Dag 11 "de groentetuin"

Je zult je afvragen waarom in godsnaam deze titel. We hebben daarvoor gekozen vanwege onze start vanochtend.

Alvorens we op weg gingen naar Malang konden we een wandeling van ca 2 uur maken. De routebeschrijving zat al bij de papieren van het reisbureau. Door Dani werden we naar de "startplaats" gebracht. Een oude tempel in Sukuh. Vandaar zouden we zelf onze weg wel vinden. De tempel was helaas niet te bezichtigen; die stond in de steigers. De route was goed beschreven. Het was echter niet de makkelijkste wandeling. Behoorlijk berg op en berg af, maar zeer zeker de moeite waard. Wat hebben we genoten. Een en al rust en dan die vergezichten. Er mochten alleen brommers rijden, dus geen enkele auto te bekennen. Overal waren de mensen aan het werk en hoe zeg. De hellingen waren enorm stijl en toch was ieder plekje in gebruik. Alles kwam je tegen zoals boontjes, wortelen, kool, pepers, bananen en zelfs cacaobonen. Op een enkeling na mochten we van ieder een foto maken. Wel tevoren even vertellen waar je vandaan kwam en waar je naar toe ging. Fijn als je een paar woordjes Maleis kunt spreken.

Op de route was het qua voetgangers wel iets drukker dan normaal. Dit kwam omdat het zondag was. Men loopt dan met familie van het ene naar het andere dorp. Ook hier werd telkens aan ons gevraagd waar we naartoe gingen. Allemaal enorm vriendelijke mensen.

In het laatste dorpje hebben we gezien hoe de wortelen worden gewassen alvorens ze verpakt in zakken naar de markt gaan.

Aan het eind van de wandeling zat Dani ons op te wachten. Hij was vanochtend met onze bagage gelijk naar het eindpunt gereden.

Waar we van onder de indruk waren was de wijze van vervoer. En dan niet alleen op het platteland, maar ook in de stad. Alles wordt hoog op de brommers of motors gestapeld. Je kunt het zo gek niet noemen. En dan de mensen zelf. Met vijf op een brommer. Pa, ma en 3 kinderen. Het oudste kind staat voorop, dan pa, dan de twee andere kinderen en als laatste ma (op bijgaande foto is pa vervangen door een vrouw) Onvoorstelbaar dat er niets gebeurd. O ja, de Becak heeft vandaag de dag ook al een motor.....

Op dit moment zijn we alweer in Malang. Ook hier net zo als in Bandung en Yogja krioelt het van de "tweewielers". Heen en weer om maar 10 centimeter extra te winnen en er gebeurt gelukkig niets.

In Malang verblijven we in een voormalig Nederlands huis. Het opschrift "Schoonzicht" viel gelijk op. Een echt koloniaal huis, mooi ingericht.

Vandaag is mijn/ons verhaal niet zo lang. Dit komt omdat we lang hebben gereden.

Ik maak dan ook gelijk van de gelegenheid gebruik om even te reageren op jullie berichten. Mede namens Math alvast bedankt. Het is leuk om de berichten te lezen, maar wat we ook leuk vinden is dat jullie met ons mee kunnen genieten.

Dikke knuf

Geschreven door JosetteMath.vakantie