Zoals de titel al zegt “This is Paradise”, wat is dit toch een mooie plek.

Half acht ontbijt want half negen zou de boot vertrekken. Ik was 8.15 al bij de steiger. Vandaag kreeg ik een echte VIP behandeling. Gids Diego en bootsman Rocky waren mijn begeleiders. En ik…….ik was de enige gast. Een beter stel begeleiders had ik niet kunnen krijgen. En wat zien die mannen veel en net daar waar ik dacht, daar zit niets.

De boot voer stroomopwaarts en gelijk al vlogen de ijsvogels en ara’s om je heen. Vaak te snel om te fotograferen, helaas. Maar als het dan toch lukt, zo blij zijn als een kind.
In de Kabaleborivier maar ook in de Zandkreek liggen overal rotsblokken of boomstammen. Snel even erdoorheen is niet realiseerbaar.
Ook is het water niet altijd even diep. Diego duwde de boot als deze vast dreigde te raken met een stok verder en in het ergste geval sprong hij eruit en trok de boot. Rocky aan het roer en ook hij sprong er weleens uit om dan te duwen.

Ik zag twee kaaimannen aan de kant. Toen we dichterbij kwamen, sprong er een in het water en de andere verdween in een berg hout die er lag. Diego gelijk uit de boot en om met een tak in die berg te rammelen. Nee hoor, het beestje liet zich niet meer zien. Niet erg. Een andere keer hoorden ze iets en voeren de boot tegen een hoge wand aan. Hup eruit en langs de wand omhoog. Niets te zien.
Ze waren even uit het zicht verdwenen.

Op een gegeven moment zag ik een smalle opening waar de boot nauwelijks door zou kunnen. Diego vroeg mij om de camera af te dekken want het zou gaan spatten. Rocky gaf vol gas en de boot vloog letterlijk door de opening. Het spatte weliswaar, maar geen enkele druppel op mij of het fototoestel. Jammer, geen foto, het was een spectaculair gezicht.

Op een bepaald moment werd de boot aan de kant gevaren en was het, aldus Diego tijd om “te poedelen”. Wat was dat water heerlijk verfrissend. We hebben maar gelijk op die plek geluncht. Na de lunch- luisterend naar het gekabbel van het water en de vogelgeluiden - heerlijk zitten dagdromen over die dingen die veel voor me betekenen en mij zo blij maken. Dankbaar voor ieder moment.

De terugweg hebben we afgelegd, deels met motor, deels ons laten drijven met de stroming mee.
Ik heb weer veel gezien. Kaaimannen, ijsvogels, ara’s, kaketoes en zelfs twee wilde tapirs, vlak bij en voor de boot. Meer dan vijf uur ben ik weggeweest. En de geplande wandeling in de middag, heb ik verschoven naar morgen. Het was begonnen met regenen en dan is wandelen in het regenwoud te “slippery”.

En als klap op de vuurpijl hebben we de “sprong” nog eens overgedaan zodat ik toch mijn foto kon maken. Deze is echt geweldig geworden.

Bij de lodge vogels (zwarte Yoko) met jong en een tapir met jong. Zowel de moeder als het jong moest ik toch even aaien. Je merkt goed dat ze aan mensen gewend zijn.

Geschreven door JosetteMath.vakantie