Quepos zelf is niet zo spectaculair. Veel restaurants en winkeltjes, een boulevard en vooral veel toeristen.

Quepos ligt op 160 km van San José vlakbij het populaire Manuel Antonio National Park. Dit park is het kleinste maar tegelijk ook het meest bezochte nationaal park in Costa Rica.
Stipt 9.00 uur stond Julio klaar met de bus om ons naar het park te brengen. De route ernaartoe is volgebouwd met hotels, bars en restaurants. Vanaf de parkeerplaats bij het park is het nog een stukje lopen langs standjes met souvenirs.

Het park gaat al om 7.00 uur open. Onze toegangstijd was gereserveerd voor 10.00 uur. Er wordt maar een bepaald aantal bezoekers per dag toegelaten. Het park geeft ook toegang tot mooi gelegen stranden waar de locale bevolking graag gebruik van maakt.

Dit stukje tropisch regenwoud aan de Stille Oceaan ontsnapte in de jaren ‘50 tot ’70 aan de massale ontbossing voor landbouwactiviteiten. Het kleine park is meteen ook één van de weinige locaties waar de 4 soorten apen (de kapucijn, de brulaap, de slingeraap en het doodshoofdaapje) van Costa Rica leven.

Je mag geen alcohol, chips of snoep meenemen. De parkwachters controleren je bagage en nemen alles in beslag wat je niet mee het park in mag nemen. Heel begrijpelijk. Die dieren hebben snel in de gaten waar voedsel te halen is en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Raar overigens dat je niets mag meenemen, terwijl bij het strand wel weer voedsel gekocht kan worden. Ik zag daar een van de apen vanaf het dak liggen gluren of er toch nog iets te halen viel.

Costa Rica is overigens het eerste land dat in 2019 selfies met wildlife illegaal heeft gemaakt. Een dier dat toevallig achter je doorloopt is geen probleem, maar bewust te dichtbij wildlife poseren of het lokken met voer is verboden. ‘Hou wilde dieren wild zodat ze zichzelf en jou niet in gevaar brengen’ is de boodschap.

Op het brede wandelpad dat het nationaal park in gaat, staat om de haverklap een groepje toeristen naar eenzelfde punt te kijken. Ook zonder gids kijk je gewoon in dezelfde richting en zie je wel iets. Zo ook het reetje dat op 3 meter afstand gewoon een stukje met ons mee liep. Bij de toegang tot de stranden is het erg druk. Dan maar snel verder wandelen.
Je moet er wel wat voor over hebben. In de vochtige hitte is het klimmen via de vele trappen een opgave, maar gelukt. Weer meer dan 13.000 stappen, iets meer dan 9 km vandaag.

Van twee deelnemers in onze groep heb ík begrepen dat het 9 jaar geleden lang niet zo druk was en ook dat de dieren overal (dichtbij) zaten.
Ja, tijden veranderen.

De stranden zijn net plaatjes uit een reisfolder. Prachtig. Als je daar ligt, denk je maar even niet aan het naar huis gaan, maar geniet je van het moment.

Rond 17.00 uur zijn we naar de Jachtclub gegaan voor een gezamenlijk drankje om als het ware het jaar af te sluiten. Intussen stromen op mijn gsm de nieuwjaarswensen binnen. Thuis is het al nieuwjaar. Wij lopen 7 uur achter.
In de jachtclub startte om 19.00 uur een lasershow. Op straat is het een kakofonie aan geluiden. Groot en klein krioelt door elkaar. Overal muziek en dans. Het lijkt een beetje op onze straatcarnaval, maar dan geen Frans Teunisz of Beppie, maar opzwepende salsa- en merenguemuziek. Stil blijven staan is onmogelijk; je wordt door de muziek “ meegenomen”. En niet te vergeten de heerlijke temperatuur.
Om 24.00 uur zijn we knallend het nieuwe jaar ingegaan. Mark had voor de drank gezorgd.

Ik heb inmiddels aan 2022 een eind gebreid en de vele mooie (reis)herinneringen van het hele jaar goed vastgeknoopt.
Morgen pak ik de draad weer op…….
Ik wens iedereen een mooi maar vooral gezond 2023.

Geschreven door JosetteMath.vakantie