What a night……
Dat kun je wel stellen en dat midden in een „polar night“
Om 01.20 (ja midden in de nacht) zijn we in Mehamn van boord gegaan. Ik had geboekt voor een „ snowmobile trip in the polar night“
De groep van ca 16 deelnemers werd gelijk verdeeld over twee gidsen. Marcel en Valerie gelukkig in mijn groepje.
In kleine busjes ging het naar de garage. Daar lagen onze spullen klaar. Laarzen, pak, handschoenen, bivakmuts en helm. De tevoren opgegeven maten, was soms schatten, klopten muv de handschoenen. Die heb ik kunnen omruilen.
Nadat de groep aangekleed was, gelijk naar buiten om geen last van een warmtestraling te krijgen. Waauw wat isoleren die spullen.
Via een korte maar zeer duidelijke instructie krijg je vervolgens uitgelegd hoe de sneeuwscooter werkt. Ik moet zeggen dat ik het in het begin nog niet zo makkelijk vond. Je bent geneigd om te sturen en dat is nu wat je zo min mogelijk moet doen. De sneeuwscooter volgt gewoon vanzelf het spoor van de voorgangers. Na een paar keer dit spoor toch te hebben verlaten (en dan ben je niet zo 1-2-3 weer terug) is het me uiteindelijk toch gelukt. Relax zitten, gas geven en achter je voorganger blijven rijden. We reden in konvooi met een onderlinge afstand van ca 15 meter, soms iets meer.
Halverwege nog een stop om foto’s te maken en ja opnieuw het noorderlicht maar ook nu weer via mijn gsm.
We reden in een donkere nacht met een prachtige sterrenhemel over de heuvels in de richting van de oude handelspost en vissersplaats Kjøllefjord. Wat een genot, zeker de tweede helft want toen ging het zoals voorspelt vanzelf. Ik was dan ook een beetje teleurgesteld toen ik in de verte de straatverlichting zag. „Nu al??????“ . Daar stond een bus klaar die ons naar de haven zou brengen. Ook deze rit was mooi, ondanks dat het donker was. In de bus opnieuw uitleg over het leven hier in het hoge noorden. Je merkt dat de Noren trots op hun land zijn en met recht.
Aan het eind van de rit heb ik met mijn camera geprobeerd het wel heel vage noorderlicht vast te leggen en ook dat is gelukt. Helaas te weinig tijd voor meer foto’s want we moesten op tijd terug zijn in de haven, zo niet….boot weg.
De boot kwam net binnen op het moment dat wij ons weer aan het omkleden waren. Fijn op tijd dus. 3.35 uur vertrok de boot weer.
Ja, deze motormuis heeft van dit tripje genoten. Dit is echt voor herhaling vatbaar.

Mijn verhaal is echter nog niet af.

Hammerfest is één van de oudste stadjes van Noorwegen en is bekend om zijn meridiaanzuil, die tot het werelderfgoed van Unesco behoort. Deze zuil symboliseert de eerste officiële meting van de grootte en vorm van de aarde. Hammerfest was ook de eerste stad die al in 1891 elektrische straatverlichting had. Dit was echt nodig, omdat er in de periode van 22 november tot 22 januari de zon zich hier niet laat zien. Daartegenover staat het prachtige natuurverschijnsel, de Middernachtzon, waarbij vanaf half mei tot en met eind juli de zon helemaal niet onder gaat.
Vanwege de Golfstroom bevriest de haven van Hammerfest ook niet.

De ligplaats van het cruiseschip is aan de kade van Hammerfest. De meeste rederijen bieden een shuttlebusservice aan naar het centrum van Hammerfest, zo ook Hurtigruten. We hadden een uur de tijd om wat rond te wandelen.

We hebben de Hammerfest Kirke bezocht. Deze protestantse werd gebouwd door architect Hans Magnus, die onder andere ook de meest noordelijke kerk ter wereld op Svalbard ontwierp. De kerk werd ingewijd in 1961. De driehoek diende als een leidmotief voor de kerk, zowel als symbool van de Heilige Drie-eenheid als als een verwijzing naar de traditionele visdroogrekken, die nog steeds worden gebruikt om de stokvis te produceren. De muur achter het altaar is een mozaïekafbeelding, die volledig was samengesteld uit Noorse stenen en voltooid in 1972. De kleine ramen aan de zijkanten tonen symbolen van het christelijk geloof. Het glasmozaïek op de achterwand is gemaakt door Jardar Lunde. Het houtsnijwerk op de orgelgalerij toont onder andere de oude Hammerfest-kerken en zijn gemaakt door de lokale kunstenaars Eva en Knut Arnesen. Het orgel zelf is in de kerk gebouwd in 2010 en heeft 1782 pijpen. De vorm weerspiegelt de driehoekige architectuur van de hele kerk.

Na de lunch werd het tijd voor een „tikkie“. Ons nachtelijk ritje met het snowmobile begon zijn tol te eisen.

Net op tijd wakker voor een lezing over het ontstaan van de Hurtigruten.
Inger, antropologe en in dienst van Hurtigruten, gaf deze.
Morgenmiddag bezoek ik het museum van Hurtigruten in Stokmarknes.

Onderweg nog uitleg gekregen over het eiland Melkøya (melkeiland).

Na de briefing en wederom een heerlijk diner, is het nu wachten totdat we in Tromsø zijn. Valerie en ik gaan het een Midnight concert in de Wooden Cathedral. Van het programma heb ik een foto gemaakt.

De kathedraal van Tromsø is een grote houten kerk in laatgotische stijl, gelegen in het midden van het stadscentrum van Tromsø. De kerk is gelegen met de toren en de hoofdingang naar het westen en de straat Storgata, terwijl het koor naar het oosten en de Tromsø Sound kijkt. De kerk bevindt zich in het midden van het park Kirkeparken, dat tot de eerste helft van de 19e eeuw in de middeleeuwen een kerkhof was. In 1250 werd de eerste kerk op het eiland Tromsø gebouwd op bevel van de koning. Sindsdien is het zeer waarschijnlijk dat er in dit gebied een kerk heeft gestaan.

De Tromsø-kathedraal is een lange kerk is ontworpen door Christian Heinrich Grosch (1801-1865). Hij ontwierp talloze kerken in Noorwegen in het midden van de 19e eeuw. De uitbreidingen aan de lange zijkanten bevatten de gang en de trap naar de galerijen.

De kathedraal heeft twee orgels. Het nieuwste volledig elektrische orgel werd gebouwd in 2017 en ingehuldigd op 11 juni 2017. Het is een Mühleisen orgel uit Leonberg, Duitsland. Het oudste mechanische orgel in de galerij werd in 1863 gebouwd door Claus Jensen en gerestaureerd in 2013-2014.

Geschreven door JosetteMath.vakantie