Wat een ervaring zeg...... Het huis waarin we geslapen hebben heeft twee verdiepingen. Boven wonen en slapen de mensen en beneden droogt men de mais en staat het vee. Het toilet is buiten, evenals de "douche" waarover ik gisteren al schreef. Voor de gasten was plaatsgemaakt in de woonkamer. Twee dunne matrasjes en twee dekens onder een klamboe (zie foto). Omdat de klim toch de nodige energie heeft gekost zijn we vroeg gaan slapen. En met vroeg, bedoel ik ook vroeg.
Na die heerlijke maaltijd met eten voor vier personen, zoveel was het, lagen we om 20.15 uur op onze matrasjes. Er brandde een piepklein lampje en de rest moest je met de zaklamp doen: ook de bewoners zelf. Men liep af en aan. Het kon ons niet deren dat ze langs ons liepen. We waren zo moe, dat we snel insliepen. Een nachtelijk toiletbezoek kost iets meer energie. De zaklamp moet aan, dan de trap af en schoenen aantrekken om vervolgens buiten in het donker naar het toilet te gaan. Maar ook dat lukte. Tijdens de nacht hoorde je de koeien onder je.

Een beetje beurs zijn we om 5.45 uur opgestaan. Wat was die bodem hard zeg. De klamme kleding van de dag ervoor maar ingepakt en in de rugzak gestopt. Er was volop bedrijvigheid. De koeien werden van stal gehaald en voor de karren gespannen. Daarna werd de poep van de dieren bijeen geveegd. Tijdens het ontbijt maakte de vader des huizes een nieuwe wandelstok voor me en de lange wandelstok van Math werd ingekort. Wat een aardige mensen en o zo vriendelijk.

Na weer een uitgebreid ontbijt zijn we 6.40 uur op pad gegaan. De wandeling tussen de velden vol met dauw in combinatie met de laag hangende wolken tussen de bergen en de opkomende zon had iets magisch. Het was droog, zodat het lopen een stuk makkelijker ging dan de dag tevoren. En hoewel het zondag was, werd overal volop in het veld gewerkt of ging men met koe en kar naar de plaatselijke markt om zijn eigen waar aan de man te brengen.
Het venijn van de wandeling zat in de staart. Het laatste deel van de track ging over een pad dat vanwege zijn ligging in de schaduw toch glibberig bleek en waarbij je over vaak dikke stenen moest heenstappen. Dat was oppassen geblazen. Fijn dat we die stokken hadden als steun. Een moeilijk stuk en petje af voor Math die dit op zijn leeftijd toch maar "even" doet.

Ik heb tijdens de track bladeren van een boom gefotografeerd waarvan ik de naam niet kon achterhalen. Daarvoor was het Engels van de gids niet duidelijk genoeg. Op de bladeren liggen balletjes. Ondanks wat zoekwerk op internet, ben ik er nog steeds niet achter.

Beneden wachtte ons weer een heerlijke lunch. De kok had van het fruit een hele dierenvoorstelling gemaakt. Tijdens de lunch werd er bagage gebracht en tot onze grote verbazing zagen we ook onze tassen op de brommer/motor en had de bestuurder mijn offerdoos aan zijn schouder hangen. Nu staat alles netjes hier in de kamer.

Na de lunch moesten we nog 10 minuten lopen tot aan de steiger. Met een boot, het ritje duurde een dik uur, zijn we over Inle Lake gevaren waarbij we de befaamde beenvissers al aan het werk hebben gezien.

Voor de laatste twee dagen hebben we een prachtige kamer. Morgen staat nog een excursie in en rond Inle Lake op het programma. Daarna wordt het tijd de tassen te herpakken en de winterkleding voor de dag te halen. Nog even niet aan denken.....

Geschreven door JosetteMath.vakantie