Als ik nog eens blader door de foto’s van de Rattentempel, sta ik er nog versteld van dat we deze bezocht hebben. Spijt heb ik er niet van, absoluut niet, maar gruwelen doe ik toch nog een beetje.

Vandaag stond een bezoek aan het Junagarh Fort op het programma. Het fort wordt door veel mensen bezocht, ook de eigen bevolking. Als er getrouwd wordt, bezoekt men het fort de dag na het huwelijk om te offeren in de kleine tempel, maar ook om zich te laten fotografen in de koninklijke ruimte waar je niets dan goud ziet. We hebben drie bruidsparen gezien. Van een daarvan heb ik foto’s mogen maken.

We waren tien minuten voor openingstijd bij het fort en er was al veel publiek en ja hoor, weer die mooie kleuren en stoffen. Een vrouwtje bij de ingang droeg een mooie kleur geel. Ik vroeg of ik een foto van haar mocht maken en dat vond ze goed. Ik liet haar de foto zien. Aan haar glimlach merkte ik dat de foto haar wel beviel. Nadat ik van de andere dames foto’s had gemaakt, liep ik terug in haar richting. Ze gebaarde dat ik naar haar toe moest gaan en liet me merken dat ze met mij samen op de foto wilde. Toen ze naast me ging staan schoten we beiden in de lach. Ze was echt klein. We leken net de reus en klein duimpje. Haar man wees ons op het plekje waar ze had gezeten en ik moest naast haar gaan zitten. Het verschil werd kleiner...... ha ha ha.

Het Junagarh Fort, dat origineel Chintamani Mahal heette, werd eind 16de eeuw gebouwd in opdracht van Radja Rai Singh. Het ligt zo’n anderhalve kilometer van het centrum van Bikaner, en is, anders dan de meeste forten in Rajasthan, niet op een heuvel gebouwd. De bouw van het fort startte in 1589 door Karan Chand en was ruim 5 jaar later voltooid. Het fort is 5 hectares groot, en bevat gebouwen in verschillende architecturale stijlen. Alle gebouwen zijn opgetrokken in rode zandsteen en marmer, en gedecoreerd met goudgekleurde zandsteen.

Het interieur van de verschillende paleizen met mooie binnenplaatsen en vele balkonnen in het fort is gedecoreerd en geschilderd in de traditionele Rajasthani stijl. Niet alleen waren er aparte paleizen voor mannen en vrouwen, maar elke heerser liet ook zijn eigen vertrekken bijbouwen, om zo niet de kamers van hun voorgangers te moeten gebruiken. Dit verklaart waarom het fort zoveel verschillende stijlen kent: de 16 achtereenvolgende generaties die in het paleis hebben gewoond, hebben allemaal hun sporen achtergelaten.
Het bezoek is indrukwekkend. Telkens opnieuw ben je verbaasd door de pracht en praal die in elke nieuwe binnenplaats of in elk nieuw vertrek op je wacht.

Het fort heeft 7 verschillende poorten, waarvan er twee als hoofdingang worden gebruikt. In het fort bevinden zich ook meerdere tempels voor de Hindoe en Jaïn religies.

In het water rond het fort werden vroeger naar verluid krokodillen gekweekt.

O ja, zie je de foto van de steiger? Hoezo veiligheidsregels??? Ha ha ha

Hoe zou ik toch uitzien in een sari? Omdat die vraag me de hele week in mijn hoofd bleef spelen, heb ik Sri gevraagd of je ze ook kunt passen. Ja, was zijn antwoord, maar daarvoor moeten we naar een stoffenwinkel. Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd en zeker niet tegen mij. Ook Christa en een paar andere dames hadden daar wel oor naar.
Na het tempelbezoek dus naar de stoffenzaak. De ene sari na de andere werd ons getoond. En ik mocht er een passen. Het is eigenlijk maar een lap stof, variërend van 6 tot 9 meter, die op een bepaalde manier om je lichaam wordt gewikkeld en waarvan het laatste stuk over je schouder (voor de ongehuwde) en over je hoofd (voor de gehuwde) wordt gedrapeerd. Een sari dragen zal ik thuis nooit doen, maar er een kopen om vervolgens om te toveren in een mooi jurkje, daar kan ik wel iets mee. Christa en ik hebben er ieder een gekocht. Omdat de lappen zo groot zijn, delen we gewoon.

Inmiddels zijn we in het hotel waar we op traditionele wijze werden welkom geheten. Mooie grote huisjes. Opnieuw veel luxe. Nu naar het zwembad...

Geschreven door JosetteMath.vakantie