Na een heerlijk ontbijt vanochtend zijn we naar Marbella gereden. Marbella is een van de belangrijkste badplaatsen van de Costa del Sol en het is er een groot deel van het jaar dan ook erg zonnig (met 18,7°C als jaarlijks gemiddelde dagtemperatuur). Helaas voor ons vandaag nogal bewolkt en beetje druilerig weer. Er zijn veel hotels en toeristenappartementen, waar vooral veel welgestelde toeristen verblijven. Marbella is de meest prestigieuze plezierhaven van de Middellandse Zee, althans volgens wiki. We hebben even de benen gestrekt en -als ik eerlijk ben- meer genoten van de koffie dan van de plaats zelf. Ik moet er niet aan denken hier met vakantie te gaan. Hutje-muntje naast elkaar. Nee dan liever naar het binnenland.

We zijn op weg naar Ronda. De bergen in en ondanks de laaghangende wolken veel mooie uitzichten, telkens weer. Na in totaal 245 bochten bereikten we Ronda dat bekend staat om zijn witte huisjes.

De spectaculaire ligging van Ronda is onovertroffen. De stad is gelegen aan weerszijden van een diepe kloof, waardoor het lijkt alsof de rivier, de Guadalevín, de stad doorklieft.
Ronda is boven op een rots gebouwd met de bedoeling zich te beschermen. Hier hebben de Moren een knap staaltje bouwkunst gerealiseerd. De bruggen die je naar de stad brengen geven je een fabelachtig uitzicht.

Toine nam ons mee naar de Puente Nuevo, vandaar zouden we alleen verder moeten, want het gidsen in het oude deel van Ronda is aan de “eigen” mensen voorbehouden.

Tot aan de brug mocht Toine zijn verhaal vertellen. Ieder van ons werd voorzien van een eigen koptelefoontje dat weer was aangesloten op een zender. Op die manier kregen we al wandelend uitleg over de arena, paleizen en parkjes en wees Toine ons plekken aan waar je van het mooie uitzicht kon genieten.

Vanaf de Puente Nuevo, op 100 meter boven de rivier, zijn we op eigen gelegenheid verder gewandeld.
Van Toine hadden we een plattegrond met een ingetekende route gekregen. Weerman Math “Paulusma” wees erop dat we een uur de tijd hadden, want dan zou het gaan regenen. Dus maar gelijk op pad. Samen met Diny en Marc. Marc die vloeiend Spaans spreekt, wat willen we nog meer!!!

Door de smalle straatjes, tussen de witte huizen. Ons doel was de kathedraal Santa Maria la Mayor. Een kathedraal met een mix van bouwstijlen. De kerk is gebouwd op resten van een moskee na de herovering van Ronda op de Moren (in 1485). De kerk staat vol met Maria beelden, telkens in andere kledij. Halverwege de kerk kun je de trap nemen in de toren tot halverwege het dak. Opnieuw een prachtig uitzicht. Dan nog een paar trapjes op en een kleine deur door en je staat bijna in de nok van de kerk.
De kerk bevat twee prachtige retabels. Dat van Sagrario is een bijzonder mooi retabel met verguld houtsnijwerk uit het begin van de 18e eeuw en het andere retabel is van de Moeder der Zeven Smarten uit de 17e eeuw. Ook mooie zijaltaren, een mooi koorgestoelte en overal heel veel versieringen. Waar het ons met name om te doen was, was het schilderij van het laatste avondmaal aan de zijkant van het hoofdaltaar.

Het betreft een alternatieve versie van Het Laatste Avondmaal, een schilderij uit 1986 van Raymon de Pagégie. Volgens feministen zijn de discipelen -en Jesus zelf- hier allemaal afgebeeld als vrouwen.

En inderdaad, onze weerman heeft gelijk gekregen. We hebben net op tijd ergens een plekje gevonden om te lunchen. Een zeer gezellige lunch en laat de druppels maar vallen.

Op het moment dat ik dit schrijf, zijn we alweer in ons (volgende) hotel, ditmaal in Sevilla. Ben benieuwd wat de dag van morgen gaat brengen.

Geschreven door JosetteMath.vakantie