Vandaag eens geen sporten maar de omgeving gaan verkennen. Nou dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Op Mauritius zijn er voldoende wegen die goed berijdbaar zijn. Probleem is dat ze vaak de wegbewijzering vergeten zijn. Komt daar nog eens een omleiding ivm wegwerkzaamheden bij, dan ben je helemaal het haasje als je geen navigatie bij je hebt of Google Maps jouw locatie niet kan vinden.
Maar geen nood, vragen staat vrij. Wat zijn de mensen hier vriendelijk en behulpzaam.

Van de reisorganisatie hadden we enkele tips gekregen over wat we absoluut zouden moeten zien. Vandaag maar eens richting het westen en zuiden gereden.
Als eerste hebben we Curpipe bezocht. Aan de rand van het stadje Curpipe ligt de vulkaankrater Trou aux Cerfs. Deze vulkaankrater heeft een diameter van ongeveer 300 tot 350 meter en een diepte van ongeveer 80 meter. De krater is minder dan twee miljoen jaar geleden ontstaan tijdens de tweede fase van de vulkanische activiteit waaruit Mauritius ontstaan is. De krater zelf is eigenlijk amper toegankelijk. Wel kun je vanaf een uitzichtpunt de krater inkijken. Wie een zicht op vulkanisch gesteente verwacht die zal teleurgesteld zijn. De krater is helemaal begroeid. Wij vonden het geen aanrader.
Wat wel erg mooi was, was het uitzicht over de stad.

Vervolgens zijn we verder gereden in zuidelijke richting.
In het zuiden van Mauritius is een natuurverschijnsel te bewonderen dat uniek is: Seven Coloured Earths of in het Frans Terres des Colours. De plek wordt omschreven als een archeologische site. Via een rit over een bochtige en soms vrij steile weg rijd je vanuit de westkust naar de plek waar de wonderbaarlijke gekleurde aarde te zien is.
Na betaling van het entreegeld bij de poort rijd je eerst naar de waterval van Chamaral. Daar kun je eerst een kijkje nemen voordat je doorrijdt naar Seven Coloured Earths. Daar moet je eerst het eerder aangeschafte ticket(s) laten zien voordat je door kunt lopen naar de gekleurde aarde. Dat is een wandeling van slechts twee minuten.
Seven Coloured Earths is een stuk kaal landschap midden in het oerwoud. Vooral bij stralend zonlicht kun je goed zien dat de grond hier totaal verschillende tinten heeft. Wetenschappers zijn er nog niet uit hoe deze kleurschakeringen ontstaan zijn. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met de oxidatie van metalen in de grond. Als je eromheen loopt zie je telkens een ander mooi plaatje.

Op hetzelfde punt, kregen we de gelegenheid om reuzenschildpadden te bekijken. Hier leven de Aldabra-reuzenschildpadden. Het belangrijkste leefgebied van dit dier zijn de eilanden van de Aldabra-atol bij de Seychellen.
Daar leven ongeveer 100.000 reuzenschildpadden. Dat maakt deze populatie tot de grootste van de wereld. Ook op Changuu, een eiland in de buurt van Zanzibar kom je deze Reuzeschildpad tegen. Naast deze eilanden komen de reuzenschildpadden ook voor in speciale reservaten op de eilanden Mauritius en Rodrigues. Hier hebben ze een leefgebied gecreeerd waar de dieren in een groot gebied kunnen leven. De reservaten op Mauritius en Rodrigues zijn als bezoeker te bezoeken. Dat hebben we dan ook gedaan. De dieren kunnen heel oud worden. Ik heb er gezien die ouder waren dan 100 jaar.

Hoewel er nog meer te ontdekken was, besloten we toch maar weer richting hotel te rijden. Het eiland is niet groot en de afstanden niet echt ver, maar goed doorrijden is er echt niet bij. De wegen kronkelen behoorlijk waardoor de reis langer duurt dan verwacht.

Zoals reeds gezegd, wat zijn de mensen behulpzaam zeg. Vraag je de weg en krijg je advies, kijk dan niet op wanneer plots iemand voor je rijdt en je een arm ziet zwaaien, zo van “ze weten het niet, laat ik maar voor ze uitrijden en ze een handje helpen”. Een politieagent bracht ons zelf tot aan het tankstation.
Morgen staat weer golf op het programma......

Omdat het nog steeds niet lukt met de foto’s, hier een paar van internet.

Geschreven door JosetteMath.vakantie