Was het eergisteren nog richting zuiden, dan was het vandaag richting noorden.We hebben immers een auto gehuurd en alleen maar hier golfen is jammer. Er is immers genoeg te zien.

Allereerst de botanische tuin in Pamplemousses.
De Sir Seewoosagur Ramgoolam Botanical Garden is een populaire toeristenattractie in Pamplemousses, vlak bij Port Louis. De botanische tuin, die vaak kortweg afgekort wordt als SSR Botanical Garden, staat vooral bekend vanwege de grote vijver met reuzenwaterlelies: de Victoria amazonica. Dit is de grootste waterleliesoort ter wereld.

Het mooie gietijzeren hek bij de ingang, een gift van een bewonderaar, werd vervaardigd in Europa. Voordat het naar Mauritius kwam won het de eerste prijs bij een internationale tentoonstelling in Londen, 1862. Bovenop elke pilaar stond oorspronkelijk een leeuw met kroon. Eigenlijk is het hek een kopie, het origineel werd overgebracht naar Port Louis.

Altijd gedacht dat er een stuk of tien palmensoorten bestonden? In deze vermaarde botanische tuinen kom je al snel op andere gedachten. Prinsen, presidenten, pausen en andere illustere bezoekers gingen je voor.
Alles wat de wereld te bieden heeft aan exotische flora staat er bijeen, waaronder honderden bomen, (medicinale) planten, bloemen en ook tachtig verschillende soorten palmen. Hiervan komt een kwart uitsluitend voor op de Maskarenen en zeven soorten alleen op Mauritius. Van sommige zeldzame boomsoorten is slechts één exemplaar aanwezig, gekoesterd en vertroeteld door een klein legertje tuinmannen en -vrouwen. Je vindt er ook reuzenbamboe, baobabs, geurige specerijenleveranciers (kamfer, kaneel, nootmuskaat en gemberplanten), rubberbomen uit Azië, inheems hardhout (ebbenhout, mahonie) en zoals ik al schreef de befaamde Victoria Amazonica-waterlelies uit Zuid-Amerika. Kenmerkend voor deze bijzondere waterlelies is de vorm (het lijken wel dienbladen) en het feit dat de bloemen slechts twee nachten bloeien. Naast deze waterlelievijver zijn er reeën en opnieuw de reuzenschildpadden te bewonderen.

De tuin is uitgestrekt, koel en heel afwisselend. Er hangt een mysterieus sfeertje tussen het weelderig groen – achter iedere woudreus verwacht je een elf of kabouter te zien wegschieten. Veel bomen worden prachtig omarmd door orchideeën en andere epifyten. Er zijn waterpartijen en er staan enkele monumenten in het park, onder andere ter herdenking aan Engelse royalty’s die hier in het verleden kwamen om een boom te planten. Het park is groot genoeg om een halve dag in door te brengen.

Wat ook op mij indruk maakte was de statige Poivre Avenue waar rijen metershoge koningspalmen (twee varianten) te iemand zijn.

Achterin de tuin staat Château Mon Plaisir. Het château met de mooie lange veranda doet dienst als ontvangstruimte voor belangrijke gasten.
Ook zijn er verschillende monumenten en borstbeelden te zien.

Niet ver van de Botanische tuin vind je het suikermuseum genaamd
“L’ Aventure du Sucre”.

Waar breng je een museum onder over suikerbouw? Precies, in een oude suikerfabriek. In en rond de oude suikermolen van Beau Plan (1797-1999) kunnen jong en oud op interactieve wijze kennis nemen van alles wat met suiker te maken heeft. Na de entree (door een grote ‘suikerberg’) trekt de geschiedenis van de suikerbouw in al zijn facetten aan je voorbij. Te zien is hoe de verwerking van het suikerriet in zijn werk gaat in een machtig stelsel van pijpen, raderen, buizen en boilers, en hoe suikerbouw de ziel vormt van de Mauritiaanse maatschappij. De suikerplantages, gesticht door de Nederlanders met planten uit Indonesië, zijn nog overal te zien.
Suiker bracht Mauritius welvaart maar ook veel menselijk leed. Wie durft kan een zak suiker van tachtig kilo optillen, het gebruikelijke gewicht dat de slaven en arbeiders vroeger moesten sjouwen.
Het museum is modern, aantrekkelijk vormgegeven en erg interessant al is de opbouw soms wat warrig. Een mooie souvenirwinkel waar ook rum en suiker geproefd kan worden, maken het geheel compleet.

En nu eindelijk de uitleg over de titel blub blub blub.....

Zoals jullie weten ben ik een fervent duiker. Maar om nu Math aan het duiken te krijgen is wellicht een beetje veel van het goede. Dat is iets wat hem niet zo ligt. Toch wilde ik graag dat hij kon ervaren hoe het is om tussen de vissen te zitten. Mijn aandacht werd dan ook gelijk getrokken door de advertentie met op opschrift “underwater sea walk”.
Met een duikhelm op lopen tussen de vissen. Met de Aquaböck hebben we weleens een training gehad met een koperen helm. Math, die op dat moment herstellende was van zijn heupoperatie, was daar toen bij. Toen ik voorstelde om dit hier te gaan doen, was hij meteen voor.

De underwater sea walk is iets dat je als niet duiker echt moet doen. Zoals de organisatie zelf al zegt. Ervaar deze ultieme sensatie die geen tijd kent, waar geen zorgen zijn en ademen onder water mogelijk wordt op een eenvoudige en veilige manier”. Een fascinerende wandeling op de bodem van de oceaan (op 3-4 meter diepte) en genieten van het onderwaterleven bij Mauritius. Fauna, koraal en veel vis, alles in zijn natuurlijke habitat. Je hoeft hiervoor niet te kunnen duiken, zelfs niet eens te kunnen zwemmen.
Hoe gaan ze tewerk?
Nadat je je hebt omgekleed wordt je verzocht plaats te nemen in een bootje dat je naar een grotere boot brengt. Een tochtje van ca 10 minuten naar de baai van Grand Baie. Aan boord van de grotere boot wordt je geïnstrueerd wat je te verwachten hebt en wat je moet doen.
Via de trap in het water totdat je schouders onder zijn. Dan krijg je een grote helm op gezet (45 kg) met de instructie om zodra de helm je schouders raakt, te zakken. Je voelt de helm dan immers niet meer. De helm is net een grote astronautenhelm.
In het water zijn 2 instructeurs die helpen. Aan de helm zit een slang die gekoppeld is aan een duikfles. Je kunt gewoon ademen en praten, zelfs je oren klaren.
De “wandelaar” krijgt het advies om de helm losjes vast te houden. De instructeurs laten vervolgens koraal zien en geven je brood om de vissen te voeren. Ik heb alles gefilmd. Mocht eigenlijk niet van de grote baas zei een van de jongens, maar werd door hen oogluikend toegestaan. Ik begrijp best, zeker als je geen ervaring hebt onder water, dat het dan beter is dat je je aandacht houdt bij wat je aan het doen bent in plaats van filmen of foto’s maken.
Math zag je genieten. De vissen eten uit je hand. Ik vond het zelf ook een te gekke ervaring. Ik kreeg een zee-egel op mijn hand die zich zachtjes vastzoog en wel zodanig, dat toen ik mijn hand keerde hij bleef hangen. Ja ik weet het, kijken doe je met je ogen en niet met je handen.....

Alles bij elkaar heeft deze “duik” ongeveer 15 minuten geduurd.
Math was erg onder de indruk. Hij vond het geweldig. Zei geen minuut angstig te zijn geweest of zich onveilig te hebben gevoeld. Fijn dat hij nu heeft kunnen ervaren wat ik als duiker altijd ervaar, iedere keer opnieuw.
Ik heb aan de westkant niet meer gedoken. De westkant en het noorden van Mauritius zijn daarvoor beter geschikt dan het oosten. De duiken die ik gemaakt waren waren mooi, daar niet van, maar dit keer was er meer aandacht voor het golven. Omdat we in het oosten logeren, kost het me te veel tijd om in het westen te gaan duiken. Een ding is zeker, ik kom nog eens terug en ga er duiken.

Het was een mooie dag met een perfecte afsluiting.
O ja, onderweg nog reeën in het wild gezien.
Morgen staat weer golf op het programma.

Geschreven door JosetteMath.vakantie