Je kijkt er lang naar uit en dan plots is het weer voorbij.
Twee indrukwekkende weken, met veel plezier, lieve blijde snoetjes en nieuwe vrienden, maar ook met een traan. Een traan om dit alles achter te laten.

Mijn dag begon vroeg. Rond 7.00 uur ben ik gestart omdat de gordijntjes voor de keuken in het weeshuis klaar moesten zijn voordat ik vertrok.
Guus moest nog naar Ndurutu en zoals altijd, aldus Guus, is er ook nog een hoop regelen op de valreep. Regelen maar vooral ook betalen.
Afspraak was dat we om 12.00 uur richting Nairobi zouden vertrekken. Morgen moeten we vroeg op het vliegveld zijn en dan kun je maar beter tevoren een nachtje in de buurt van het vliegveld verblijven. In ons geval in de stad Nairobi zelf.
En het lukte. 10 voor 12 was ik, met wat hulp van Riet door de haakjes in de gordijnen te doen, klaar!!!
Mijn koffers had ik eerder ingepakt en stonden al buiten.
Met al zijn afspraken en geregel was Guus toch verlaat.
Na een korte lunch was het inpakken en vertrekken. Uiteraard niet dan na uitgebreid afscheid te hebben genomen van Nazir, Schelmi, Ann, Dennis, Jozef, Peris en Mercy en dat kleine hummeltje. Kreeg haar helaas niet in mijn tas. Wat zal ik ze missen. Zo’n lieve mensen waarmee ik gewerkt heb en heel veel lol heb gehad. Ze hebben me een kIkuyu-naam gegeven en we hebben nog e-mailadressen en telefoonnummers uitgewisseld. Ja, hoe arm ook, dat gsm-metje is er toch.
John en Riet gedag gezegd, want die blijven nog tot de 20e, en dan is het zover.
Eerst naar de school om daar de naaimachine dan ook daadwerkelijk af te geven aan juf Mary. Ook nog even overleg gehad met de meester van Grade 5. Het knutselen van vooral de bloemen en de vingerpopjes was zo goed in de smaak gevallen, dat ze dat vaker zouden gaan doen…. pluspunt voor mij. Ook met de naaimachine zou men aan de slag gaan. Als dat lukt dan kunnen ze op extra (weliswaar gebruikte, maar dan toch) naaimachines rekenen. Dat is dus aan hen. Nog snel even in Grade 5 dag gaan zeggen.
Vervolgens opnieuw naar het weeshuis. Met behulp van een van de zorgmoeders heb ik de gordijntjes opgehangen en ik ben best trots op het resultaat. John en Riet hadden de muren van een fris blauw kleurtje voorzien en de gordijntjes passen daar perfect bij.
Op dit moment ben ik in het hotel in Nairobi. Morgenvroeg vroeg op.
Alles nog even in gedachten de revue laten passeren.
Ik ga ze missen, dat is zeker. En of ik terug kom? Als het enigszins kan, over niet al te lange tijd.

Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als ik.

Gatigu (betekent “friendly person” schreef Dennis), mijn Kikuyu-naam.

Josette

Geschreven door JosetteMath.vakantie