Beetje vreemde titel, maar toch. Vandaag zijn John en ik de hele dag thuis geweest. Ik ben verder gegaan met het naaien van de gordijnen. Twaalf ramen, vierentwintig gordijnen. Ben ontzettend blij met de nieuwe naaimachine. De gordijnen van het gastenverblijf zijn helemaal klaar en van het huis van Guus drie van de zeven. Still four to go….

Alles wat klaar is, wordt door John (door Nazil Ironman genoemd) gestreken, soms twee keer in verband met de vouwen. Het moet er straks netjes bij hangen….toch.

Dan de “happy birthday-slinger” van de schoolkinderen.
De verkeerd geplaatste letters hebben we inmiddels weer rechtgezet.
Nazil, onze kok, en Schelmi, de hulp, heb ik zo gek gekregen dat ze ook zijn gaan borduren; zelfs Mercy, de jonge moeder, deed mee. Op die manier gaat het wat sneller.
Maandag na schooltijd ga ik met de klas knutselen. Alles om de slingers te versieren, verheug me nu al weer.

Riet heeft de tijd gevuld met het schilderen van de keuken van het weeshuis. Wellicht dat er morgen nog een laagje overheen moet. Likje verf was wel nodig, zeker met de nieuwe aanrechten erin.

Zoals ik al schreef zijn de gordijnen voor het huis van Guus en het gastenverblijf. Deze zijn door Guus gebouwd naast zijn werkplaats.
Een van de problemen waar men hier tegenaan loopt is dat wanneer kinderen uit het weeshuis meerderjarig worden, zij het weeshuis moeten verlaten. Of er nu opvang is elders of niet, het is gewoon wegwezen. Hebben ze werk en ook woonruimte of kunnen wellicht naar familie, dan is dit geen probleem. Het gaat net om die tieners, die tussen wal en schip vallen. De door Guus en Maria gebouwde huizen gaan straks dan ook voor die laatste groep als tijdelijk opvang dienen. Deze kinderen hebben niet, zoals in Nederland, een scala aan hulpverleners die hen wegwijs maakt in de grote boze wereld.
Tevens zal er iemand komen wonen die een en ander in de gaten zal houden. Voorzover ik begrepen heb, is dat Anna, de moeder van dat kleine jochie (Bruce) dat gisteren met ons mee op safari is geweest.
Hier snijdt het mes niet alleen aan twee kanten, maar aan meerdere. Guus heeft zijn eigen plek hier, vlak bij zijn werkplaats, de kinderen hebben opvang, Anna heeft werk en woonruimte en er wordt op de spullen gelet.
Voor het geval jullie denken, wie financiert dit allemaal????? Geen nood, ik vergeet jullie echt niet.

Ik stop, het was best een zware dag, wordt vervolgd….
In tegenstelling tot gisteren, vandaag maar weinig foto’s. Alleen van onze noeste huisvlijt.

Geschreven door JosetteMath.vakantie