Ik ben er. De vlucht ging prima, het eten was lekker en ik heb lekker veel kunnen lezen (slapen….hazenslaapje, maar dat haal ik wel in)
Bij de douane heb je nogal wat oponthoud. Naast controle van paspoort en visum, wordt er een foto van je gemaakt en wil men de vingerafdrukken van beide handen. Dan opnieuw door de scan met het koffer, althans…de koffers van Guus. Daar zat weer het nodige gereedschap in en ja hoor alles openmaken en zich er even “uitlullen”. Hij werd al bijna als handelaar gezien.
De chauffeur stond ons op te wachten. Eerst ergens koffiedrinken want we waren te vroeg om John en Riet op te halen. En er moesten nog wat euro’s gewisseld worden. Je krijgt een behoorlijk pak geld en wat een mooie kleuren (dan mis je de ouwe trouwe kleurrijke guldenbiljetten toch).

John en Riet zijn ook Limburgers. Ook zij zullen vrijwilligerswerk doen en ook zij laten e.e.a. Maar op zich afkomen. We zien morgen wel.
John en Riet zijn gistermorgen vertrokken en omdat ze in de avond zijn aangekomen, zijn ze blijven slapen. Op naar Nyeri.
Maar Guus zou Guus niet zijn, als van de nood een deugd gemaakt kan worden. Wat moest gebeuren? Een extra partij vloertegels ophalen. Het vrachtje was alleen voor een auto iets te zwaar. Riet en ik zijn in een andere auto met onze bagage vertrokken. Guus en John hebben nog wat boodschappen gedaan en waren niet veel later ook op de plek van bestemming.
Onderweg genoten van een prachtige natuur, maar ook veel armoede gezien.

Hier in het huis van Guus heeft alles inmiddels zijn plekje gekregen. Met de kok alvast typische Keniaanse recepten besproken. Dat wordt smullen.
Vanavond houden we het bij fish en chips.

O ja, nog iets vergeten. Op dit moment logeert een jonge moeder met haar baby in huis. Een scheetje, met super grote ogen.

Geschreven door JosetteMath.vakantie