Mijn dag kan vandaag niet meer stuk. Al vroeg zijn we, John en ik, op weg gegaan naar de school. Veel te vroeg, maar dat mocht de pret niet drukken. De kinderen van de Milimanischool waren al druk bezig. Mary, de juf en “eerste” lerares, ontving ons met open armen. Dat te vroeg zijn, is snel opgelost. De uren van de kinderen werden gewoon omgezet zodat de “ nieuwe juf en meester” hun gang konden gaan.
Terwijl wij wachten heb ik nog een paar foto’s kunnen maken van de schoolplaten die hier nog gebruikt worden.
Even later konden we naar de klas. De kinderen van grade 5 waren vandaag aan de beurt. Leeftijd 10 jaar.
Wat een hartelijk welkom en wat een discipline. De hele klas ging staan en in koor en onder handgeklap werden we welkom geheten.
Mary vroeg of ieder van thuis een naald had meegenomen. Op een paar na allemaal. En dan begint het uitleggen. Vijf en dertig kopjes keken ons met grote ogen aan. Een en al oor, maar eenvoudig is het niet. Mary herhaalde het nog eens en vertaalde het daarna in het Swahili. En dan maar uitdelen en starten. Ik heb (voor de kenners onder ons) voor de festonsteek gekozen. Dat dit niet altijd even goed is gegaan, wat wil je. Ze hebben nog nooit geborduurd, wel met de hand genaaid.
De kinderen zitten met groepjes van 6 bij elkaar. Ik ben telkens aan een tafeltje gaan zitten en heb uitgelegd. Het materiaal dat we bij ons hadden was 3 x “happy birthday”. Op zich ging alles best goed. We hebben alleen niet goed opgelet hoe de letters op de vlaggetjes werden gelegd en gespeld met als gevolg dat er een paar op de kop zijn genaaid. Geen nood, juf redt ze wel.
Ik heb echt de dag van mijn leven gehad. De tijd ging dan ook zo snel dat ze eigenlijk veel te lang les hebben gehad.
Ik ga thuis de vlaggetjes strijken, de verkeerd geplaatste letters omdraaien en er een achterkant aan zetten; ditmaal met de naaimachine.
Met Mary heb ik afgesproken dat ik volgende week iedere dag kan gaan, vanaf 15.00 uur. Overdag zijn er testen en examens en dan kan men geen pottekijkers gebruiken. Dan staan het maken van pompoms (een dikke bal voor bijvoorbeeld op een muts) en kwastjes van wol op het programma. We gaan dan de vlaggetjes versieren.

Nog even over de school, je ziet armoe troef, soms zo koud dat de kinderen met de jas aanzitten. Als het slecht weer is, blijven sommigen zelfs thuis. Kinderen zijn super lief en enthousiast en altijd vrolijk.

Na de les snels naar de bank en een bezoekje aan de golfbaan gebracht. Ja hier vlakbij is een 9-holes baan. Bij Guus staat een splinternieuwe dames set in huis die ik gebruiken kan. Ik wil zondag graag 18 holes lopen.

Tevens het monument van Baden-Powell bezocht, de grondlegger van de scouting. Voor nadere info zie www.parsival.be.

Daarna naar huis en verder met de gordijnen. Dit werkte echter niet zoals ik wilde. Gisteravond begon de tweede machine ook te haperen en de herstelde…. ik werd er gek van. De draad ging steeds over en de doorvoer van het stof had heel wat hulp nodig. Ik heb voor mezelf de knoop doorgehakt. Vanmiddag terug naar de stad en een nieuwe machine gekocht; geen tweede hands meer. De nieuwe schenk ik aan het eind van mijn verblijf hier aan de school.
Marij had me namelijk verteld dat de hogere klassen geen naailes krijgen omdat er geen naaimachine is. De machines uit Nederland zijn er nog niet en dan is dit een goede oplossing en aanvulling straks.

Guus en Riet zijn bijna de hele dag bezig geweest met de plaatsing van de nieuwe aanrechtblokken in het weeshuis. Guus organiseert en Riet gaat er met de “schmik” achteraan. De mannen hier zijn soms niet vooruit te branden. Nou daar weet Riet wel raad mee.
Guus rent van hot naar her; knap hoor, maar vermoeiend….toch.

Opnieuw terug naar huis (ja we maken wat kilometers hier) om de door mevrouw Mia Meulenberg voor de kinderen gebreide truitjes uit te delen. Mevr. Meulenberg wordt morgen 91 jaar en wat zou het dan leuk zijn om de kids de truien aan te trekken en happy birthday te laten zingen. Zo gezegd zo gedaan . Zowel filmpje als foto’s zijn inmiddels doorgestuurd, zodat ze morgen echt wordt verrast. De reacties van de familie: “ Dankedanke! Wat fantastich, Hannah haar kleindochter en ik zitten hier te huilen van emotie!! Zo geweldig is dit”
Lief he….

De nieuwe naaimachine draait als een tierelier; ik ben een tevreden mens.

Geschreven door JosetteMath.vakantie