Inderdaad weer een dag. Als eerste stond onze chauffeur voor het vervoer naar de Bromo al om 6.00 uur voor de deur. Hij wilde zeker zijn van het adres. Met een big smile constateerde hij dat hij goed was. "Until tomorrow, bye bye" en weg was hij.

Nog snel een foto van het huis van Fokke en van onze Pak Sutarman en we waren rond 8.00 uur alweer op weg. Ditmaal Yogjakarta zelf. Als eerste naar Fort Vredeburg, vroeger ook wel fort Rustenburg geheten.

De stad Yogjakarta kent immers ook een Nederlands verleden, wat nog te zien is in Fort Vredeburg. De vorm van dit in 1765 door de VOC gebouwde fort is vierkant met wachttorens op elke hoek. Pak zei, het heeft de vorm van een schildpad. Het ligt voor één van de zeven paleizen van de Javaanse sultan. Het was vooral bedoeld om de Nederlandse gouverneur, die hier gestationeerd was, te beschermen. Eromheen ligt een aarden wal. Het fort is volledig gerestaureerd, waardoor jammer genoeg veel van de authenticiteit verloren is gegaan. Tegenwoordig is het fort een museum waar de onafhankelijkheid van Indonesië centraal staat. Yogyakarta speelde daarbij een belangrijke rol.

Vervolgens de Kraton.

In Yogja bevindt zich de Kraton Ngayogyakarta Hadiningrat, gebouwd in de periode 1756 tot 1790 door Sultan Hamengkubuwono I. Het Javaanse woord kraton (Keraton of Karaton) is te herleiden tot het woord ke-ratu-an, d.w.z. de plaats waar de koning/koningin woont. Een oud vrouwtje, dat nog redelijk goed Nederlands sprak, heeft ons door de Kraton geleid.

De Kraton is tot op heden de residentie van de Sultans van de Kasultanan-tak van het voormalige Mataram Koninkrijk. In 1989 kwam Hamengku Buwono X op de troon en ook hij woont in dit paleis. De macht van de Sultan is nu puur symbolisch en beperkt zich dan ook tot zijn eigen paleis met zijn dienaren. Daarmee is de Kraton niet langer meer de zetel van macht, maar herbergt het de vorstelijke erfstukken, wapens, koetsen en geschenken van koninklijke gasten. Tevens is er een museum opgedragen aan de overleden Hamengku Buwono 9e (met als bijnaam Henkie; deze naam kreeg hij tijdens zijn studie in Leiden).

De Kraton van Yogyakarta is een nauwkeurig en zorgvuldige weergave van de Javaanse kosmos. Elke toegang, gebouw, binnenplaats, boom en veld heeft een specifieke symbolische betekenis. Het spirituele centrum van de kraton is de Pelataran Kedaton, de "koninklijke binnenplaats". De ingang tot de Pelataran Kedaton wordt bewaakt door "grijnzende" zilveren reuzen. Deze beelden zijn hemelse bewakers, gemaakt naar het voorbeeld van de grote dwarapala figuren die bij de ingang staan van de Candi Sewu net buiten Yogya. Op de grote "koninklijke binnenplaats" staat de Bangsal Kencono, de "gouden troonzaal".
Achter de Bangsal Kencono ligt de Bangsal Proboyekso, waar de heilige pusaka oftewel de kroonjuwelen worden bewaard. De Bangsal Kencono en de Bangsal Proboyekso vormen samen het hart van het paleis en zijn de enige gebouwen die gericht zijn naar het oosten, de richting van de macht en de opkomende zon.

Aan de noordkant van de kraton staat de Pagelaran, de audiëntiehal met 64 pilaren. Deze 64 pilaren symboliseren de perfectie, namelijk de leeftijd van de profeet Mohammed. Tegenwoordig worden in de Pagelaran bijna dagelijks dans- en gamelanvoorstellingen gegeven.

De Kraton bestaat niet alleen uit het paleis, maar ook een stad, compleet met scholen en moskeeën behoort tot het complex. Hier wonen ruim 25.000 mensen. De Kraton beslaat 1 km2.

In het paleis is door de vele antiquiteiten de sfeer van vroeger nog te proeven. Al heeft de sultan tegenwoordig veel van zijn macht verloren, in het paleis kun je zien hoe de vorige sultans wel een zeer belangrijke rol hebben gespeeld. Ook zijn hier diverse Nederlandse invloeden te zien, zoals koloniale lantaarnpalen, glas-in-loodramen en klokken met Delfts Blauw.

Het Waterpaleis hebben we overgeslagen. In plaats daarvan zijn we naarKota Gede gegaan. In dit deel van de stad vind je de zilversmeden en ja, natuurlijk is wat blijven plakken. Vero en Anke, al nieuwsgierig??????

Omdat Pak weet dat ik graag "local food" eet en wij beiden ook nog eens vis, bracht hij ons naar een groot restaurant (Bal Ayu Resto, aan Jalan Imogiri Timur km6) waar inderdaad geen westerling te zien was. Het was er, zoals hij zei "clean" zelf "halal". Wat hebben we gesmuld van de gurame.

De gurame die wij hier kennen worden als aquariumvissen gehouden. De grotere soorten worden in de tropen gekweekt in visvijvers voor de consumptie. In de sawa's leeft hij in het stilstaande water tussen de rijstplanten en eet daar het onkruid weg.
"Reuze" gurame is een zoetwatervis die ook in brak water kan leven, in het bijzonder langzaam stromend water zoals moerassen, meren en grote rivieren. Hij is in staat om vochtige lucht in te ademen, dus hij kan lange periodes boven het water overleven. Hij groeit tot een maximale lengte van 70 cm. Hij is bleek tot goudgeel van kleur, met zilverachtige lichtblauwe strepen langs zijn lichaam.
De reuze gurame bouwt nesten met behulp van onkruid en twijgen. Vrouwtjes reuze gurame kunnen worden herkend door hun dikkere lippen. De gurame is inheems in delen van Indochina, Maleisië, Indonesië en India, maar is elders geïntroduceerd ten behoeve van de aquacultuur. Je kunt hem bij ons vergelijken met de karper en mocht je hem in een Indonesisch recept nodig hebben, dan kun je hem vervangen qua smaak door forel.
Dit was echt "lek vinger, lek doem"

Maar we zijn er nog niet....
Niet ver van de plek waar we zo lekker gesmuld hadden en ook niet ver van de zilverwinkels bevindt zich de koninklijke begraafplaats van het oude Mataram-rijk. Ik was wat verbaasd dat zo'n historische plek met mooie bouwwerken zo verstopt zit in een buitenwijk. Een prettige verassing dus, met dank aan Pak Sudarman. Het is veel meer dan alleen de graven van de oude vorsten. Binnen een groot ommuurd terrein bevinden zich mooi bewerkte poorten, hofjes, oude badplaatsen en een oude moskee. Het terrein is goed onderhouden en je kunt er een mooi wandelingetje door maken en er zijn nagenoeg geen andere toeristen.
Om de graven te kunnen bezoeken moest je Javaanse kleding dragen. Math moest naar links en ik naar recht. Ik werd geholpen door een vrouwtje die me behoorlijk "insnoerde" met de lappen stof. Ik had gehoopt dit gisteren bij Imogiri te mogen meemaken en was dan ook teleurgesteld dat dit niet was gelukt. Gelukkig, vandaag een herkansing. Ook hier alleen maar open op gezette tijden zoals bij Imogiri. Van de graven mochten we helaas geen foto's maken.
De foto's van onze kleding spreken voor zich...... Staat Math goed he????
Net buiten de muren van de begraafplaats is de lokale markt. De kleine en relatief rustige straatjes geven de impressie van een gezellig dorpswijkje. Als je de zilverwinkels en de begraafplaats gehad hebt, ben je echter vrij snel uitgekeken op Kota Gede. Het waren onze laatste uurtjes dat we van Pak Sudarmans diensten gebruik konden maken. Of we na al dat reizen de laatste dagen soms zin hadden in een heerlijk massage........tuurlijk, laat ik me geen twee keer zeggen.
Een mooie afsluiting van drie dagen Yogja.

De Malioboro, de bekendste (winkel)straat van Yogja hebben we na het avondeten nog even "gehad". Kon niet uitblijven.....toch?

Morgen gaan we op weg richting Bromo

Geschreven door JosetteMath.vakantie