Twee dagen "tracking" staat in het programma. Gisteravond kwam iemand van Khiri Travel, de organisatie die hier door Riksja Travel wordt ingeschakeld, nog met de laatste info. Zo laat klaar staan, dat en dat meenemen en een uitleg hoe de tocht zou verlopen.

Zoals afgesproken stond de gids, Austin, om 8.30 klaar om ons op te halen. Eerst naar het reisbureau om de bagage te droppen. Die zien we pas morgenavond weer terug. In Mandalay heb ik een soort offerdoos gekocht als souvenir. Die neem ik als handbagage mee omdat hij niet in de tas past. Hoop dat die met de bagage meekomt.

Vervolgens nog een half uurtje met de auto alvorens we echt aan de wandel gingen.
Omdat het mogelijk kan gaan regenen, zitten onze poncho's in de dagrugzak, evenals een tandenborstel, kam en stukje zeep. We blijven immers een nachtje slapen bij gewone mensen thuis.

Vandaag staat 21 km op het programma. We zijn vertrokken vanuit Lamine en niet Namlaing en zijn gelopen in oostelijke richting. Flink de bergen in. Na ca 2 uur kwamen we in een dorp van de Pa-on mensen, een etnische minderheid binnen in de Shan-streek. De mensen leven voornamelijk van de landbouw, het vlechten van manden en het weven van hun eigen kleding. We pauzeerden in Pinnwe bij een oud vrouwtje dat ons liet toekijken tijdens het weven. Alles wat ze maakt zoals sjaals en tassen verkoopt ze voor omgerekend € 2.40 per stuk.

Wat is het toch heerlijk om tussen de velden met rode pepers te lopen, de bloemen te ruiken van de sesamzaadplanten, de bijen te horen zoemen en te genieten van de vergezichten. Alles voorzover je alleen bent. Soms waren er wel veel mensen op pad. Dus liepen we goed door om iedereen een beetje te mijden. De gids vertelde dat men vanwege de drukte doende is nieuwe tracks uit te zetten.

Rond lunchtijd stopten we in het volgende dorp. Dat was Konehla. Het is net alsof de tijd stil heeft gestaan. Overal nog houten karren getrokken door buffels of koeien. De mensen leven in echte armoe, maar zijn volgens mij gelukkig op hun manier. Onze wereld kennen ze niet althans niet zoals wij die kennen. Alhoewel een gsm hebben ze overal. In de verste uithoek zie je er nog een. Opladen gewoon aan de accu (zie foto).
Op de lunch hebben we even moeten wachten. We waren te vroeg (ha ha, laat die oudjes maar schuiven), zeker een half uur. Die tijd hebben we benut om de kok op zijn vingers te kijken.
Het eten smaakte heerlijk. Gebakken noedels met groenten, tomaten en komkommersalade, avocadosalade en mosterdsoep, die super lekker was maar verre van mosterd smaakte.
Tijdens de lunch begon het toch te gieten. Dan ben je blij dat je binnen zit.

Buikje vol, dus we konden verder. Het had inmiddels opgehouden met regenen. De tocht naar het dorp waar we zouden overnachten zou twee uur in beslag nemen. Ja ja, twee uur bij droge grond. Nu was het een grote modderbende.
Glibberig, waterpoelen, stijle hellingen, alles wat je je kunt bedenken zijn we tegengekomen. Een keer is Math uitgegleden (kon zich net nog prikken) waarbij hij een korte litanie heeft opgezegd. Met behulp van bamboestokken als steun hebben we toch ons doel bereikt. Wel kilo's modder aan de schoenen en ook wij zaten behoorlijk onder de modder, maar dat mocht de pret niet drukken.
Pattupauk, gelegen op 1300 meter, hebben we bereikt. Hier zullen we slapen.
Schoenen zijn inmiddels redelijk schoon en wij hebben "gemandied" zoals de Indonesië-kenners onder ons zouden zeggen. In een hokje van betonblokken gewoon ijskoud water over je gooien met een pannetje, je inzepen en op dezelfde manier weer afspoelen. Fris en fruitig kunnen we zo aan ons avondeten beginnen.

Morgen zal de trip iets korter zijn. Laten we hopen dat het droog blijft, want eerlijk is eerlijk, dat loopt een stuk makkelijker.

Nog even dit. Tijdens het avondeten kwamen we tot de ontdekking dat de kok die het eten bereidt met ons meereist. Wat een luxe een privé-kok voor 2 mensen. En wat voor kok. Het was tijdens het avondeten opnieuw genieten en dat in de middle of nowhere!!!!. Met als toetje geflambeerde banaan met honing.
Dit maakte het gemis voor Math van zijn dagelijkse biertje meer dan goed.

Geschreven door JosetteMath.vakantie