Ja, ik ben weer de hort op. Ditmaal naar Dubai en Oman. Al jaren geleden las ik dat het hier goed duiken zou zijn. Ik bedoel meer specifiek noord Oman, Musandam.
Het gouvernement Musandam ligt op het schiereiland Musandam, dat uitsteekt in de Straat van Hormuz, de smalle ingang van de Perzische Golf, vanuit het Arabische schiereiland. Het gouvernement is ook een exclave, gescheiden van de rest van Oman door de Verenigde Arabische Emiraten. De locatie geeft Oman gedeeltelijke controle, gedeeld met Iran, over de strategische zeestraat.

Toegang tot het schiereiland was vroeger moeilijk, met de enige opties beperkte vluchten of een rit van tien uur door vier immigratieposten. Vandaag de dag is dat makkelijker. Het gouvernement is, en daar hebben wij gebruik van gemaakt, over land bereikbaar, maar daarover straks meer.

Geïsoleerd van de omliggende machten door bergachtig terrein en een rotsachtige kust, werd het schiereiland Musandam historisch gezien zelfbestuurd door lokale stammen, waaronder de Shihuh en Habus. Tegen het begin van de 20e eeuw werd Musandam opgeëist door de sultan van Oman die een vertegenwoordiger in Khasab had gestationeerd. De sultan oefende geen effectieve controle uit over het gebied, noch heffing van belastingen. Ook was er geen militaire aanwezigheid; het schiereiland bleef geregeerd worden door lokale stammen tot 1970-71, na de door de Britten gesteunde staatsgreep van 1970. Toen werd een einde gemaakt aan de lokale overheersingen een permanente Omanse militaire strijdmacht op te richten, aldus wiki.
Musandam heeft vier provincies. Wij verblijven in Khasab.

Musandam staat internationaal bekend als het Noorwegen van het Midden-Oosten, een regio met indrukwekkende Arabische fjorden
En natuurlijk het duiken.
Reden voor ons, René, Caro, Paula en ikzelf om hier naartoe te komen.

Van deze fjorden hebben we nog weinig gezien.

Zondagavond naar Schiphol en overnacht in het Ibis-hotel. Onze vlucht was om 6.20 uur. Alles voorspoedig gegaan totdat we op de luchthaven in Dubai stonden, terminal 2.
Men had onze chauffeur echter naar terminal 1 gestuurd. Vanuit de lucht hadden we al het vele verkeer gezien en ja hoor, dan is het wachten. Lang wachten en op wie? Dan maar eens bellen met de organisatie. Gevolg de chauffeur stuurde ons een foto zodat we wisten waar we op moesten letten. Het duurder toch nog twee uur voordat we hem zagen. Die man ocharm verschuldigde zich telkens weer (kon hij toch niets aan doen). De rit naar Oman zou, met de nadruk op zou, 2 - 2,5 uur in beslag nemen. Je raadt het al, door de drukte hadden we meer tijd nodig om de stad uit te komen.
Toen dit eindelijk gelukt was, kwamen we aan de grens met Oman. Op de luchthaven een stemmetje om binnen te komen, nu een stempel om er weer uit te gaan. Dit ging goed totdat Paula aan de beurt was.
Om de een of andere reden was haar pas bij de douane op de luchthaven niet goed gescand. Officieel kon ze er dus niet uit!!!
Als het dan tegen zou hebben gezeten, hadden we moeten terugrijden.
Gelukkig was de douanebeambte goed gezind, maakte het voor haar in orde en konden we verder reizen. Eén halve minuut want dan sta je in het kantoortje van de douane van Oman. Daar ging alles super snel en konden we onze weg vervolgen.
Door al het oponthoud was het restaurant in het hotel dicht. Gelukkig wist de chauffeur in de buurt een adresje en ja „uit hat geschmak“.
Na een kopje Arabische koffie als welkomstdrankjes, het bed in. Morgen onze eerste duiken.

Geschreven door JosetteMath.vakantie