4 feb

De binnenstad van Paramaribo is een groot openluchtmuseum zoveel is er te bekijken en alles op loopafstand. Deze historische binnenstad is in 2002 door UNESCO toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst. Vanochtend vroeg heb ik de Kathedrale basiliek Sint Petrus- en Paulus bezocht. Met uitzondering van zondag en zaterdag is de kerk iedere dag geopend van 6.00 uur tot 13.00 uur. Een vroeg bezoek is dus een must, want na de les is de kerk gesloten.

Van drempel tot torenspits gemaakt van hout is dit een van de twee grootste houten kathedralen van Zuid-Amerika.
Omdat ik een blouseje aan had zonder mouwen zou ik eigenlijk de kerk niet in mogen. Jawel hoor, zij wel weer. Ha ha
Er zat een oud dametje die alles goed vond. „Ga maar rondkijken“, zei ze. Toen ik weer terugkwam vroeg ze of ze mij een en ander over de kathedraal mocht vertellen. Tuurlijk…….zij, 83 jaar, had volgens mij wel behoefte aan een praatje. Ze legde uit dat waar de kerk nu staat, eerst een Joods theater stond. Een klein deel van de trap van dat theater was nog te zien. Helaas geen foto want de leuning hing vol met spullen. Ook wees ze de plek waar Peerke Donders begraven ligt en vertelde ze dat de kroonluchters in de kerk uit Maastricht kwamen.
Wat Peerke betreft zei ze dat men aan het onderzoeken was waaraan hij nu precies zou zijn gestorven. Mocht het lepra zijn geweest dan wordt hij heilig verklaard, zo niet dan blijft het bij een zaligverklaring. Ik geloof alles 🤨
Van het skelet mistte men wel een ellepijp, wist ze nog te vertellen.

Dan wat het net te vertellen heeft:
Voor de façade en de pilaren van de kerk is onder meer Surinaams groenhart gebruikt, een duurzame en opvallend harde houtsoort, waar bijna geen spijker in te krijgen is. Om de dunne stammen van deze boom meer volume te geven, werden de smalle kerkpilaren daarna omhuld met lagen onbewerkt cederhout. Ook de rest van het kerkinterieur is van roodbruin ceder. (Ziet er prachtig uit) Het houtsnijwerk van de kathedraal is duidelijk van hier: de siervormen op kapitelen en bogen zijn gesneden door vrije creoolse houtwerkers. Bijzonder, want de slavernij was nog maar kort voor de bouw van de kerk afgeschaft in Suriname (in 1863). Op deze manier wilden de priesters de kerk aantrekkelijk maken voor de groeiende gemeenschap van bevrijde slaven, in Paramaribo ‘marrons’ geheten.

Eind vorige eeuw was de kathedraal in een lang niet zo’n goede staat als vandaag. Door een mislukte renovatie begon de kerk langzaam te hellen, de façade bladderde en toen er ook nog termieten en houtrot aangetroffen werden, sloot de kathedraal voor meer dan 20 jaar haar deuren. In 2010 werd een vijfjarige renovatie afgesloten en sindsdien is de houten kathedraal weer in perfecte staat. Wie goed naar het plafond kijkt kan aan de donkere en lichte delen zien welke balken vervangen zijn. De kathedraal is door paus Franciscus bekroond met de hoogste eretitel voor een katholiek bouwwerk: sinds 2014 is de houten kathedraal ook een basiliek.

Dat de Sint-Petrus-en-Paulus zich nu ook basiliek mag noemen, komt mede doordat de kathedraal een bedevaartsoord is voor katholieke Surinamers (20 procent van de bevolking).

Daarnaast herbergt de kerk de stoffelijke resten van de Tilburgse priester, Peerke Donders (1809-1887 en tot priester gewijd in Oegstgeest D/V!!) Deze Nederlandse missionaris besteedde een groot deel van zijn leven aan de verzorging van de melaatsen van Batavia, een leprakolonie ten westen van Paramaribo, waar zieken onder erbarmelijke omstandigheden leefden. In 1982 is Donders door Paus Johannes Paulus II zalig verklaard.

En dan als klapper natuurlijk het orgel, gebouwd rond 1890 door de Utrechtse orgelbouwer Maarschalkerweerd & Zoon (heeft ook orgel Concertgebouw gebouwd).
Helaas pindakaas, het enige dat ik zag was de orgelkas. Men is al een hele tijd doende het orgel te restaureren, maar door COVID is alles achterop geraakt.
In een filmpje over het orgel hoorde ik Ruud van Straten, orgelspecialist en opsteller van het restauratie-plan voor dit orgel, zeggen dat er vier historische orgels in Paramaribo zijn. Dit orgel, het orgel in de Maarten Lütherkerk (Bätz-orgel uit 1835), het orgel in de Centrumkerk (Naber-orgel uit 1846) en het orgel in de St, Rosakerk, (Vermeulen-orgel uit 1927).
Roel, we kunnen een dagtocht organiseren!!!!!!!

Vervolgens ben ik naar de Synagoge gelopen (helaas dicht) en de daarnaast gelegen Moskee. Ik was de enige bezoeker. Buiten het mooie glas-in-loodwerk, was het binnen er erg kaal. Ik heb wel mooiere moskeeën gezien.

Aansluitend weer naar het CDR voor de tweede lesdag. Ook nu weer op een prettige manier les kunnen geven. De groep is groot in verhouding met wat ik gewend ben, maar het lukt. En ook al moeten we serieus zijn, het is een behoorlijke hoeveelheid leerstof die besproken moet worden; er is ook ruimte om te lachen.
In de pauze deze keer geen saoto maar nasi. Ik kan hier wel aan wennen…….

Geschreven door JosetteMath.vakantie