Vandaag kan ik weer iets van mijn bucketlist schrappen, wadlopen en niet een stuk zoals van de week, maar de oversteek naar Ameland.
Om 13.00 uur moest je je melden bij Dijkstra Wadlopers bij de pier in Holwerd. Het weer was voor die tocht fenomenaal, een heerlijk zonnetje en niet te warm.
Het was behoorlijk druk. Zeker 70 deelnemers.
Nadat iedereen betaald had, werd groep opgesplitst in twee groepen. De eerste groep had twee gidsen en de tweede drie. Achteraf begreep ik ook waarom, maar daarover later.
Eerst was uitleg over het Wad en de mededeling dat het geen gemakkelijke tocht zou worden. Nou, dat was het zeker niet. Lopen door het slik is loei zwaar.
Na een flink stuk gelopen te hebben, vroeg de gids of het nog ging. Ja hoor, nog wel. Na weer een half baggeren, waarbij ik tot bijna aan mijn kruis in het slik was gezakt en waarbij men mij heeft moeten helpen om er weer uit te komen, werd deze vraag opnieuw aan de groep gesteld. En toen kwam de uitleg over de derde gids. Twee deelnemers hielden het voor gezien. Ook de andere groep waarmee men in verbinding stond, werd gevraagd of er afvallers waren. Nee, daar niet. Dat kwam ook omdat zij in het begin een iets andere route hadden gelopen waardoor het voor hen minder zwaar was geweest. Enfin, de derde gids is met de afvallers teruggegaan. En ik?....Afvallen?..... no way. Doorgaan. En ja ik heb het gehaald. Af en toe met wat hulp van een paar jonge kerels. De afstand was 11 km en de tocht duurde bijna 4 uur. Dan kom je op Ameland aan bij de enige berg (eh....heuvel) die het eiland rijk is. Het is de hoogste duin, 24 meter die de naam Oerdblinkert draagt. Deze duin moet je nog over. Boven op de duin heb je een prachtig uitzicht over de Waddenzee, de Noordzee en het natuurgebied ‘t Oerd.
Dan nog een stukje door de duinen en dan sta je op het strand. Daar staan tractoren met karren te wachten om je naar Nes te brengen. Je kunt het stuk ook lopend doen, maar dan loop je bijna twee uur over het strand. Nou dat laatste sloeg ik maar over. En niet ik alleen, allemaal waren wat blij gebracht te worden. Eerste het ergste vuil in zee van je afspoelen, droge kleren aan en dan in de kar. Met een blik op de Noordzee toch nog even aan het inmiddels gevonden meisje gedacht!!
Bij de strandtent waar we met Ard en Anton geluncht hadden, stopte de trekker en moest je te voet verder. Ongeveer 2 km naar Nes en dan nog eens een kleine km naar de haven.
Omdat de laatste veerboot niet altijd gehaald kan worden als een Wadlooptocht in de middag start, had de organisatie een boot voor de wadlopers georganiseerd.
Rond 21.00 uur was ik in Holwerd en om 21.30 uur thuis, moe, heel moe, maar super trots dat het me gelukt was.
Ik heb als een roosje geslapen....
O ja, nadat ik Math mijn ervaringen had verteld, was hij maar wat blij dat hij niet was meegegaan.

Geschreven door JosetteMath.vakantie