Graag was ik op het advies van Fokke ingegaan om de andere krater te bezoeken (Kawah Putih), maar dat zou betekenen een dagtrip van 10 uur. Dan toch maar wat het reisbureau heeft voorgesteld, de vulkaan Tangkuban Perahu, dan de Theefabriek en aansluitend de Ciater hot spring.

Met de badspullen al aan gingen we op weg richting de actieve vulkaan Tangkuban Perahu. Dit is een vulkaan op een uurtje rijden vanaf Bandung. De vulkaan ligt 30 kilometer ten noorden van Bandung en is voor het laatst in 1979 uitgebarsten. De rit ging ditmaal prima, maar wat wil je, het is maandag en wij reden de stad uit. We hadden echter andere pech, de vulkaan lag in een behoorlijk dichte mist. Dan maar de diepte in. Er is namelijk een wandeling naar beneden naar een andere krater, maar daarvoor heb je een gids nodig. Die was snel gevonden. Toen we vertrokken stonden er nog twee mannen bij. Souvenirverkopers die ons gedurende de "afdaling" graag een handje hielpen. Zowel gids als verkopers mogen dit maar éénmaal per dag doen, éénmaal per week, zo werd ons verteld. De wandeling was 1,2 km lang, zeer ongelijke trappen naar beneden met af en toe een "plat" stukje. Al vertellende kwamen we steeds dichter bij die sterke zwavelgeur, nou niet bepaald lekker. Het groepje souvenirverkopers was inmiddels uitgebreid met nog 3 mannen. Zoals gewoonlijk voeren deze locals ook leuke gesprekken in de hoop uiteindelijk wat aan je te verdienen. Dit lukte aardig bij ons, wij kochten naast een armbandje ook nog twee 'vulkanische eieren'; gemaakt uit de steensoorten die bij/rond de vulkaan gevonden zijn. De prijs was fors; het spel kon beginnen. Uiteindelijk heeft Math alles voor 1/3 van de vraagprijs gekregen.

Beneden in de krater kon je met je voeten in het warme water (meer dan 30 graden) en kon je je voeten en kuiten laten masseren met de zwavel. En hoewel de verkopers (nu omgedoopt tot masseurs) hard knepen, moet ik bekennen dat toch als aangenaam te hebben ervaren. Math keek liever op afstand toe. Liever geen gekriebel aan mijn voeten, was zijn motto. Nadat de zwavel was opgedroogd en vervolgens weer afgewassen, voelde mijn huid als "babyhuidje" aan.

De hele afdaling werd gelukkig omgezet in een "halve" stijging. Ditmaal echter zonder souvenirverkopers. Die probeerden hun waar alweer elders te slijten, hoezo éénmaal per dag???? Ja ja

Tatang stond ons op te wachten..... Op naar de "theepapriek"

Het gebied, met name de Parahyangan rond Bandung kent grote theeplantages die in de 19e eeuw zijn opgezet door Nederlandse kolonialen. De vele honderden hectaren theeplantages liggen er nu nog steeds en zien er vrij matig onderhouden uit. Graag hadden we de Theefabriek bezocht, maar die was gesloten. Waarom kon Tatang ons niet zeggen. Ondanks de regen (ja ook in Indonesië zijn de seizoenen aan het verschuiven en hebben we de laatste drie dagen altijd wel ergens op de dag een regenbui) heb ik toch nog een paar mooie foto's kunnen maken.

Volgende stop Ciater Hot Spring.
De Ciater Hot Spring is vergane glorie, zelfs geen locker om je spullen op te bergen. Bovendien viel de regen inmiddels met bakken uit de lucht, dus echt zin om te zwemmen hadden we niet. Dan maar een biertje drinken met Annemiek en Piet. Ja op dezelfde reis ontmoet je telkens dezelfde mensen.
Gezellig wat gekeuveld en bedacht wat nu te doen.
Ik opperde het idee van Tatang...... kopi Luwak. Toevallig had ik op de vlucht naar Jakarta een documentaire hierover gezien en was dan ook zeer nieuwsgierig naar e.e.a.
Met z'n vieren zijn we er naartoe gegaan.

Kopi loewak of civetkoffie is één van de duurste koffiesoorten ter wereld. De hoge prijs wordt niet veroorzaakt doordat de gebruikte koffiebessen zelf zo zeldzaam zijn, maar door het zeer speciale productieproces. Kopi is het Indonesische woord voor "koffie" en loewak (de Nederlandse naam) is de lokale naam voor een civetkat die de rauwe rode koffiebessen eet.

De koffiebes wordt verbouwd op plantages. Hier wordt deze gegeten door de loewak een civetkat. Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het maag-darmkanaal. De pitten worden hierna teruggevonden in de ontlasting van de loewak. Ze worden gewassen en gedroogd en vervolgens van hun schil ontdaan. Hierna worden ze licht geroosterd. De aminozuren die tijdens het fermentatieproces zijn vrijgekomen, werken tijdens het roosteren in op de pitten en zorgen voor de bijzondere smaak. Aangezien de ontlaste bessen moeilijk te vinden zijn, is de prijs zeer hoog en heeft de koffie een exclusief karakter (bron: Wikipedia)

We hebben de civetkat gezien en de koffie geproefd. Bij het proeven hoorde een hand- en voetmassage met koffiedras. Ja ja mijn voeten konden hun geluk niet op vandaag. De anderen beperkten het tot de handen.

O ja, de koffie was echt voortreffelijk.

We kijken alweer uit naar morgen. Met de trein van Bandung naar Yogjakarta.....

Geschreven door JosetteMath.vakantie