Noorwegen dag 10

Fffff update voor wat betreft Marlien: ze is vandaag wederom bij een arts geweest. Nu blijft dat sprake is van een longontsteking. Ze heeft medicatie gekregen. Ik hoop nu echt voor haar dat er snel verbetering komt. Wat een kl.te vakantie voor haar, maar ook voor mij. We zijn dit avontuur immers samen aangegaan.

Het middernachtconcert gisteren was in een woord prachtig. Orgel/piano, sax en zang. Geweldig en in een heerlijk verwarmde kerk.

Als excursie stond vandaag „A Taste of Vesterålen“ op het programma.
Vroeg op want er wordt vroeg gestart vanuit Harstad (8.00 uur).
Wij, Marcel, Valerie en ik, zijn in de bus engels/frans ingestapt ipv engels/duits Voordeel hiervan is dat het minder druk is.
We beginnen onze excursie met een korte sightseeingtour door de straten van Harstad. Dit is de op twee na grootste stad in Noord-Noorwegen met een geschiedenis die verband houdt met haringvisserij, het leger en in meer recente tijden, offshore-werk ivm olie.

Vervolgens zijn we naar het schiereiland Trondenes ten noorden van Harstad gereden voor een bezoek aan de witte 13e-eeuwse middeleeuwse stenen kerk, de noordelijkste in zijn soort ter wereld en gelegen direct aan zee.
Er vindt een korte dienst plaats die we hebben bijgewoond. De kerk van Trondenes was oorspronkelijk een katholieke kerk. Enkele van de beste en mooiste kunstschatten bevinden zich nog steeds in deze kerk. De foto’s spreken voor zich.
In het boekje dat ik heb gekocht lees je onder meer over de geschiedenis van deze kerk. Aanvankelijk had de kerk een toren en een noktorentje. Beide zijn rond 1800 afgebroken toen ontdekt werd dat het luiden van de klokken de kerkmuren kon beschadigen.

Vlak naast de kerk ligt het Trondenes Historical Centre, waar objecten te zien zijn die in de loop van de geschiedenis in de regio zijn ontdekt, van het vroege stenen tijdperk tot de Vikingtijd, de middeleeuwen en het heden. Het museum heeft ook een gereconstrueerde boerderij uit ongeveer 1200 met een graanschuur en een staafkerkje.
In deze boerderij werd door een in klederdracht gestoken vrouw uitleg gegeven over het leven in vroegere tijden. Ze vertelde dat men vroeger 3 maanden nodig had om een jurk te maken; spinnen, weven en dan naaien. Dat is nu wel anders.
Tegenover de boerderij staat een kleine staafkerk, gebouwd zoals dat vroeger werd gedaan. Je ruikt het verse hout; de kerk is nog niet helemaal af.
En ja Kim, met een beetje Origami mijn rendier ingepakt!!!!!!

Vanuit Trondenes neemt de bus ons mee voor een schilderachtige rit over het eiland Hinnøya naar de veerboot bij Gullesfjord. Onderweg nog twee rendieren gezien en een eland. Aan boord krijgen we koffie/thee met kleine wraps en brood met bruine kaas. De tour gaat vervolgens verder met de bus langs Sigerfjord naar Sortland, waar we weer aan boord kunnen van de MS Nordlys.
We moeten eerst nog een hoge brug over. In de verte zien we de MS Nordlys aankomen. De bus wacht totdat het schip bijna bij de brug is. Op het hoogste punt van de brug vaart het schip onder ons door. Medereizigers die niet met onze Tour zijn meegegaan staan met vlaggetjes te zwaaien. Zag er wel grappig uit.

Na de lunch heb ik het Hurtigrutenmuseum in Stokmarknes bezocht. Hier wordt het gepensioneerde kustsnelschip MS Finnmarken (1956) tentoongesteld. Vroeger stond dit buiten, nu met een mooi gebouw eromheen.
Op 3 mei 1999 reisde het schip naar de Kaarbø Shipyard in Harstad voor zandstralen en voorbereiding om het naar de grond te verplaatsen. Op 16 juni 1999 verliet MS Finnmarken het water en werd tentoongesteld in het Coastal Express Museum. Het is een van 's werelds grootste museumstukken. De staat betaalde voor de overdracht van het schip aan land, maar verklaarde expliciet dat de bedrijfskosten van het museum lokaal moesten worden gedekt. Door een gulle schenker is dit toch gelukt.

Je kon goed zien dat het vroeger een postboot was geweest die ook een beperkt aantal passagiers vervoerde. We hadden helaas maar beperkte tijd, jammer, maar ik wilde de boot niet missen, zowel het oudje niet als die waar ik nu op vaar.

Na het diner lag het schip in Svolvær. De stad Svolvær is sinds 1828 een bloeiende vissersgemeenschap. Ik ben met een tochtje meegewerkt om de oudste wijk van de stad op het aangrenzende eiland Svinøya te bezoeken.

Al lopend door de oude wijk vind je bewijs van Lofoten's lange kabeljauwvisserijerfgoed. Goed bewaard gebleven rode vissershutten, rorbuer genaamd, bekleden de kust op houten palen. Overdag vaak genoeg gezien, nu bij avond is dat wat moeilijker. Hoewel ze niet langer door vissers worden gebruikt, bewijst de geur van het drogen van vis in de open lucht dat de visserij nog steeds erg leeft in Svinøya. Ik heb een oude, nog in goede staat verkerende, winkel bezocht, het enorme droogrek gezien waarop men de vissenkoppen droogde en een huis van een vissersgezin van binnen bekeken. Op die manier kun je je een beeld vormen over hoe de vissers leefden. Je kunt zelfs lokaal gedroogde en uitgeharde stokvis proeven. Je mag er ook wat mee naar huis nemen als souvenir! Die beurt heb ik maar voorbij laten gaan. Ruikt namelijk niet zo lekker.
De handschoenen op de (wazige) foto hebben 2 duimen. De vissers gebruikten deze als ze moesten roeien. Was een duim stuk, dan was de handschoen snel gedraaid en kon de andere duim gebruikt worden (je moet er maar opkomen)

Aansluitend heb ik een galerij bezocht, gewijd aan de lokale 19e-eeuwse kunstenaar, Gunnar Berg, die bekend stond om zijn schilderijen van Lofoten.

Het was een druk dagje vandaag, maar ja je bent er nu eenmaal….
Morgen lekker niksen!!!!!!

Geschreven door JosetteMath.vakantie