Omdat we vandaag maar twee duiken op het programma hadden staan, hebben we eerst Khasab Castle bezocht. Het kasteel ligt op nog geen 500 meter van het resort.

Het kasteel van Khasab werd gebouwd door de Portugezen in het begin van de 17e eeuw. Er zijn aanwijzingen dat het is gebouwd op de ruïnes van een eerder inheems fort. Zo'n 25 jaar na de bouw werden de Portugezen uit Oman verdreven en werd het kasteel overgenomen door Omaanse heersers, die het aanpasten aan hun eigen militaire behoeften.

Toen het werd gebouwd, stond het kasteel naast het strand. Op dit moment is de zee teruggetrokken en is er nieuw land voor gemaakt en ontwikkeld. Het kasteel heeft een vierkante plattegrond met 1 ronde hoektoren en 3 rechthoekige. Het heeft een centrale, ronde toren in het midden.

In 1990 werd het kasteel van Khasab gerestaureerd. Het kasteel van Khasab kan tegen een kleine vergoeding worden bezocht. In de gigantische middentoren van het kasteel bevindt zich een museum waar verschillende ambachten en archeologische collecties, gevonden in het gouvernement Musandam, zijn tentoongesteld. In het kasteel vind je verder de woonfaciliteiten die zijn omgebouwd tot een gemeubileerd huis met alle meubels van het kasteel, inclusief een tentoonstelling van traditionele kleding en ornamenten. Ook een schoolklasje, een bruidspaar, een slaapkamer, een keuken, een apotheek en de rechter zijn er te zien. Op een van de posters zie je de verschillende gezichtsbedekkingen voor de vrouwen.

Een model van Bayt AlQefel (het slotenhuis) is gebouwd op de binnenplaats van het kasteel, met tentoonstellingen van de boottypes waar dit gouvernement beroemd om is, samen met een model van het zomerhuis. Er is een put gegraven die de manier aantoont om er water uit te trekken, naast een traditionele oven en handmolen (een handmolen is een slijpmachine gemaakt van steen of massief steen in de vorm van twee ronde slijpstenen, waarvan de bovenste op de onderste draait. Een gat in het midden van de stenen was waar een metalen pen werd geplaatst om de molen met de hand te draaien).

Zowel kasteel als museum zijn zeker een bezoekje waard.

Daarna zijn we gaan duiken. De eerste duik was een wrakduik; iets wat ik graag doe. Rond, onder en boven het schip overal kijken of er iets speciaals zit. Naar binnen kon niet, helaas. Ik was anders zeker gegaan.
Het wrak waarop we gedoken hebben heet „Al Batinah“. Al Batinah is een patrouilleboot van de Oman Navy, die in februari vorig jaar na 30 jaar dienst tot zinken werd gebracht. De boot licht mooi recht in het zand op 22m, en rode en oranje ingelegde sponzen hebben de randen van het dek al bedekt, helder tegen een appelgroene achtergrond.

Met ons dook ook Bader, de eigenaar van Musandam Discovery Diving (eind 2015 opgericht). Bader is een vriendelijke man. De mooie heldere foto van mij heeft hij gemaakt.
Tijdens de rustpauze tussen de twee duiken voeren we naar een soort inham. Daar lag Kumzar. Nieuwsgierig door wat Bader over dit dorp vertelde, heb ik op internet gezocht. Dit heb ik gevonden….

„ Een klein vissersdorpje verscholen in de ruige bergen van Musandam. Met een geschatte bevolking van ongeveer 5000 mensen, is Kumzar zeer geïsoleerd en alleen bereikbaar per boot of via verraderlijke bergwegen.
Volgens de mondelinge geschiedenis en folklore van het dorp gelooft de lokale bevolking dat hun dorp meer dan 1.000 jaar geleden werd gesticht door een groep Arabieren die probeerden het Umayyadische kalifaat te ontvluchten. Er wordt gezegd dat ze hun toevlucht vonden in de ruige bergen van Musandam, waar ze een nederzetting bouwden en handel tot stand brachten met nabijgelegen landen. Met beperkt land om een toevluchtsoord te bouwen, is Kumzar momenteel een doolhof van smalle steegjes en stenen huizen, met af en toe moskeeën of scholen. De hoge bergen beschermen het meestal tegen wind en regen, maar het dorp wordt wel overstroomd tijdens zware regenval. In de zomer verhuizen sommige dorpelingen naar verluidt naar het nabijgelegen Khasab om een paar boerderijen te huren waar ze dadels verbouwen en de producten van deze boerderijen oogsten om hun gezin de rest van het jaar te voeden.

Met deze beperkte middelen hadden de Kumzaris vertrouwd op de overvloedige wateren van de Arabische Golf om zichzelf te onderhouden. Hoewel er een grote verbetering is geweest in de manier waarop ze tegenwoordig vissen, vertrouwden de dorpelingen op kleine houten boten en gebruikten ze netten en traditionele vistechnieken om een verscheidenheid aan vissen te vangen, waaronder tonijn, makreel en barracuda. De visserij blijft in het hart van Kumzar. Wat ze ook uit de zee oogsten, wordt vervolgens in de zon gedroogd, een proces dat enkele dagen kan duren voordat het op de nabijgelegen markten wordt verkocht of naar andere delen van Oman wordt verzonden. Dit arbeidsintensieve proces is essentieel geweest voor het voortbestaan van het dorp.

De taal die wordt gesproken door de dorpelingen van Kumzar is een uniek dialect van de Shihhi Arabische taal, die wordt gesproken op het schiereiland Musandam in Oman. Dit dialect wordt vaak Kumzari genoemd en onderscheidt zich van andere Arabische dialecten in de regio. De oorsprong van Kumzari is niet helemaal duidelijk, maar sommige taalkundigen geloven dat het mogelijk verband houdt met een oud Arabisch dialect dat bekend staat als Himyaritic, dat meer dan duizend jaar geleden in Zuid-Arabië werd gesproken. Anderen speculeren dat Kumzari sterk is beïnvloed door de talen van naburige stammen en culturen, zoals Baluchi en Perzisch. Voor bezoekers van Kumzar kan de Kumzari-taal een intrigerend aspect zijn van de dorpscultuur. Terwijl de meeste dorpelingen Arabisch spreken en sommigen ook Engels, blijft Kumzari de taal van het dagelijks leven in Kumzar. Bezoekers kunnen luisteren naar de dorpelingen die in Kumzari praten en de unieke intonaties en uitspraak van het dialect observeren.

Ondanks zijn unieke kenmerken is Kumzari door de eeuwen heen grotendeels onveranderd gebleven. Dit komt deels door de geïsoleerde locatie van Kumzar, waardoor de taal zich onafhankelijk van invloeden van buitenaf heeft kunnen ontwikkelen. De dorpelingen hebben ook een bewuste poging gedaan om hun taal en cultuur te behouden en hun tradities en verhalen door te geven door middel van mondelinge geschiedenis. In de afgelopen jaren is er enige bezorgdheid geweest over de toekomst van Kumzari, aangezien jongere generaties Arabisch en Engels op school zijn gaan leren en hun moedertaal minder vloeiend worden. Er zijn echter ook inspanningen geleverd om Kumzari te behouden en te promoten, zoals de oprichting van een Kumzari-taal- en cultuurcentrum in de nabijgelegen stad Khasab.

Tegenwoordig is Kumzar een vredige oase in het midden van de Arabische Golf, een plek waar de tijd lijkt stil te staan. Bezoekers kunnen het dorp te voet verkennen en de ruige schoonheid van de bergen en het azuurblauwe water van de Golf bewonderen. Ze kunnen ook een boottocht maken om de vissersboten in actie te zien of proberen hun eigen diner te vangen.

Maar misschien zijn de grootste aantrekkingskracht van Kumzar de mensen. De dorpelingen zijn vriendelijk en gastvrij en delen graag hun cultuur en manier van leven met bezoekers. Ze zijn trots op hun tradities en willen ze graag behouden voor toekomstige generaties“

Als je Kumzar vanaf het water ziet liggen, heb je niet in de gaten hoe ver naar achteren nog gebouwen staan. Men wil graag uitbreiden, maar krijgt daar geen toestemming voor, aldus Bader. Daarom is een weg aangelegd en kunnen de bewoners grond krijgen boven op de berg. Daar wordt nog geen gebruik van gemaakt. Ik voeg een foto bij, gemaakt vanaf land.

Jammer dat we geen tijd meer hebben om deze authentieke levenwijze in de Arabische Golf nader te ontdekken.

Na een heerlijke massage hier in de Spa, hebben we deelgenomen aan het Fisherman’s BBQ DIner. Morgen vertrekken we naar Dubai.

Geschreven door JosetteMath.vakantie