Jaipur is de grootste stad van Rajasthan, en het is eveneens de hoofdstad van de deelstaat. Er wonen zo’n 2,5 miljoen mensen. De stad is relatief jong en werd in 1727 gesticht door Maharadja Jai Sing II die er zijn hofhouding naartoe verhuisde toen het fort van Amber (11 km van Jaipur) te klein werd. Het stadsplan voor de nieuwe stad is strak, met relatief brede lanen en boulevards. Op dit moment wordt er een metro gebouwd.

In het midden van de 19de eeuw werd ook Jaipur te klein, en werd er begonnen met de bouw van stadswijken buiten de stadsmuren. De “oude” nieuwe stad, omgeven door de stadsmuur, is nog steeds het centrale hart van het grotere Jaipur. Jaipur wordt ook wel de “roze stad” (oftewel Pink city)genoemd. Toen in 1876 Edward VII, de prins van Wales, de stad een bezoek bracht, werd deze voor de gelegenheid helemaal in het (zalm)roze geschilderd, de traditionele kleur voor gastvrijheid van de Rajputs.

Vandaag starten we waar we gisteren zijn geëindigd, het Amber fort.
Eigenlijk was het einde bij de Hawa Mahal en ook vandaag, getuige de eerste foto, ook weer de start.

De Hawa Mahal werd in 1799 gebouwd door Maharadja Sawai Pratap Singh. Het wordt ook wel het “windpaleis” genoemd, voor de gevel die zo’n 953 gedecoreerde ramen telt en waarlangs de wind door het paleis blaast. Achter deze ramen konden de haremvrouwen van de Maharadja naar de parades op straat kijken, zonder dat zij gezien werden. Weer een plaatje.

Voor de foto moest je wel naar de overkant van de straat. Terwijl ik in de camera keek, hoorde ik een muziekje. Op nog geen 5 meter van mij vandaan zat een slangenbezweerder op zijn fluitje te spelen. De slang zat nogal roerloos, beetje te suffen eigenlijk. Omdat we ineens zoveel toeristen waren, wilde de slangenbezweerder ook wel geld verdienen, dus kreeg de slang een “soort draai om zijn oren” waardoor er beweging in het dier kwam.

Het Amber Fort (of Ajmer Fort) ligt op ongeveer 11 km van Jaipur. Het werd gebouwd in 1592, in opdracht van Radja Man Singh, en werd later nog verder uitgebreid door Radja Jai Singh I. Het is een kolossaal, indrukwekkend bouwwerk (4 km2!), tegen de heuvel gebouwd, in 4 niveaus, elk met hun eigen functie en binnenplaats.

De eerste binnenplaats werd gebruikt voor grote gelegenheden, zoals militaire defilés. Rond dit plein lagen ook de slaapplaatsen voor de soldaten en stallen voor de paarden. Vanuit het plein gaat een grote trap door de mooie Ganesh Pol (poort van Ganesha) naar de privéruimtes van de koninklijke familie. Vanaf de poort konden de vrouwelijke leden van de koninklijke familie door gekerfde ruiten de gebeurtenissen op het plein volgen. Het plein was immers enkel toegankelijk voor mannen.

Op de tweede binnenplaats staat de Diwan-i-Am, een platform dat ondersteund wordt door 27 zuilen. Dit bouwwerk deed dienst als publieke audiëntieruimte. Aanpalend is er een kleine zuilengalerij, waar de ambtenaren hun administratieve taken konden uitvoeren.

Op de derde binnenplaats bevonden zich de privévertrekken van de Maharadja en zijn familie, met ook de prachtige Sheesh Mahal, een spiegelpaleis bezet met honderden stukjes spiegel (afkomstig uit België) die het licht van olielampen weerkaatsten en zo de ruimte helemaal deden oplichten. (En dat moois hebben we gisteravond met ons kleine groepje mogen bekijken, wat zijn we toch bevoorrecht). Er zijn op dit niveau ook enkele tuinen te vinden, die via ingenieuze irrigatiesystemen werden bewaterd.

De vierde binnenplaats bevat ondermeer de kamers en balkonnen waar de harem van de Maharadja verbleef. De hoofdvrouwen hadden elk hun eigen vertrekken, waar de Maharadja via een geheime gang ongezien naar toe kon (om jaloezie tussen de vrouwen te vermijden).

Uiteraard waren we niet alleen, maar het viel mee. Naar India reizen in hun zomer wordt vaak afgeraden. Ik kan je zeggen, het is warm, maar bij lange na niet zo druk als in het hoogseizoen. Het fort wordt elke dag gemiddeld door meer dan 10.000 toeristen bezocht. Het behoort sinds 2013 tot het UNESCO Werelderfgoed.

Het Amber Fort is via een tunnel verbonden met het Jaigarh Fort dat in 1726 door Jai Singh II gebouwd werd ter verdediging van het Amber Fort. Jaigarh Fort is zo’n 3 km lang en 1 km breed. Het is vooral bekend om “Jaivana”, in zijn tijd het langste kanon op wielen ter wereld. Hoewel de tunnel tussen beide forten nog steeds toegankelijk is, hebben we dat niet gedaan.
Evenmin zijn we op een olifant gekropen om ons naar boven te brengen. Dit gebeurde, net als gisteravond met Jeeps. Het Amber fort blijft indrukwekkend, ook nu, maar ons bezoek aan het fort gisteravond kan eigenlijk niets meer overtreffen.

Na het Amber Fort stond het City Palace op het programma. Dit koninklijk paleis is tussen 1729 en 1732 door Sawai Jai Singh II gebouwd. De huidige Maharadja en zijn familie wonen nog in een deel van het complex, en voor een forse meerprijs kan je enkele voor het grote publiek afgeschermde ruimtes en meer exclusieve vertrekken bezoeken. Ook zonder meerprijs is het paleis echter al erg de moeite. Er zijn verschillende hallen, binnnenplaatsen met prachtig versierde poorten, waaronder een poort versierd met pauwen.

Ja en toen....., toen was Josetje stout. Er was nog zo gezegd dat je binnen geen foto’s mocht nemen, maar ze kon het niet laten. Dat heeft ze geweten. Bij de uitgang werd ik compleet aangevallen door een bewaker in witte kleding met rode tulband. Hij had gezien dat ik met mijn gsm een foto had gemaakt en wilde mijn gsm hebben. Die heb ik uiteraard niet gegeven. Hij probeerde hem zelfs uit mijn handen te grissen. Ik zei dat ik de foto wel wilde wissen, maar dat mocht niet. Ik moest mijn gids roepen, werd me opgedragen. Sri was gelukkig in de buurt en voor ik het wist stond ik alweer buiten met gsm in de hand en foto er nog op. Van Sri vernam ik dat ik geen straf behoefde te betalen omdat hij van dezelfde kaste was dan de bewaker (en waar heb ik gelezen dat het kastenstelsel niet meer bestaat????). Uiteraard heb ik mijn excuses aangeboden aan hem. Ik had dit natuurlijk niet moeten doen, maar hoe voelde dat ook alweer als je vroeger toch iets deed wat niet mocht......spannend!!!!
Mijn medereizigers hebben me de hele middag geplaagd met dat ze me wel zouden bezoeken als ik zou vast komen te zitten..... Van Sri vernam ik dat hem dat al vaker was overkomen met een van zijn deelnemers aan een rondreis. Een keer heeft hij een uur had moeten onderhandelen. Oeps, volgende keer maar weer braaf luisteren. En de foto, dat is de foto met die grote tafel met zilveren bokalen. Nooit meer doen he......

Het laatste uitje dat in het programma stond was een bezoek aan Jantar Mantar. Toegegeven, misschien niet iets voor iedereen, maar wij waren in ieder geval zeer erg onder de indruk van Jantar Mantar. Maharadja Sawai Jai Sing II was enorm gefascineerd door astronomie en liet daarom net buiten het City Palace een astronomisch observatorium bouwen, met allerlei instrumenten om de bewegingen van de aarde, de zon en de sterren in kaart te brengen. Vele instrumenten werken nog steeds! Het complex heeft ook de grootste zonnewijzer ter wereld. Wat waren ze vroeger toch al slim....

Na de lunch waren we vrij, waardoor ik in de gelegenheid was mijn verhaal weer verder te schrijven.

Na het diner zouden we op pad gaan met een tuktuk. Beetje het avondleven proeven en om de Birla tempel en een avondmarkt te bezoeken. Ik dacht even lezen over de tempel en zag tot mijn verbazing dat de tempel om 20.00 uur zou sluiten. Als de haas Christa en Stephan (een koppel uit de buurt van Wenen waar we al een paar dagen mee optrekken) gewaarschuwd en om 18.00 uur zaten we in de tuktuk richting tempel.

Het rijden door het verkeer hier in Jaipur is voor ons westerlingen een dodemansrit. Niets dan getoeter en links en rechts inhalen alsook gewoon zonder op te kijken oversteken. Je houdt je hart vast. Onze chauffeur was klasse. Zonder ook maar een spiertje te vertrekken loodste hij ons door het verkeer, geen getoeter, geen gevloek, niets.

Met het adres van het hotel op zak en het telefoonnummer van Sri(je weet immers nooit) in de tuktuk naar de Birla Tempel, ook wel bekend als de Lakshmi Narayan Tempel, die gezien wordt als één van de grootste architecturale monumenten van Jaipur. Door het gebruik van pure witte marmer en de moderne bouwstijl verschilt de tempel van de traditionele oude Hindoetempels. De tempel werd gebouwd in 1988 door de steenrijke Birla-familie en is toegewijd aan de Hindoegoden Vishnu en Lakshmi. Er zijn echter ook prachtige beeldhouwwerken van andere goden te vinden, zoals Ganesh en Narayan. De muren van de tempel zijn versierd met snijwerken van Hindoesymbolen en oude citaten van de Gita en de Upanishads. Ook op de muren en in de gebrandschilderde ramen zijn gravures van mythologische gebeurtenissen te zien. Er zijn overigens ook beelden van historische figuren en personen uit andere religies terug te vinden, zoals de Boeddha, Christus, Confucius, Socrates en Zarathustra.
De tempel heeft drie koepels die staan voor de drie grote religies van India, om zo het religieuze hart van het land te eren.
Vanavond was om 19.00 uur een korte ceremonie om Vishnu en Lakshmi te eren. De priester bewierookte onder luid geklingel van bellen de beelden, terwijl twee andere priesters op de gongen sloegen. Aan het eind zegende hij de menigte. Ook wij kregen een paar druppeltjes mee.

Onze tuktukchauffeur stond netjes op ons te wachten en heeft ons weer terug gebracht naar het hotel. Morgen naar Pushkar

Geschreven door JosetteMath.vakantie