Oeps, geen Mistico Hanging Bridges park maar het uitgestrekte natuurgebied Caño Negro vlakbij de grens van Nicaragua stonden vandaag op het programma. Onze weg naar het reservaat voerde langs ananas-, rietsuiker- en sinaasappelplantages. De mensen zijn hier iets donkerder gekleurd dan in de rest van Costa Rica. Veel bewoners hebben hun roots in Nicaragua.
Ik heb zelfs twee prachtige ara’s zien vliegen; rood lijfje, felgele snavel en zwarte staart.

Het natuurreservaat is, aldus mijn reisgids, het derde belangrijkste wetland ter wereld. In de bijna 10.000 hectaren komen circa 350 vogelsoorten en vele andere diersoorten zoals apen, luiaards, poema’s, jaguars,..  voor. De beste kans om vogels en wildlife te spotten heb je vanuit een bootje op de Rio Frío. De kans om een jaguar te spotten is miniem.

De gereserveerde boot lag al,op ons te wachten. Gelukkig heeft de boot een overkapping, want de zon straalt flink.
We glijden bijna geruisloos door het water van de Río Frio die heel sereen lijkt. Schijn bedriegt. Al snel zien we een massa kaaimannen. Caño Negro heeft namelijk de hoogste concentratie kaaimannen van Costa Rica, zo’n 100 per km2. Hier zou ik toch niet het water in willen, hoe warm het ook is.
Opnieuw werden we getrakteerd of vanalles en nog wat. Kapucijnapen, brulapen, slingerapen en allerlei vogels in alle maten en kleuren, reigers, slangenhalsvogels, ijsvogels.

Ook leguanen en basiliekhagedissen kruipen overvloedig langs de oever door het hoge struikgewas of hangen lui hoog en droog in een boom.
Leguanen kunnen zich zonder problemen vanaf hoogte gewoon op de grond of in het water laten vallen. De laatste 10 foto’s zijn onderweg genomen bij een parkeerplaats. Zo dichtbij ben ik nog niet geweest. Mats, de kleinzoon van Math, zal deze ook wel leuk vinden.

Na bijna twee uur te hebben gevaren werd aangelegd voor de lunch. Deze had de parkgids/bestuurder van de boot bij zich. Dat smaakte. Rijst met bonensaus, gebakken maniok (cassave), koolrabi en als toetje verse ananas. Eenzelfde bootje naast ons zat vol Nederlanders en ja hoor, “inge oet Heële”, op reis met Sawadee. Zowel de Duitsers als de Nederlanders verstonden de Limbo’s niet….ha ha ha.

Wat een mooie plek daar op de Rio Frio, een en al beauty & peace!

O ja, bij vertrek zag ik locals pootje baden in de RIO Frio…. Moet er niet aan denken, ook al lees je dat ze geen mensen aanvallen. Heb van dichtbij die tandjes gezien….

Nog even doorgereden tot aan de grens met Nicaragua. Daar ik je niet zo makkelijk doorheen. Veel mensen gaan illegaal de grens over, werd ons verteld. Zo ook het groepje links bij het huisje. Enkel een rugzak bij zich. Toen de bus keerde, zag ik ze net vertrekken via een paadje het bos in.

Op de terugweg naar het hotel nog La Fortuna bezocht. Echt toeristisch met de ene na de andere souvenierwinkel of eetgelegenheid.

Bis mörrege

Grensbewoners en la fortuna

Geschreven door JosetteMath.vakantie