Omdat we nog een halve dag vrij zijn, besloten we het oude deel van de stad te bezichtigen met een taxi. Jimmy reed ons overal rond en gaf uitleg.
Eerst naar het Kan Daw Gyi Lake oftewel het Koninklijk meer. Aan de oostzijde in het meer ligt de Karaweik, een betonnen replica van een koninklijke boot. De naam dankt de boot aan zijn boegbeeld in de vorm van een vogel uit de Indiase mythologie. De Karaweik is in de jaren zeventig gebouwd en doet dienst als restaurant.
In Yangon zijn meer dan tweeduizend historische gebouwen die nodig opgeknapt moeten worden. Prachtige koloniale gebouwen uit de tijd dat de Engelsen het land nog in bezit hadden. Yangon is daarom een van de meest unieke steden in Zuidoost-Azië. De Yangon Heritage Trust (YHT) trekt zich het lot van de gebouwen aan.
In 1866 werd Myanmar officieel een Britse kolonie. Yangon – dat toen nog Rangoon heette – groeide uit tot een belangrijke handelspost. De stad trok mensen aan vanuit de hele wereld en verwelkomde architecten die honderden gebouwen ontwierpen die in Londen niet zouden misstaan. Er werden overheidsgebouwen gebouwd, maar ook tempels, kerken, moskeeën en zelfs een synagoge.
Hoe het koloniale verleden is, blijkt uit ons ritje door de binnenstad van Yangon. In de hete middagzon staan de kolossale regeringsgebouwen, herenhuizen en pakhuizen voor een deel er nog net zo bij als in de vroeg twintigste eeuw. We hebben o.a. gezien: het Custom House (rood-witte bakstenen met prachtige gevels, Myanmar Economic Bank, Yangon Divisionist House, het Strand hotel, teveel om op te noemen. De foto's spreken voor zich.
Maar er is ook nieuwbouw. Vooral mooie grote nieuwe hotels waaronder het Pullman.
Het iconische Strand Hotel bijvoorbeeld ontvangt al sinds 1901 gasten en ook wij hebben er koffie gedronken. Wat een uitstraling. Even genieten en de tijden van weleer laten binnendringen.
Enkele straten verderop staat ook het Secretariaat nog overeind, de plek waar Myanmar in 1948 onafhankelijk werd van Groot-Brittannië. Het meer dan 110 jaar oude Hooggerechtshof schittert met haar donkerrode stenen boven de andere koloniale bouwwerken uit. En ook de in 1899 voltooide Saint Mary’s Cathedral, destijds ontworpen door de Nederlandse architect Jos Cuypers, (zoon van Pierre Cuypers) staat nog fier overeind.
En ook hier weer een pagode, de Sule-pagode.
Ten noordoosten van de Sule-pagode staat het oude Stadhuis, eveneens een fraai voorbeeld van de Britse koloniale bouwstijl. Jimmy maakte hier een foto van ons.
Ten zuiden van het Stadhuis ligt Mahabandoola Park, vernoemd naar een Birmese generaal en held uit de eerste Anglo-Birmese oorlog. Het rechthoekige park is een oase van rust in dit drukke deel van de stad. In het park staat het onafhankelijkheidsmonument. De zuil in het midden symboliseert de Birmese eenheid en de vijf lagere pilaren eromheen vertegenwoordigen de autonome staten van de Shan, Karen, Chin, Kachin en Kayah. In een cirkel rond de zuil staan beelden van chinthes, mythologische griffioenen.
Omdat we nog even tijd hadden, kon er nog een bezoekje aan de markt bij.
Het centrum van Yangon heeft een aantal aardige markten. De Bogyoke Aung San-markt aan Bogyoke Aung San Street is gevestigd in een overdekt marktgebouw uit 1926. De markt heette vroeger Scott Market, naar een oud-burgemeester van Yangon. Er zijn honderden winkeltjes en kraampjes. De koopwaar bestaat uit handwerkartikelen, lakwerk, sieraden en souvenirs, zoals voorwerpen van rotan en teakhout, schoudertassen uit de deelstaat Shan, borduurwerk, marionetten, sieradendoosjes met paarlemoer inlegwerk en muziekinstrumenten. Longyi’s (sarongs) en cheroots (Birmese sigaren) kun je er ook kopen.
Vanmiddag vertrekken we met de nachtbus naar Hsipaw. Dit plaatsje ligt helemaal in het noorden.
Even nog een korte reactie op de gemelde onrust. Wij merken daar niets van. Zune Zune gaf gisteren aan dat de meningen verdeeld waren over Aung San Suu Kyi. Vandaag lazen we in een Franse krant dat ze toch naar het gebied is afgereisd. Er zijn meer dan 600.000 Islamieten naar Bangladesh gevlucht. Ze heeft een verrassingsbezoek gebracht aan het episch centrum van de onrust. Onduidelijk is of ze afgebrande dorpen bezocht heeft. Van Jimmy begrepen we dat haar bezoek niet in de nieuws van Myanmar is/werd vermeld.
Geschreven door JosetteMath.vakantie