en rotsen. Omhoog klimmen en overal maar vast houden om niet weg te glijden in de modder. Nog erger, omlaag klimmen en maar steun zoeken op wortels en stenen. Stapje voor stapje kwam ik maar verder. Toen hoorde ik stromend water rechts onder me. Een wild stromende beek. Het pad ging over van een recht pad naar een scheef hellend pad richting beek. Met mijn stok maar overal steun zoeken om het onvermijdelijke te voorkomen. Kom ik aan bij een bruggetje. Rechterkant al weggeslagen en hangt helemaal scheef. Voetje voor voetje ben ik er maar overheen gegaan. Ging goed. Dacht ik dat ik het ergste gehad had, liggen er 2 boomstammen achter elkaar over het pad zo op 1 meter hoogte. Te laag om er onderdoor te komen met rugzak. Goed gekeken of ik er niet langs kon. Nope. Dus hopen dat ik nog een beetje lenigheid heb overgehouden van mijn sportcarrière. Flinke zwaai met mijn been en ik kreeg hem op de boomstam. Nu doorgaan, op de buik erop en weer netjes afzwaaien. Dat was 1. Die truc dus nog een keer, alleen hier zaten veel zijtakken aan. Dus eerst even houthakker spelen en de stam redelijk vrij gemaakt. Daarna weer dezelfde truc en weer ging het goed. Een flinke deuk in mijn drinkfles is het enige dat ik er aan over gehouden heb. Nou, daarna ging het wel een stuk beter. Alleen nog maar modder, maar de rest niet meer zo erg. Langzaam kon ik weer op stoom komen en doorlopen. Uiteindelijk zag ik een straat voor me opduiken en bam. Daar keek ik ook meteen uit op Sutra. Heel indrukwekkend.
Nu lekker in de b&b. Wel wat vreemd want ik moet door de woonkamer van de eigenaar om naar mijn kamer te gaan. Och ja, het is maar 1 nacht.
Alvast een fijn weekend en tot morgen.

Geschreven door Frans.is.weg