Met een lunchbox van het hotel in de ene hand en de golftas in de andere hand stonden we om 7.30 uur klaar om te gaan golfen. Met een busje werden we opgehaald en naar de aanlegsteiger gebracht. Iedere organisatie heeft zo zijn eigen vervoer (of dat nu met de auto is of met de boot). Stipt om 8.00 uur vertrok de boot naar Ile aux Cerfs.

Ile aux Cerfs was jarenlang één van de best bewaarde geheimen van Mauritius. Het paradijselijke eiland heeft een grootte van ongeveer honderd hectare en is omringd met fraaie zandstranden en een felblauwe zee. Om 17 uur moeten alle boten en mensen het eiland weer verlaten hebben. Het is een onbewoond eiland.
Op dit eiland ligt de golfbaan van gelijke naam.
De golfbaan is ontworpen door Bernhard Langer. Deze Duitse golfer heeft tweemaal Augusta gewonnen. Met ieder handicap kan/mag op deze golfbaan gespeeld worden. De baan is 38 hectares groot en ligt op het zuidelijke deel van het eiland. De holes zijn nooit vlak, eerder heuvelachtig en lopen over de lengte van het eiland. Overal zie je grote groepen struiken, vulkaangesteente, meren en geultjes (vaak verborgen) en veel tropische bomen en planten.
Vanaf alle 18 holes heb je zicht op de oceaan, soms maar een glimp, andere keren loopt de hole vlak langs het water.
Water is wat deze baan betreft het kenmerk. Er zijn 9 meren en op 3 tees moet je de afslag over een zeearm spelen om de fairway te bereiken. Het speciaal voor deze tropische omgeving gekozen gras zorgt ervoor dat de baan in zeer goede conditie blijft. Na iedere slag is het weer spannend wat je te zien krijgt. Ligt de bal er nog? En welke hindernis moet ik nu weer nemen.
Men had ons al gewaarschuwd, maar dit overtrof onze stoutste verwachtingen. Wat een uitdaging. Dat je hier voldoende ballen bij je moet hebben moge duidelijk zijn want voor je het weet ben je er weer een kwijt. Gelukkig viel de schade deze keer mee. Math 2 en ik 5. Daartegenover, je kent Math, zijn er ook de nodige gevonden.

De service van de baan is top. Bij de aanlegsteiger van de golfbaan werden we ontvangen en mochten gelijk in een buggy plaatsnemen. Na een ritje door een parkachtige omgeving kwamen aan bij een super luxe clubhuis. De greenfee was dan ook navenant. Na betaald te hebben, werden we verzocht om naar de buggyparkeerplaats te gaan. De buggy stond, met onze tassen erin, klaar. Het personeel spreidde een handdoek voor ieder op de zit, wees op de koelbox aan de zijkant met water en gaf instructies over de bediening van het gps-systeem. Zeer handig voor als je de baan niet kent. Via gps zagen we de afstanden, niet alleen naar de holes maar ook naar de bunkers en waterpartijen. Het systeem gaf zelfs een melding als we ergens reden waar dat niet mocht. O ja, je kon ook je scorekaart digitaal bijhouden. Tijdens het spel kwam het personeel voorbij om de vragen of alles naar wens was en of er nog wensen waren. Aan het begin en halverwege was er een “refreshingpoint” met fruit, koekjes en sap. Deze stop was eigenlijk een en dezelfde, hangt er maar net vanaf van welke richting je kwam.....maar toch, het was er.
We hebben lekker gespeeld maar niet top gescoord, maar wat wil je op een moeilijke en vreemde baan.

Na afloop nog even nagenoten met een glaasje bier. Intussen werden de clubs schoongemaakt en klaargezet voor vertrek. Ook nu weer met de boot en auto retour.
De rest van de middag gewandeld langs het strand en een beetje geluierd.
Baal nog steeds dat ik jullie geen zelfgemaakte foto’s kan laten zien. Dan maar beetje “wegjatten” van de golfsite. Onze foto’s volgen zo snel als het kan.

Geschreven door JosetteMath.vakantie