Ik ben gisteren vergeten te vermelden dat die slangen niet zo groot zijn als ze op de foto lijken. Ongeveer een meter, maar wel heel erg giftig. We waren op afstand, want ze zaten echt klaar om aan te vallen, zei Elton. Ze voelen gevaar doordat ze omgevingswarmte voelen. Zodat het gevaar geweken is, verdwijnen ook zij. Ik vind het altijd fijn om met de fotocamera flink in te zoomen. En hoe donker het eigenlijk was, hebben we ook ervaren. Op een gegeven moment stonden we stil op het pad en vroeg Elton om de lampen uit te doen. Het enige dat je toen zag, was een dunne donkergrijze strook hemel boven het pad. Lamp maar weel snel aangemaakt. En bij donker altijd in het midden van het pad lopen, je weet nooit wat er aan de kant zit.

Nog even over het bezoek gisteren aan Readytex Art Gallery. Maar voordat ik daarheen ben gegaan, eerst online het Immigratie- en Douaneformulier invullen. Sedert 15 januari van dit jaar heb je dit nodig voor reizen naar en van Suriname. En niet eerder dan 3 dagen voor vertrek is invullen mogelijk. Is het ingevuld dan ontvang je een bevestiging die je moet fotograferen en opslaan zodat je die dan bij de douane indien nodig dient te tonen. (Zie foto, op de heenweg is er inderdaad naar gevraagd).

Een bezoek aan Readytex Art Galary (moderne en Surinaamse kunst) is echt de moeite waard. Midden in de stad ligt deze kunstgalerij in een mooi koloniaal gebouw. Op 3 verdiepingen worden werken van Surinaamse kunstenaars tentoongesteld. Deuren en ramen staan open zodat een leuke mengeling van kunst en straatleven ontstaat. Ook leuk om een balkon van zo’n huis eens van dichtbij te zien; en dan de blik naar de overkant.
Tussen al die kleurrijke schilderijen, viel mijn blik op een aantal grote zwarte werken met nogal harde teksten. Ze waren van Kurt Nahar. Zijn citaat:
“Ik wil het publiek confronteren met controversiële onderwerpen waar ze zo vaak de neiging voor hebben om ze te negeren of er gewoon hun ogen voor te sluiten”, aldus de kunstenaar.
In de uitleg op de site van de galerie staat: “Kurt Nahar gebruikt zijn kunst om op een gedurfde en vaak confronterende manier zijn gedachten en emoties uit te drukken over verschillende onderwerpen die verband houden met twijfelachtige sociale en politieke omstandigheden in Suriname en in andere landen over de hele wereld. Hiermee hoopt hij het bewustzijn te vergroten, de trend van stille acceptatie te doorbreken en uiteindelijk de discussie te stimuleren. Zijn techniek is geïnspireerd op de werkwijze van zijn voorgangers uit de tijd van het dadaïsme. Kenmerkend voor zijn kunst is het gebruik van collagetechnieken en eenvoudige voorwerpen.”

In het pand van ReadyTex is ook een souvenirwinkel gevestigd. Hier hebben ze veel verschillende souvenirs en ook nog eens normaal geprijsd. Van kookboeken tot tassen, je kunt alle kanten op.
Tot zover de aanvulling op gisteren.

Vandaag stond het Rumhuis op de planning. Dit heb ik samen met Jos en Antoinette (echte Hagenezen) bezocht. Ik heb dit superleuke stel leren kennen tijdens het boeken van de avondtour bij Oranje Travel. Zowel deze avondtour gisteren als de rumproeverij vandaag hebben we samen gedaan. En een lol dat we hebben gehad, echt heel veel gelachen, maar ook serieuze gesprekken tijdens de lunch na de proeverij. Als het enigszins lukt zie ik ze vrijdag weer.

Dan het rumhuis zelf.
Stap het huis van dé rum binnen en ontdek zelf het verhaal achter de rums die zowel in eigen land als in het buitenland diverse prijzen en onderscheidingen in de wacht hebben gesleept, las ik ergens. Dan maar eens doen, dacht ik.
Helaas geen rondleiding om het productieproces bekijken. Je kunt wel het museum bezoeken en deelnemen aan een proeverij.
Nadat we eerst een videoband hadden bekeken waarop ook Cynthia McLoud (van “hoe duur was de suiker”) haar zegje deed over plantage Marienburg, konden we doorlopen naar de proeverij. Jos, Antoinette en ikzelf mochten aan een tafel (gemaakt van een rumvat) plaatsnemen waarna we uitleg kregen over het verschil in rijpingsjaren. Hoe jonger de rum, hoe sterker zijn smaak was. Hoe ouder en donkerder zijn kleur wordt, hoe zachter zijn smaak.
In volgorde van jong naar oud: gold, extra en vintage (1, 3 en 5 jaren opslaan naar de aged (8, 12 en 15 jaren opslaan. De eerste twee zijn zo sterk dat wordt afgeraden om ze puur te drinken. Gold en extra worden veelal in drankjes gemixt.
We hebben 8 (vanille smaak),12 (caramelachtige smaak) en 15 (hout smaak)geproefd. Mijn voorkeur ging uit naar 15. Kleine slokjes gedronken, want voor je het weet komt de man met het hamertje bij 40%.
We hebben enorm veel plezier gehad en nee niets gekocht. Alle drie zijn we geen rum drinkers en om nou een dure fles te kopen om alleen bij het bakken te gebruiken gaat me toch iets te ver. Krenten en rozijnen kunnen ook in een goedkopere versie geweld worden.

Deze mooie dag afgesloten met een heerlijke bamischotel bij Indo Foodhouse (15 minuten lopen/taxi terug)

Geschreven door JosetteMath.vakantie