Mijn wekker gaat vanmorgen om 6 uur, ik ben precies op tijd beneden voor het ontbijt. Dat bestaat gelukkig niet alleen uit toast en jam, maar er is ook yoghurt, brood, kaas en worst. Er is vandaag weer niet veel gelegenheid om langs de route te eten of te drinken (pas na 25 km in Proceno), dus haal ik eerst een belegd broodje bij de supermarkt en dan loop ik Radicófani uit.

De eerste ruim 7 km is het vooral dalen, met zo nu en dan een mooie terugblik op Radicófani. Daarna loopt de route min of meer vlak, evenwijdig aan een stroompje. Na ongeveer 10 km moeten er bij Ponte a Rigo keuzes gemaakt worden, of een route van totaal 23 km grotendeels langs de weg, of een route van circa 32 km van de weg af. Mijn voorkeur in dit soort situaties is om te kiezen voor de langere, mooiere route. Omdat hier bovenop, Jet ook nog eens aanraadde om voor de langere route te kiezen, heb ik dat gedaan.
Aangezien er in Ponte a Rigo een mooie picknicktafel stond, heb ik ter plekke besloten om, met Max in gedachte, niet te gaan voor een tweestopper (15 - 25 - F), maar voor een driestopper (10 - 20 - 25 - F).

Gek genoeg gaat ook de langere route eerst nog een paar km over de weg. Na ca. 19 km staat er weer een mooie picknicktafel in de schaduw, met een tappunt. Ik besluit daarom mijn tweede stop maar één kilometer eerder te houden.
Vlak voor deze stop krijg ik een app van mijn collega Joppe, die vraagt hoe het gaat. Ik beantwoord zijn app en, wantrouwend als ik ben, verwacht half-om-half dat zijn vraag een inleidende was, om hierna een werkgerelateerde vraag te stellen. Die tweede vraag komt echter niet, dus bij dezen mijn excuses aan Joppe.

In de verte zie ik een stadje liggen en ik ga ervan uit dat dit Acquapendente is. Het is dan nog een paar km tot Proceno, mijn laatste pitstop. Even later loop ik Toscane uit en Lazio in. Rome is nog minder dan 184 km, dus ik ben (ruim) over de helft! Dan is het stadje dat ik zag ineens heel dichtbij en blijkt dit Proceno te zijn. Hier rust ik nog een keer. Er is geen ijsthee, dus pak ik twee colaatjes.
Dit overkomt mij, en andere pelgrims, vaker. Je loopt door het landschap met maar heel beperkte informatie; je weet jouw start- en finishplaats en je weet wat je ziet. Met deze beperkte data gaan jouw hersenen dan toch proberen om een kloppend verhaal te maken. Als je dan bijvoorbeeld ook nog eens weet dat de finishplaats op een berg ligt en je ziet in de verte een stadje op een berg, dan is het 1+1=2 voor jouw hersenen... Uiteindelijk klopt het vaker niet dan wel.

Tussen Proceno en Acquapendente gaat de route nog door een dal, dus ik eindig weer eens met een klim! Tijdens de klim komt de cola nog een paar keer langs, volgende keer dus maar water als er geen ijsthee is...

Het Ostello zit naast de kerk in Acquapendente. Ik kom gelijk aan met Claudio, een Italiaan die vandaag start op het laatste stuk naar Rome. Hij is in 2021 op de Gran San Bernardino gestart. Hij belt het nummer dat is aangegeven en krijgt te horen dat zij er over 5 minuten is. Na 45 is er nog niemand. Ik weet dat Joe en Margaret hier ook zitten, dus ik bel Joe en vraag of hij ons binnen kan laten. Het is nogal oud en vervallen binnen, maar goed: het is maar voor één nacht. Ik lig op de kamer met Joe en Margaret.

Ik eet vanavond met Claudio, Stefano (It.) en Irina (Ukr.) in Albergo Ristorante Toscana; hier serveren ze een pelgrimsmenu. De wijn hoeven we niet af te rekenen!

Geschreven door Voettocht.van.kees