Het is vandaag een relatief korte dag; maar 17 km. Desondanks sta ik om 6 uur op. Op het pleintje waar ik gisteren de pizza heb gegeten zitten ook twee barretjes. Ik had begrepen dat ik daar ontbijt zou kunnen krijgen, maar dat klopt niet. Gelukkig kan je in dat soort gevallen altijd terugvallen op de Bar Centrale, die in bijna iedere stad aanwezig is; en hij zit nog op de route ook!
Als ik even later Bolsena uit loop zie ik Laurent en Sergio bij een andere bar aan het ontbijt. Zij lopen vandaag naar Viterbo.

De 'ingreep' aan mijn teen heeft zeker geholpen en ik loop een stuk lekkerder dan gisteren. Ik voelde m'n teen gisteren wel, maar had denk ik niet in de gaten hoeveel last ik ervan had. Wat ik vandaag merk is dat ik minder op zie tegen de stijgende stukken en dat ik veel minder dan gisteren de km's aan het aftellen ben. Ik ben dus blij dat ik bij de dokter langs ben gegaan gisteren.

De route van vandaag is ook heel mooi. Bij het uitlopen van Bolsena gaat de route omhoog en van het meer af. Daarna blijf ik de hele tijd 'boven'. Op een gegeven moment loop ik een stukje langs de weg, aan de goede kant van de vangrail, en bij het binnenlopen van Montefascione is het asfalt. Voor de rest is de hele route onverhard. Een echte WIW-dag dus!
Op ongeveer de helft van de route steekt er vlak voor mij een beest de weg over. Het is te groot voor een eekhoorn en ik hou het op een boommarter.

Nog even over de jukebox. Hij doet het weer! Er kwamen al een paar gouwe ouwen voorbij, zoals "Lang zal ze leven" en het Mannenkoor Karrenspoor. En er is nieuw materiaal. Helaas lukt het mij niet om dat tot 's avonds te onthouden.
Over onthouden gesproken. Ik kom best veel pelgrims tegen, die zich allemaal braaf aan mij voorstellen. En tot nu toe weet ik alle namen nog! Dit is opvallend want in het dagelijks leven ben ik juist zo blij met Teams overleggen, omdat daar altijd de namen in beeld zijn. Enerzijds denk ik dat het te maken heeft met het simpele leven van slapen-lopen-eten dat ik nu leidt. Anderzijds snap ik dan niet dat het niet lukt met de liedjes...

Ik eet en slaap bij de nonnen in het Monastero San Pietro. Irina, Claudio en Stefano doen hetzelfde.

Geschreven door Voettocht.van.kees