Het is vandaag een lange etappe, door mij met opzet nog wat langer gemaakt voor een bezoek aan Castiglione d'Orcia; niet voor het kasteel of de kerk van het plaatsje maar voor de horeca. Er is namelijk verder niks beschikbaar op deze route.

Vanwege de lange wandeldag staan Joe, Margaret en ik vroeg op. Ik vertrek iets eerder en loop klokslag zes uur (letterlijk) door het centrum. Na een paar 100 meter zit een bakkerij die vanaf 06:00 uur open is, daar ontbijt ik. Joe en Margaret ontbijten ergens anders en die zie ik pas weer in Radicofani. Dit is er trouwens ook weer één met een onverwachte uitspraak; de klemtoon zit op de o!

Bij het uitlopen van San Querico begint het al te stijgen. Uiteindelijk stijg ik vanaf circa 400 meter tot circa 500, daal tot onder de 300 meter en stijg dan weer tot boven de 500 meter. Dan ben ik in Castiglione, waar ik van een vroege lunch geniet met 2 ijsthee. Het is namelijk heet vandaag!
Naast dat het heet is, is het vandaag ook heel rustig. Het grootste deel van de route gaat over gravelpaden en dan kom je niet veel mensen tegen. De automobilisten die je passeren op zo'n gravelpad, passen hun snelheid aan vanwege het opwaaiend stof. Soms rijden mensen wat harder door op het pad, maar ook die gaan in de ankers als ze lopers zien.

Ondanks de twee ijsthee in Castiglione blijft de dorst groot vandaag. Zo'n 15 km voor het einde is m'n waterfles leeg en ga ik over op de 2 liter camelbak. Dat moet in principe genoeg zijn, maar het lastige bij zo'n camelbak is, dat je niet kunt zien hoeveel er nog is. Ik merk aan mezelf dat ik hiervan wat onrustig wordt. Uiteindelijk heb ik geen andere keuze dan te lopen en uiteraard daarbij regelmatig te drinken uit de camelbak.

Na Castiglione volgen er nog twee bergjes tot aan de slotklim. Bij het tweede bergje gaat de route bijna alleen maar over asfalt. Ook de slotklim heeft veel asfalt, deels eigen keuze. Ik had gezien dat er op 8 km voor Radicofani een tankstation ligt. Daarom ben ik even van de route gegaan en over de weg om bij het tankstation wat te drinken te halen. Het is een onbemand station, maar wel met een automaat. Helaas pakte de automaat alleen briefjes van 5 en 10 euro en ik had er één van 20; uit de cursus "omgaan met teleurstellingen". Daarna ben ik over de weg doorgelopen, tot de route ook bij de weg uitkomt.
Of het nu door het hele water-verhaal komt, of niet, weet ik niet. Feit is wel dat ik te hard aan de slotklim ben begonnen en vervolgens ben "ontploft". Ik geloof niet dat ik ooit zoveel gezweet heb! Ik ben daarna heel rustig verder omhoog gelopen, er was gelukkig nog een stukje vlak en 4 km voor Radicofani zelfs ook nog een tappunt langs de weg. Uiteindelijk zat er, denk ik, nog ongeveer een halve liter in m'n camelbak bij aankomst...

Bij aankomst drink ik een biertje met Joe en Margaret. Ik slaap vannacht luxe in Albergo La Torre.

Geschreven door Voettocht.van.kees