Inle lake is een groot meer in Myanmar van ongeveer 20 km lang en 11 km breed en staat bekend om de op palen gebouwde dorpen, drijvende tuinen en beenroeiers. Het is het op één na grootste meer van het land en het ligt op bijna 900 meter boven zeeniveau. Omgeven door heuvels en bergen is dit een schitterende plek om te bezoeken en zeer zeker een mooie afsluiting van een geweldige vakantie.

De omgeving wordt bewoond door de Intha-bevolking. Intha betekent ‘Zonen van het meer’ en hun levenswijze is sterk verbonden met het water. Ze wonen in huizen op palen in het water, maar ook in kleine dorpjes aan de oever of in grotere steden dichtbij. Ze verbouwen gewassen op drijvende stukken grond en leven van de visvangst. Er zijn zelfs drijvende plantages te vinden. De Intha’s binden moerasplanten aan een laag aarde vast, waardoor de aarde blijft drijven. We hebben deze "floating garden" ook de "tomatogarden" genoemd, gezien. Bij het dorpje Ywama is zelfs wekelijks een drijvende markt te bezoeken. Joe, onze gids, vertelde dat het "drijvende" van deze markt steeds minder wordt, omdat de grond vast raakt aan de bodem van het meer.

In het gebied rond het meer worden ook veel markten gehouden, die iets minder toeristisch zijn. Er zijn ook verschillende werkplaatsen zoals weverijen, zilversmeden en sigarenfabriekjes te zien. Opvallend zijn ook de lokale vissers die op een bijzondere manier met hun been roeien. Zo staan ze op het puntje van de boot en roeien ze door een been om de roeispaan heen te slaan. Ze roeien op deze manier omdat ze staand een beter zicht hebben op de drijvende planten in het water, die ze moeten ontwijken en de luchtbellen kunnen traceren die wijzen op de aanwezigheid van de vissen.
Een prachtig plaatje, het is ons een raadsel hoe ze dit voor elkaar krijgen.

De meeste toeristen verblijven in de stad Nyaung Shwe die aan de noordkant van het meer ligt. Ook wij verblijven hier.

De beste manier om Inle Lake te verkennen is door het maken van een boottocht. Rond 8.30 uur haalde Joe ons op. Met de fiets, ca 15 min. fietsen, ging het vervolgens naar de haven waar de boot klaar lag.
Wat een bedrijvigheid van boten, goederen worden naar de steden gebracht en mensen worden rondgevaren.
Zo ook wij; heerlijk onderuitgezakt in een stoel (ja op deze boten staan stoelen) was het een uurtje varen naar Ywama naar de Phaung Daw oo markt. Weer die kleuren en geuren. Alles is er te verkrijgen, zelfs naar de kapper kun je gaan.

Aansluitend naar de Phaung Daw oo Pagode. Deze Pagode is de bekendste in het Inle Lake gebied. In de Pagode bevinden zich vijf Boeddhabeelden die bedekt zijn met zoveel bladgoud dat je het origineel niet meer kunt zien. Op een oude foto kan de toerist zien hoe de beelden er ooit hebben uitgezien. Alleen mannen mogen bladgoud op de beelden plakken. Het was dus aan Math om foto's te maken deze keer.

Tijdens de rondvaart stop je bij de nodige workshops waar je leert hoe ze weven, boten maken, sigaren draaien of zilver maken, met uiteraard een winkel aan het einde van de elke korte rondleiding.
In het kort probeer ik e.e.a. weer te geven.

De boten.
Er worden 3 soorten boten gemaakt, kleine vissersbootjes die ook door de vrouwen gebruikt worden tijdens hun werk in de tuinen, grotere boten zoals de boot die op de foto staat en die gebruikt worden voor het vervoer van personen en goederen en dan nog een slag groter, te gebruiken op feesten. Op deze grote boten kunnen 100 beenroeiers staan.

De sigaren.
De Cheroots, Birmese sigaren worden door mannen, maar vooral door vrouwen gerookt. Ze worden in kleine werkplaatsen handmatig gemaakt. De lekkerste komen uit de omgeving van Kalaw en het Inle Lake. Ze bevatten maar een kleine hoeveelheid tabak, de rest is een mix van andere bladeren, wortels en kruiden, o.a. steranijs en anijsolie. Is het buitenblad wit, dan is er een extra-opwekkend middel aan toegevoegd.
En hoewel we beiden niet roken, moesten we toch even proberen.

De weverijen.
Geweven wordt met draden vervaardigd van kantoen, zijde of uit de stengel van de lotusbloem. We hebben dit laatste proces bekeken. Telkens worden er in 4/5 stengels kleine sneetjes gemaakt waarna de stengel wordt gebroken en de draden er voorzichtig worden uitgetrokken. Nadat dit een paar keer is gebeurd, worden de verkregen draden samengerold tot een draad. Vervolgens gaan ze op klossen en wordt de stevigheid gecontroleerd. Dan is het de beurt aan het wassen en verven.

De weefster die we aan het werk zagen had op haar spoelen het garen dat op zodanige wijze was ingekleurd dat ze, indien ze iedere spoel op correcte wijze gebruikte, het patroon als het ware zag groeien op haar weefgetouw. Zeer boeiend om naar te kijken moet ik zeggen.

Verder hebben we nog het maken van zilveren sieraden en papieren paraplu's gezien.
Wat enorme indruk op ons heeft gemaakt, waren de zogenoemde "longnecks". Meisjes krijgen vanaf hun veertiende jaar 9 ringen om de nek. Iedere verjaardag tot hun 22 jaar komt daar een ring bij. De ringen zijn zo zwaar, dat ze de schouders naar beneden drukken waardoor het lijkt alsof de nek langer wordt. Maar niet dus. Ook om hun benen dragen ze deze ringen. De nekringen worden tijdens de nacht vastgezet zodat ze makkelijker kunnen slapen. De dames die wij zagen, wonen in dorpen in de omgeving en komen naar het meer om zich te laten fotograferen om zodoende wat extra geld te verdienen. Van Joe heb ik begrepen dat de jonge meisjes hier niet meer aan willen.
Geluncht hebben we in een authentiek huis op palen. Wij westerlingen hebben toch moeite met het op de grond zitten, vandaar maar een extra paar kussen onder je billen. Weer een heerlijke noedelsoep gehad.
Hoewel we nog een paar plekken konden bezichtigen, hebben we ervoor gekozen om na de Indien Pagode het voor gezien te houden. Je neemt niets meer op.
Indien is zo'n plek waar je al snel na binnenkomst de geschiedenis in getrokken wordt. De half vergane tempeltjes en kleine pagoden, waar er honderden van zijn, liggen er erg vervallen bij en zijn soms begroeid door bomen en struiken. Je loopt hier in een mysterieuze verstilde wereld, waar niets leeft en de tand des tijds ongemerkt doorknaagt. En.....nagenoeg helemaal alleen (hoe lang nog.....)
Op weg terug naar het hotel kwamen we vooral veel vrouwen tegen. Aan het einde van de dag na een dag hard werken wordt de oogst naar huis gebracht. Een deel voor eigen gebruik en een deel om te verkopen op de markt. Tijd om de was te doen en je te wassen en tanden te poetsen. Waar..... in het meer natuurlijk.

Veel indrukken.....maar enorm mooie

Geschreven door JosetteMath.vakantie