Vandaag een lang verhaal, er is ook zoveel te zien. Mijn fotocamera heeft opnieuw overuren gedraaid.
In Singapore woont een grote verscheidenheid aan etniciteiten. Sommige bevolkingsgroepen zijn dermate nadrukkelijk aanwezig dat ze een eigen wijk hebben. Een mooi voorbeeld daarvan is Little India, waar vooral mensen wonen en werken die oorspronkelijk uit India en omstreken komen. In deze culturele wijk van Singapore wordt je verrast door de kleuren en geuren in de straten. Daar waar allerlei culturen samenkomen zijn de winkels en restaurants dat niet anders. De invloeden uit Pakistan, India, China en Saoedi-Arabië zijn duidelijk aanwezig. De meest indrukwekkende bezienswaardigheid in dit deel van Singapore is de Sri Veeramakaliamman Tempel, maar daar later meer over.
Niets is beter dan deze wijk te bezoeken met een local en dan ook nog eens met een kleine groep, een wandeltocht over eten en cultuur.
Kleine groep????? We vallen weer met de neus in de boter. We krijgen een privé tour. Rachel, half Maleis half Chinees, leidde ons rond. Wat weet deze dame veel en wat is ze oplettend; bang dat we ergens in zouden stappen of onder zouden komen.
Nadat we eerst kort uitleg kregen over het ontstaan van Little India, bracht ze ons naar het Tekka Centre. Een supergrote markthal met groenten, fruit, vlees en vis, met in het midden het Hawker Centre.

Het gebouw waar de markt is, dateert uit 1915 en is na een grote renovatie heropend op 1 oktober 2023. De markt stond vroeger bekend als Kandang Kerbau Market, of 'buffelverblijf' in het Maleis na de veehandel in het gebied.
Tegenwoordig heeft Tekka Centre de erfgoedstatus bereikt vanwege zijn culturele betekenis, en beschikt het over hawker-kraampjes die zowel lokale als internationale menigten trekken vanwege de reputatie voor het serveren van heerlijk hawker-voedsel. Hawker is een kluster van kleine(re) eettentjes. Het is niet verwonderlijk dat de Zuid-Aziatische keuken hier domineert, waaronder briyani in Tamil-stijl, naan geïnspireerd door Pakistan en Noord-India, Keralan appam, Sri Lankaanse curry's en Indiase rojak. Ja een mond vol, letterlijk en figuurlijk, aldus internet.

De enorme voedselkeuzes daar is net zoals op de markt, overweldigend. Fijn dat Rachel er was. Ze laveerde ons overal doorheen, gaf uitleg en wees op datgene wat ze voor ons zou gaan bestellen. Een van de kraampjes had een „Michelin sticker“ voor zijn „eend“ en weer een andere kraam had bezoek gehad van kok en Tv-presentator Anthony Bourdain die hem prees vanwege de beste mie.

Wat hebben we gegeten:

• Butter Chicken naan & Curry
• Indian Rojak (soort roedjak)
• Indian Prata (omelet)
• Chendol iced dessert, smaakte als Indonesische tjendol.

Tijdens de uitleg op de markt vertelde ze over Galangal. Deze wortel lijkt op gember, maar verschilt daar behoorlijk van. Bleek Laos te zijn. Ik ken Laos maar dan in poedervorm. Zo zie je maar, nooit te oud ons iets te leren.

Vervolgens naar het Tang Teng Niah House gewandeld. Het voormalige huis van Tan Teng Niah, gebouwd in 1900, is de laatst overgebleven Chinese villa in Little India. Het belichaamt een vaak over het hoofd gezien verhaal van de tijd dat kleine Chinese industrieën opereerden naast de vee- en rotanbedrijven in Little India. Tan Teng Niah was een towkay (Chinese zakenman met een goede reputatie) die eigenaar was van verschillende zoetwaren-fabrieken langs Serangoon Road die suikerriet gebruikten om snoep te produceren.
Het huis werd in de jaren tachtig gerestaureerd en bewaard voor commercieel gebruik.

Rachel vertelde over „social housing“ (HDB-flats).
In Singapore is grond schaars. De skyline van Singapore zou dan ook niet compleet zijn zonder de kleurrijke hoge appartementsgebouwen voor openbare woningen. Deze appartementen, gebouwd door de Housing Development Board, staan in de volksmond bekend als HDB-flats. Zoals veel Singaporezen is ook Rachel in een HDB-flat opgegroeid. Ongeveer 80% van de Singaporezen woont in een HDB-flat. De toewijzing van een woning is gekoppeld aan het inkomen. Er zijn daarenboven zeer strikte regels bij de verdeling van de woningen. Rachel nam ons mee in een HDB-flat naar de 13e etage, waarbij we uitzicht hadden op én Little India, maar ook op de vele HDB-flats daaromheen.
Een gemiddelde woning is ca 100m2 groot. Klinkt weinig, maar zelfs in Valkenburg zijn er appartementen bij mij in de buurt die kleiner zijn (90m2).
Vroeger leefde men hier met 8 mensen op 8 m2, onvoorstelbaar.

Van de HBD-flat naar de rijkelijk gedecoreerde hindoeïstische tempel Sri Veeramakaliamman, een van de oudste tempels van Singapore.
Deze tempel is gewijd aan Veeramakaliamman, de godin Kali, een felle incarnatie van Shiva's vrouw en 'Vernietiger van het Kwaad'. Hindoes geloven ook dat ze onwetendheid vernietigt en haar toegewijden beschermt door de wereldorde te handhaven. Gelovigen vragen om bescherming tegen ziektes en vragen hulp hulp om hun vruchtbaarheid terug te krijgen.

Alleen op blote voeten en met bedekte knieën en schouders mag je erin, dus schoenen en sokken uit. Ik droeg een lange broek met t-Shirt en kon zo doorlopen. De tempel werd druk bezocht en er werd veel geofferd.

Al wandelend door de straten wees Rachel ook op de muurschilderingen, zoals in Hindoo Road de „Working Class Hero“ van Zero.
Tamil superster acteur Rajinikanth, geportretteerd door de ogen van ZERO, een van Singapore's streetart-pioniers. Rajinikanth is een „Working Class Hero“ die zelf uit een bescheiden achtergrond kwam en altijd de gewone man heeft verdedigd.

Een andere muurschildering „Daily Delivery“, gemaakt door Jaba, is te vinden in Baboo Lane. Dit enorme stuk neemt de hele muur van een winkelhuis van twee verdiepingen in beslag en is getiteld "Daily Delivery" en bevat JABA's kenmerkende futuristische kijk op de traditionele tiffin-handel, ook bekend als de originele voedselbezorgservice.
Een eerbetoon aan de bezorgers die het verkeer op hun karren trotseren om verse ingrediënten en voedsel te leveren aan de restaurants en mensen van Little India. Deze muurschildering bevat een fictief verhaal over de toekomst in Little India. De man met tiffins, of gestapelde metalen containers met voedsel, trapt op een kar die eigenlijk een vermomde hovercraft is. Als je goed kijkt, kun je zien dat de wielen van de kar ook zijn uitgerust met een turbomotor.

Onze wandeling werd afgesloten met een bezoek aan de bloemenbinders. Het offeren van bloemslingers is in het hindoeïsme overal ter wereld een vast gebruik. Rachel nam ons zelf mee naar de werkplaats achter het stalletje om ons zodoende te laten zien hoe de slingers gemaakt worden. In een hoog tempo draaiden de heren de bloemen om een touw. Prachtig om te zien. Huub heeft het gefilmd, jammer dat ik het niet op Pindat kan zetten.

Wat een geweldige gids. Een aanrader. Ze vertelde een eigen (kleine) touroperator te zijn en af en toe te worden ingeschakeld door GetyouGuide. Mocht je ooit plannen hebben om Singapore te bezoeken, meld je bij mij. Ik heb haar gegevens. Dan kun je rechtstreeks boeken.

Op haar advies hebben we de Sultan Mosque en het Atlas gebouw bezocht.
De Sultanmoskee ligt in Kampong Glam in de wijk Rochor.
De omgeving van Kampong Glam werd reeds bij het eerste Brits bestuur in 1819 toegewezen aan Maleisiërs en andere moslims. Kampong Glam, vernoemd naar de gelamboom, was ooit een etnische enclave voor de moslimgemeenschap in de jaren 1800.
Sultan Hussain Shah van Johor bouwde hier een paleis. Naast zijn paleis bouwde hij tussen 1824 en 1826 een moskee met financiële steun van de Brits Oost-Indische Compagnie. Deze moskee werd in het begin van de 20e eeuw vervangen door een groter bouwwerk. De huidige moskee werd in 1975 erkend als nationaal monument.
Ik moet bekennen, ik heb mooiere moskeeën gezien.

Als je van Art deco houdt, en dat doe ik, dan is een bezoekje aan het Parkview Square is must.
Parkview Square, een van de meest iconische bezienswaardigheden in Singapore, werd gebouwd in 2002. Deze wolkenkrabber, gelegen in het Bugis-gebied, is een bewijs van de elegantie en grootsheid van de stijl. De imposante gevel heeft een symmetrisch ontwerp, ingewikkelde versiering en een opvallende koperen koepel.

De Atlas Lobby and Bar, gehuisvest in het gebouw, is waarschijnlijk de beste plek om de Art Deco-stijl tot leven te zien komen. Met weelderige meubels en een menu dat de glamour van de jaren 1920 viert, is het net alsof je de wereld van Jay Gatsby inloopt.

Met zijn Art deco-exterieur heeft het kantoorgebouw Parkview Square de bijnamen "Gotham" en "Batman-gebouw" gekregen onder de lokale bevolking. Maar één stap in de lobby zal een warme, sierlijke ruimte onthullen, gevuld met rode loper, leren hokjes en een gigantische gouden toren.

De 26-foot hoge toren is eigenlijk een ginbibliotheek met 1.300 variëteiten van over de hele wereld. De bibliotheek maakt deel uit van Atlas, een bar die in 2017 in Parkview werd geopend. Bezoekers en werknemers (het gebouw is de thuisbasis van verschillende organisaties, waaronder de ambassades voor Mongolië, Oostenrijk en de Verenigde Arabische Emiraten) kunnen gins nippen uit regio's die zo ver weg zijn als Bolivia, België en Japan, en die dateren tot 1910. We hebben het maar bij kijken gehouden.

De dag afgesloten met een riviercruise. Zoveel gezien en gedaan vandaag….. had het niet willen missen.

Geschreven door JosetteMath.vakantie