Guus is gelukkig weer aanwezig en het is dan ook gelijk een “regelneef” pur sang. Ik heb bewondering voor hem. Hij regelt het een na het ander. Vraag je iets, dan is het al geregeld. Onvoorstelbaar. Maar ja, hij komt dan ook al jaren hier.

Ja, ook vandaag ben ik begonnen met het naaien van nieuwe gordijnen. Ditmaal voor de keuken van het weeshuis. Daar hebben ze twee nieuwe open aanrechten gekregen en daar moet iets voor.
Bij de roedes voor de andere huizen zaten roedes voor glasgordijnen die we niet gebruikt hebben. Deze gebruiken we nu voor het weeshuis.
Probleem was het ophangen van deze gordijnen. Ik had eenvoudig een tunneltje in het stof kunnen naaien, maar dat schuift niet. Dus op zoek naar ringen. Helaas zonder resultaat; wat er was, was veel te groot.
Uiteindelijk heb ik ringen van sleutelhangers gevonden. Grotere die net op de roedes passen en daaraan vastgemaakt kleinere om de gordijnhaakjes aan te bevestigen.
Omdat de roedes nog opgehangen moeten worden, heb ik alleen de bovenkanten kunnen maken.

Guus, John en Riet zijn weer naar Doroto gereden om in de nieuwe huizen lampen op te hangen en allerlei ander werk te doen.
Dennis (chauffeur), Nazir (kok) en ik zijn in Nyeri inkopen gaan doen. Zondag gaan we in het weeshuis de nieuwe keuken inwijden. De kinderen worden door ons getrakteerd op spiesjes met kip 🐓 en fruit, rijst met groentes, stukken pizza 🍕, en als toetje…..TAART. Nazir en ikzelf bakken graag taarten, dus ook deze keer.
We hadden veel boodschappen, maar wat wil je. Ik heb van Guus begrepen dat het grote eters zijn; 42 kinderen. Want degenen die op kostschool zitten (de ouderen) krijgen morgen vakantie en komen naar huis.

Daarna weer verder met het naaiwerk.

Om 16.00 uur ben ik samen met John weer naar de school gegaan. Een hartelijker welkom kun je je niet voorstellen. Je zag gelijk de kopjes onze kant uit kijken en naar ons zwaaien toen we op weg waren naar de lerarenkamer.
Daar heb ik de door mij gesponsorde naaimachine overgedragen aan Mary (symbolisch, want er moeten nog was naadjes worden gestikt). Maandag geef ik de machine of zelf af of wordt deze bezorgd door Dennis.
Vervolgens naar de klas om de slingers over te dragen. Ik moet zeggen het was best emotioneel voor mij. Je gaat van die kleintjes houden, hoe kort je zo ook kent.

Ik had van Dennis de woorden “nakupenda sana” geleerd “ik hou veel van je” en die woorden heb ik dan ook uitgesproken waar een hele warme reactie op kwam. Als dank werd gezongen “ubarikiwe sana” dat wil zeggen “wees gezegend”.
Deze kids zijn voor altijd in mijn hart 💖

Geschreven door JosetteMath.vakantie