Vandaag een relatief makkelijke dag met opnieuw vooral dalen. Het weer was een stuk beter dan gisteren en de route helaas wat minder interessant.

Wat heel mooi was, was dat ik bij het verlaten van La Sarraz al direct helder zicht had op het hooggebergte en de Mont Blanc. Voor de rest was de route vandaag helaas niet heel interessant en begon ik op een gegeven moment duidelijk te merken dat ik in de buurt van een grote stad kwam.

In het laatste stuk bos stond nog wel een mooie refuge, waar ik gerust heb en m'n tent laten drogen.

Nog een verhaal over stokken en liedjes. Ik had eerder verteld dat ik enthousiast ben over het lopen met stokken; met name over het klimmen met stokken. Het grappige is dat alle wandelaars die ik hierover spreek vooral baat zeggen te hebben van de stokken bij het afdalen.
Ander fenomeen is dat als ik wandel en in een bepaald ritme terecht kom, daar dan meestal een melodie bij naar boven komt. Tot nu toe bijvoorbeeld " Sono Italiano", de openingstune van "Stuif'es in", of de melodie van "De langste dag". Die laatste is trouwens logisch, want dat is gewoon marsmuziek.
De laatste twee dagen moest ik veel dalen en ik besloot daarbij, naar aanleiding van alle opmerkingen, m'n stokken te gebruiken. Daarbij kom je dan blijkbaar in een ander ritme terecht, want ik heb gisteren bijna de hele dag met "Lang zal ze leven" In m'n hoofd rondgelopen.

Overigens was dalen met stokken, als je er wat handigheid in krijgt, ook best fijn...

Ik slaap vannacht en morgen in de jeugdherberg van Lausanne. Als ik na het douchen en m'n wasje naar beneden loop voor een biertje staat Jet in te checken!

Geschreven door Voettocht.van.kees