Vandaag hebben we kunnen "uitslapen". We hadden gisteren al vernomen dat de plannen zouden wijzigen. In verband met eruptiegevaar heeft de reisorganisatie hier in Indonesië de geplande tocht met een 4x4 jeep van Tumpang naar Bromo gecanceld. Dit had tot gevolg dat we én later konden vertrekken (dus beetje uitslapen) én de gelegenheid kregen om iets mee van Malang te zien. Malang wordt vaak, ten onrecht, door toeristen overgeslagen. Men wil immers zo spoedig mogelijk naar de Bromo.

Meteen na het ontbijt nam Danny ons mee op sleeptouw door de stad.

De koloniale stad Malang was vroeger een verblijfplaats voor gepensioneerde Nederlanders. De stad ligt in de bergen en is daarom een verademing tijdens een bezoek aan de dampende hitte van Java. Java is prachtig, maar de drukte kan soms een beetje veel worden...

Nog steeds zijn er veel gebouwen uit de koloniale tijd. Aangezien Malang (centrum) niet zo groot is, kun je gewoon te voet de stad doorkruisen om dingen te bezichtigen.

We zijn begonnen met de vogeltjesmarkt, de Pasar Burung. Overal gekwetter en gefluit. Honderden vogeltjes in veel te kleine kooien opeen gepakt. En dan de geur van veertjes en poep. Ze kunnen hier wel spelen met kleur!!! En niet alleen vogels zijn er te koop, ook katten, konijnen, puppy's en aapjes. Ik zou zo de kooitjes hebben opengemaakt. En natuurlijk de benodigdheden voor de dieren van zaadjes en mades tot gedroogde sepia en krekels.

O ja, op de terugweg van onze wandeling in de stad zagen we een brommertje met allemaal flesjes. Nader onderzoek wees uit dat ze er ook visjes verkopen.

Van de Pasar Burung zijn we naar de Pasar Bunga gelopen. Een verademing voor de neus na al die vogeltjes. Een en al kleur en ook hier hoor je de kleine kinderen roepen "hallo mister" en maar zwaaien.

Danny liep vervolgens met ons naar het Alun-Alun parkje. De Alun-Alun is de levensader van de stad met daar middenin het parkje. Aan een kant van het parkje ligt het gemeentehuis van Malang. Een mooi koloniaal gebouw dat ik van verre wilde fotograferen. Onze aandacht werd echter door iets anders getrokken. Er was daar veel volk en en je hoorde Javaanse muziek. We zijn er naartoe gelopen en konden meteen genieten van een kleine optocht die gehouden werd in het kader van Ruwatan. DIt is een speciaal verzoenings- of inlossingsfeest. De Javaanse rob/rug=geest kan dan bevrijd worden. Zelfs de burgemeester nam deel, zei Danny en wees ons naar de man met de sjerp. Nu hadden we meteen een antwoord op de vraag waarom er zoveel politie op de been was.

Zingende en dansende mensen in klederdracht en mooie muziek. Zelfs een vuurspuwer. Was de jeeptour doorgegaan, dan hadden we dit gemist!!!

Zowel in het centrum als in sommige buitenwijken van Malang zijn fraaie koloniale gebouwen te vinden. Een schril contrast met de kleine huisjes in de kampong langs de oevers van de rivier. Wil je koffie in stijl? Bezoek dan de beroemde 'Toko Oen'. Sedert 1910 bestaat dit restaurant/koffiehuis. Hoewel het gebouw nodig aan restauratie toe is, kun je toch nog zien wat het eens geweest moet zijn. Prachtig... Ik heb daar eindelijk mijn tjendol gedronken. Saillant detail de menukaart was nog in het Nederlands met huidige Nederlandse prijzen, duur dus voor Indonesië.

Ik heb een foto gemaakt van de taarten, zeer uitnodigend.

Bij de Alun-alun is trouwens een duidelijk voorbeeld van het einde van de Nederlandse overheersing zichtbaar: naast de kerk ligt een grote moskee. Deze is zo gebouwd dat hij niet alleen groter (hoger) is dan de kerk, maar ook zo dat de kerk het grootste deel van de dag in de schaduw van de moskee staat!

Wij hebben iets verder een katholieke kerk bezocht en een kaarsje aangestoken. Tja, dat blijf je toch altijd doen.

Op dit moment zitten we hoog in de bergen vlak bij de Bromo en ca 3000 meter boven zeeniveau. Het was een behoorlijk klim om hier te komen. Hier is het beduidend frisser. Lange broek en trui zijn dan ook zeer welkom. Morgenvroeg worden we om 3.30 uur opgehaald met een jeep om naar de zonsopgang te gaan kijken. Dat betekent 2.45 uur uit de veren. Dat zal op een andere plek zijn dan anders. De weg is immers nog altijd gesloten. We laten ons maar verrassen.

Geschreven door JosetteMath.vakantie